عکس هایی از ورزش مهیج اسکی

پیست های اسکی در تهران

زمستان امسال قرار است به سان زمستان هایی باشد که همیشه مادر بزرگ های مان برایمان تعریف می کنند، زمستانی سراسر سرما و برف و باران، ولی شاید ما بتوانیم بیشتر از مادربزرگ هایمان از زمستان و برف و بارانش لذت ببریم.

اگرچه که اسکی معمولا به عنوان تفریح قشر مرفه شناخته می شود، اما پیست های اسکی ایران به اندازه تمام مردم جا برای لذت بردن از برف های مرغوب دارند.

پیست های اسکی یکی از فضاهایی هستند که در زمستان رونق بیشتری می گیرند، البته شاید چند تایی از آن ها تا اواسط بهار هم پذیرای اسکی بازان و علاقه مندان باشند، اما اوج زمان مراجعه به پیست های اسکی در زمستان و اواخر پاییز است.

بنابراین ما هم تصمیم گرفتیم تا اطلاعاتی را راجع به پیست های اسکی تهران در اختیار شما قرار دهیم تا اگر خواستید به این ورزش مشغول شوید بدانید کدامشان برای شما بهترند.

۱- پیست اسکی آبعلی

 پیست اسکی آبعلی قدیمی ترین پیست اسکی تهران است و اولین پیستی است که دستگاه های بالابر در آن نصب شد. این پیست در ۷۵ کیلومتری شرق شهر تهران و در منطقه ای به همین نام در جاده هراز واقع شده است.

  پیست اسکی آبعلی قدیمی ترین پیست اسکی تهران است

 این پیست امکانات زیادی را برای علاقه مندان به این ورزش مفرح را دراختیار قرار می دهد. پنج پیست اسکی مختلف و ویژگی هایی نظیر آب گرم، وجود امامزاده، برخورداری از آب و هوای مطلوب در طول سال همه و دسترسی آسان باعث شده است که این پیست به نسبت دیگر پیست ها شناخته شده تر باشد.

 آبعلی دارای ۱ تله کابین، ۵ تله اسکی بشقابی، ۱ تله سیژ و ۳ تله اسکی چکشی است، که به ۳ بخش پیست شرکت نفت، پیست های خصوصی و پیست تربیت بدنی تقسیم می شود.

 ارتفاع بالاترین نقطه آن از سطح دریا ۲۶۵۰ متر و پایین ترین نقطه آن ۲۴۰۰ متر است. این پیست از لحاظ امکانات رفاهی دارای ۶ رستوران و ۱ هتل است. پیست اسکی آبعلی به دلیل دسترسی راحت تر به نسبت دیگر پیست های اسکی معملا شلوغ تر است.  

۲- پیست اسکی بین الملی دربندسر  

 پیست اسکی دربندسر، در ۶۰ کیلومتری شمال شرقی تهران در روستای دربندسر قرار دارد

جدیدترین پیست اسکی تهران در سال ۱۳۶۱با همکاری پیشکسوتان و علاقمندان به ورزش اسکی در قالب یک شرکت خصوصی راه اندازی شد. پیست اسکی دربندسر واقع در ۶۰ کیلومتری شمال شرقی تهران در روستای دربندسر قرار دارد.

دستگاه های بالابر آن شامل ۲ تله سیژ و ۳ تله اسکی است. ارتفاع پایین ترین نقطه آن از سطح دریا ۲۶۰۰ متر و بلندترین نقطه آن ۳۰۵۰ متر می باشد. طول فصل اسکی در دربندسر از اواسط آذر تا اواخر فروردین ماه می باشد که در این زمان تعداد کثیری از علاقمندان به ورزش اسکی در این پیست حضور می یابند.

 از آنجائی که منطقه رودبار قصران از آب و هوای متنوع و دارای طبیعت زیبا و منحصر به فردی برخوردار است، دره ای بنام تلتنگه در شمال دربندسر قرار دارد که هر ساله در تیرماه می توان در آن به اسکی کردن پرداخت که مسابقات اسکی برگزار شده در این فصل از جمله موارد تداوم علاقه به این ورزش است.

 در این پیست پس از کسب عنوان بین المللی توسط فدراسیون جهانی چندین دوره مسابقات لیگ بین المللی با حضور اسکی بازان صاحب نام جهان از سال ۱۳۸۷ برگزار گردید. کسانی که مایل هستند تا فضایی جدید تر را برای اسکی و تفریحات مفرح زمستانی تجربه کنند، شاید بد نباشد که این بار سری به پیست اسکی دربندسر بزنند.

۳- پیست اسکی بین المللی دیزین

پیست اسکی دیزین مهم‌ترین پیست اسکی ایران است

دیزین نه تنها مهم‌ترین پیست اسکی ایران است، بلکه معتبرترین پیست اسکی در کل خاورمیانه به شمار می رود.

 این پیست که در شمال تهران قرار گرفته، اولین پیست اسکی در ایران است که از طرف فدراسیون جهانی اسکی مورد تائید برای برگزاری مسابقات رسمی شناخته شد و عنوان بین‌المللی به خود گرفت.

 رسمیت این پیست وابسته به امکانات ویژه و خاص است که شامل نکات فنی مانند، شیب مسیر، طول مسیر، محل برگزاری مسابقات و امکانات رفاهی است.

 بر خلاف بعضی از پیست ها ، استفاده از برد اسکی در دیزین مجاز است و همین مساله باعث می شود تا افراد بیشتری توجهشان به این پیست جلب شود. 

 مدت زمان فصل اسکی در دیزین ، از اوایل آذرماه تا اواسط اردیبهشت ماه می باشد

دیزین در شمال کوه های تهران و به فاصله ۱۲۳ کیلومتر از مسیر جاده چالوس و ۷۱ کیلومتر از مسیر شمشک واقع شده است. ۴ تله کابین، ۲ تله سیژ، ۹ تله اسکی بشقابی و ۱ تله اسکی چکشی در آن نصب شده است. ارتفاع پائین ترین نقطه از سطح دریا ۲۶۵۰ متر و بلندترین نقطه آن ۳۶۰۰ متر می باشد.

 مدت زمان فصل اسکی در دیزین که بیشترین زمان را برای اسکی بازان درایران فراهم آورده از اوایل آذرماه تا اواسط اردیبهشت ماه می باشد.

امکانات رفاهی این پیست بنا به توسعه وسعت منطقه شامل ۲ هتل،‌ ۱۹ کلبه و ۶ رستوران است فعالیت مجموعه دیزین به فصل زمستان محدود نمی شود، در سال ۱۳۷۲ با نظر فدراسیون جهانی اسکی و همکاری متخصصان این رشته کلنگ احداث پیست اسکی روی چمن دراین منطقه زده شد که در تابستان ورزش اسکی روی چمن در این پیست توسط علاقمندان صورت می پذیرد.

 اگر اسکی سوار حرفه ای هستید و دوست دارید فضایی شاد را برای اسکی تجربه کنید این پیست  مناسب ترین است.

 ۴- پیست اسکی بین المللی توچال   

پیست اسکی توچال فضای جالبی دارد، میان دو دره، به دور از هر گونه شلوغی

اسکی بازان و کوهنوردان تهران که در فصل زمستان از دیدن قله پر برف توچال لذت می بردند همیشه این آرزو را داشتند که بتوانند در نزدیکترین محل به تهران ورزش کنند.

 این آرزو توسط چندین کوهنورد و اسکی باز علاقمند در سال ۱۳۵۵ به حقیقت پیوست. دراین سال با تاسیس تله کابین و راه اندازی آن تا قله ۳۹۴۴ متری توچال این امکان فراهم شد تا در هر زمان به فاصله تنها ۵ کیلومتر از میدان تجریش در کوه های شمال تهران به اسکی کردن پرداخت.

 پیست اسکی توچال که قرار بود یکی از بزرگترین پیست های اسکی جهان شود به دلیل مشکلات و متوقف شدن پروژه ها در زمان جنگ تحمیلی تنها ۲ پیست آن که یکی در ارتفاع ۲۹۳۵ متری و دیگری در قله توچال قرار دارد به بهره برداری رسید، که در حال حاضر تنها پیست اسکی قله قابل استفاده می باشد.

اما پروژه تله کابین توچال که در آن زمان منحصر به فرد بود، منطقه پشت قله را نیز شامل می شد که در حدود نصب ۱۲ دستگاه بالابر در آن طراحی شده بود و تا قله دیزین پیش می رفت و امکان ۷ ماه اسکی کردن را برای علاقمندان فراهم می کرد.

در حال حاضر ایستگاه ۷ تله کابین توچال با وجود دو تله سیژ و یک تله اسکی در فصل زمستان از اواسط آبان تا اواسط خرداد ماه پذیرای ورزشکاران می باشد. امکانات رفاهی این پیست شامل ۱ هتل و ۲ رستوران است.

 این پیست نیز از سوی فدراسیون جهانی عنوان بین المللی به خود گرفت و تا به حال چندین دوره مسابقه بین المللی اسنوبرد با حضور قهرمانان جهان و المپیک در آن برگزار گردیده است.

 پیست اسکی توچال فضای جالبی دارد، میان دو دره، به دور از هر گونه شلوغی، شاید بتوان آن را دنج ترین پیست اسکی نامید، دنج ترین و پر طرفدار ترین. گذراندن یک شب در هتل این پیست تجربه ای جالبی است که باید دست کم یک بار لذت آن را چشید، شب هنگام وقتی چراغ ها سرتاسر محوطه را روشن می کنند نمایی جالب پدید می آید، البته ماندن در هتل پیست اسکی توچال مزیت دیگری هم دارد و آن این است که شما را از صف های طولانی برای سوار شدن به تله کابین بی نیاز می کند.

  

 ۵ - پیست اسکی خور    

پیست اسکی خور در نزدیکی سد کرج ، در کنار روستای تاریخی خور جای دارد

پیست اسکی خور با بلندای ۲۸۰۰ تا ۳۰۰۰ متر از سطح دریا در استان البرز و در نزدیکی سد امیرکبیر (سد کرج)، در کنار روستای تاریخی خور جای دارد.

برای رسیدن به این پیست اسکی در ۲۳ کیلومتری جاده کرج-چالوس، پیش از ورودی تاسیسات سد امیرکبیر باید مسیر را از راه فرعی به سمت خاور پی گرفت و از روستاهای ارنگه و روستای جی گذر کرد.

 ساخت این پیست به پیش از سال ۱۳۵۷ باز می‌گردد و پس از دوران جنگ ایران و عراق مجددا راه‌اندازی گردید. در سال ۱۳۸۸ با تغییر در شیوه مدیریت و تفویض اختیارات مربوطه، آغاز به کار نمود. دارای دو مسیر ۱۸۵۰ متری و ۳۵۰ متری است و گنجایش روزانه ۱۳۰۰ اسکی‌باز را دارد.

 پیست اسکی خور هم اکنون در طول هفته برای استفاده همگانی آماده است.امکانات بالابری این پیست یک تله‌اسکی‌ بشقابی است. این پیست یکی از جاذبه‌های گردشگری شهرستان کرج به شمار می‌آید. که در فصل زمستان می تواند پذیرای شما و خانواده تان باشد و لحظاتی شاد را برای تان رقم زند.

۶- پیست اسکی بین المللی شمشک    

پیست اسکی شمشک در ۵۷ کیلومتری شمال شرقی تهران در روستای شمشک واقع می باشد. این پیست برای اولین بار در سال ۱۳۳۷ مورد بهره برداری قرار گرفت و شامل ۲ تله سیژ، ۳ تله اسکی بشقابی و ۲ تله اسکی چکشی می باشد.

 پیست اسکی شمشک بعد از پیست اسکی دیزین در شهریور ۱۳۷۵ با تغییرات در شیب، مسیر پیست آن از طرف فدارسیون جهانی عنوان بین المللی به خود گرفت.

پیست اسکی شمشک در ۵۷ کیلومتری شمال شرقی تهران در روستای شمشک قرار دارد

  

 امکانات رفاهی این پیست شامل ۲ هتل، ۴ ستوران می باشد که در فصل زمستان پذیرای ورزشکاران و طبیعت دوستان است. ارتفاع بالاترین نقطه این پیست از سطح دریا ۳۰۵۰ متر و پایین ترین نقطه این پیست از سطح دریا ۲۵۵۰ است.

 شمشک در فصل تابستان محل بسیار خوبی برای تفریح و ورزش است

  

طول فصل اسکی در شمشک از اوایل آذر تا اواسط فروردین ماه متغیر است. شمشک در فصل تابستان محل بسیار خوبی برای تفریح و ورزش است. هوای مطلوب این منطقه همچنین نزدیکی آن به شهر بزرگ تهران باعث جلب توجه بسیاری از توریست های داخلی و خارجی گردیده.

در ضمن هنگام فصل زمستان پیست اسکی شمشک با وجود نورافکن های زرد رنگ محیطی جذاب و دیدنی را فراهم آورده تا اسکی بازان بتوانند تا پاسی از شب نیز به اسکی کردن بپردازند.   

 طول فصل اسکی در شمشک از اوایل آذر تا اواسط فروردین ماه متغیر است

تاریخچه ورزش اسکی

شما ممکن است که فکر کنید که اسکی ورزش جدیدی است. ولی باید بدانید که اسکی یکی از قدیمی ترین طرق مسافرت بود که بشر شناخت. خود کلمه «اسکی» از کلمه ایسلندی scidth می آید که معنی «کفش برف»

شما ممکن است که فکر کنید که اسکی ورزش جدیدی است. ولی باید بدانید که اسکی یکی از قدیمی ترین طرق مسافرت بود که بشر شناخت.

خود کلمه «اسکی» از کلمه ایسلندی scidth می آید که معنی«کفش برف» را می دهد.

بعضی از تاریخ نویسان عقیده دارند که حتی مبدأ و پیدایش اسکی به عهد حجر باز می گردد و حجاری هائی پیدا شده که بشر را در حال اسکی کردن نشان می دهند.

اولین چوب های اسکی تا آنجا که به خاطر می آید ، چارچوب خمیده ای داشته که از استخوانحیواناتدرست می شده و آن را با تسمه چرمی بپا نگاه می داشتند. در این مورد تصویری موجود است که روی سنگ حجاری شده و مربوط به نهصد سال قبل است که یک اسکی کننده را نشان می دهد.

اسکی به عنوان یک ورزش، برای نخستین بار در نروژ شروع شد. در حقیقت، شهر «مورگدال» در این کشوربه عنوان «مهد ورزش اسکی» شهرت دارد، زیرا این منطقه برای زمان های درازی منطقه بسیار برف گیری بوده است.

در زمستان موقعی که اهای بومی، برای شکار یا مسافرت به کوه ها می روند یا برای خرید یا دید و بازدید به دهکده یا بازار می روند، مجبورند که برای راه رفتن از چوپ اسکی استفاده کنند.

بالاخره اگر فکر می کنید کهمسابقات اسکی یک پدیده جدید است، باید بدانید که در نروژ حدود سال 1767 مسابقاتی بین حریفان زبردست، ترتیب داده می شده است.

امنیت در پیست اسکی

در پیست اسکی از خود محافظت کنیم     

اسکی کردن در ارتفاعات فعالیتی پرتنش و پراسترس به شمار می رود. فعالیت زیاد در ارتفاع از طرفی و عکس العمل های ناگهانی و سرعت بالای این فعالیت از سوی دیگر موجب می شود تا بدن متحمل فشارهای زیادی شود. این مساله می تواند باعث وارد آمدن آسیب های جسمی شود. مصدومیت های ناشی از ورزش اسکی به گونه های مختلفی تقسیم می شود.

● خستگی

خستگی یکی از عوامل مهم است که در بسیاری از ورزش ها به آسیب های جسمی برای ورزشکار می ا نجامد. خستگی باعث می شود که سطح مهارت های فرد کاهش یابد و نهایتا شرایطی را به وجود می آورد که کنترل او را در انجام عکس العمل های مناسب مختل می کند.در پرداختن به اسکی نیز مانند هر ورزش دیگری شما نیاز دارید تا بدنتان از قبل آماده شده باشد. ذیلا مواردی را ذکر می کنیم که به شما کمک خواهد کرد تا بهتر و مسلط تر به اسکی بپردازید.

● تمرینات هوازی (آیروبیک)

تمرینات و نرمش های هوازی برای بالا بردن سطح آمادگی جسمی بسیار ضروری است. یک اسکی باز حداقل سه نوبت در هفته و به مدت سی دقیقه نیاز دارد تا به فعالیت های هوازی بپردازد. این تمرینات باید به میزان شصت تا هفتاد درصد سرعت ضربان قلب را به مدت سی دقیقه بالاتر ببرد. اسکی باز باید این را در نظر داشته باشد و هرچه این تمرینات در ارتفاع بیشتر از سطح دریا و فشارهوای کمتر انجام شود، موثرتر و به شرایط بدن در حالت اسکی نزدیک تر خواهد بود.

● قدرت ماهیچه ها

بالا بردن توان ماهیچه های پا ریسک صدمات ناشی از اسکی را کم می کند. عضلات ساق، چهارسر ران و بالای ران بسیار مهم هستند. تا جای ممکن باید به انجام تمریناتی پرداخت که به تقویت این گروه ماهیچه ای کمک کند. از طرف دیگر ماهیچه هایی که به ایستایی بدن فرد کمک می کند (ماهیچه های ناحیه شکم، کمر و لگن) نیز مهم هستند. این امر به اسکی باز امکان می دهد که بر روی حرکات بدن خود کنترل داشته باشد و بتواند انتقال نیروی موثری بین پاها و بالاتنه اش داشته باشد.

● انعطاف

انعطاف بدن اسکی باز بسیار مهم است و مانع از آسیب های جسمی می شود. قبل از اسکی، باید حرکات کششی را انجام داد و بعد از تمام شدن آن نیز باید به حرکات کششی پرداخت.

● تعادل و چابکی

این دو مولفه برای بهتر و زیباتر اسکی کردن باید مورد توجه قرار بگیرد و تقویت شود. ترکیب این دو توانایی در کوهستان شما را به اسکی بازی متمایز نسبت به دیگران تبدیل می کند.

● تغذیه

قرارگرفتن در ارتفاعات نیاز بدن را به هیدروکربن ها به عنوان منبع انرژی بدن افزایش می دهد. بنابراین جبران و جایگزینی انرژی در ارتفاع باید به همان میزان افزایش پیدا کند تا بدن سوخت وساز بدن کاهش نیابد و سطح هوشیاری و توانایی ماهیچه ای فرد هم دچار رکود نشود.

کاهش کربوهیدرات های مورد نیاز بدن باعث سنگینی ماهیچه ها و تحلیل بدنی و تخلیه زودهنگام انرژی اسکی باز می شود. آنچه برای تغذیه در ارتفاعات قبل از پرداختن به اسکی توصیه می شود غذاهایی مانند نان، پاستا، نودلیت، سیب زمینی، برنج، ماست و کشک و میوه هایی مانند موز است.

کاهش آب بدن و پایین آمدن سطح قند خون نیز از عوامل شایعی است که در هنگام فعالیت های شدید در ارتفاعات بروز می کند. مساله ای که در صورت کوتاهی و سهل انگاری می توانند خطرات بسیار جدی به همراه داشته باشد. استفاده از نوشیدنی های متداولی که ورزشکاران استفاده می کنند می تواند از بروز این خطر جلوگیری کند.

● الکل

مضرترین و به عبارتی خطرناک ترین چیزی که یک اسکی باز می تواند مصرف کند الکل است. الکل علاوه بر اینکه سطح هوشیاری و سرعت عکس العمل را پایین می آورد، باعث کاهش آب بدن و اتلاف دمای بدن می شود و خطرات بسیار جدی را برای اسکی باز رقم خواهد زد.

● پشگیری از خستگی

اسکی باز باید از میزان واقعی توانایی خود آگاه باشد و مسیر و زمان واقع بینانه ای را برای خود انتخاب کند. تن دادن به فعالیتی که بیشتر از حد ظرفیت بدنی اسکی باز است، کاری پرریسک به حساب می آید. در اسکی حتما زمان های مرتبی را به استراحت و تجدید قوا اختصاص دهید و در نظر داشته باشید اسکی ورزشی نیست که بخواهید در آن قدرت بدنی خود را با قعالیت بی وقفه و سنگین به دیگران ثابت کنید.

● صدمات

اسکی نیز مانند هر ورزش دیگرخالی از ریسک آسیب دیدگی و صدمات جسمی نیست. یک اسکی باز باید به انواع آسیب های محتملی که او را تهدید می کند و روش های کاهش احتمال این پیشامدها آگاه باشد. آسیب دیدگی های ورزش اسکی با توجه به تغییر سن افراد تغییر می کند. به عنوان مثال ریسک صدمات ماهیچه های ران یا آسیب های ساق در افراد بالای ۳۰ سال کاهش می یابد؛ در عوض احتمال صدمات زانو با بالا رفتن سن بسیار افزایش پیدا می کند. با این وجود آسیب دیدگی در دوره سنی ۷ تا ۱۷ سال، بالاترین آمار را به خود اختصاص داده است. همچنین درصد آسیب دیدگی مردان نسبت به زنان بیشتر است.

● آسیب های زانو

صدمات وارد شده به زانو از شایع ترین آسیب هایی است که اسکی بازان با آن روبه رو می شوند. تقریبا ۴۰ درصد صدمات جسمی اسکی مربوط به آسیب دیدگی های زانو می شود و این امر می تواند به کاهش توانایی فرد در این ورزش بیانجامد یا نهایتا فرد با دنیای اسکی خداحافظی کند. با توجه به اینکه نیروی زیادی از طریق ماهیچه های پا به بدن اسکی باز منتقل می شود، نقش زانوها در برقرار کردن تعادل و ارتباط در این انتقال نیرو بسیار پررنگ می شود. از این رو زانوها در معرض ریسک بالای آسیب پذیری قرار می گیرند.

● آسیب های سر و صورت

تقریبا ۲۰ درصد از صدماتی که در اسکی به فرد وارد می شود مربوط به ناحیه سر و صورت می شود. این میزان در دوره سنی ۷ تا ۱۷ سال به ۵۰ درصد موارد آسیب دیدگی ها می رسد.

● آسیب های شانه

آسیب دیدگی شانه ها نزدیک به ۱۰ درصد موارد گزارش شده را شامل می شود. در رفتگی یا آسیب های مفصل موارد شایعی است که برای شانه ها ممکن است پیش بیاید که بر اثرسقوط یا افتادن اسکی باز رخ می دهد.

●آ سیب دیدگی شست ها

صدماتی که به شصت افراد وارد می شود در بین کسانی که به تازگی اسکی را شروع کرده اند بیشتر رخ می دهد. این مساله غالبا به خاطر گرفتن غیراصولی و ناصحیح چوب دست به وقوع می پیوندد. هنگامی که شست به دور چوب دست حلقه شده باشد و اسکی باز در شیب یا چاله ای پیش بینی نشده بیفتد که ممکن است به دررفتگی انگشت یا کشیده شدن و پاره شدن تاندوم های آن بیانجامد.

خلاصه نکته های اسکی عبارت است از ترکیبی از:آمادگی جسمانی، تجهیزات استاندارد، احترام به طبیعت و شناخت شرایط کوهستان، آگاه بودن به ظرفیت ها و تواناهی های فردی، تغذیه مناسب، انتخاب کفش مناسب، رعایت برنامه استراحت در طول اسکی و هوشیاری درباره کاهش ریسک صدمات احتمالی.