فواید دوچرخه سواری

تمرین دوچرخه سواری اجازۀ فعالیتی طولانی مدت و شدید را به شما می‌دهد و اگر بخواهیم دقیق بگوییم ، باعث بیشترین حد اکسیداسیون چربی های می‌شود.

وزن کم کردن:

دربارۀ رابطۀ دوچرخه سواری و کاهش وزن مطالعات اندکی انجام شده است

از گذشته تا کنون، در زمینۀ اضافه وزن و کاهش وزن، دوچرخه سواری نسبت به پیاده روی کمتر مورد توجه محققان قرار گرفته است. باید گفت که محاسبۀ مصرف انرژی که برای پیاده روی مورد استفاده قرار می‌گیرد، نسبتاً آسان است: برای هر کیلومتر مسافت طی شده، یک کیلو کالری به ازای هر کیلوگرم وزن مصرف می‌شود. این طور که به نظر می‌رسد ظاهراً بسیاری از محققان راه پیماهای سخت کوشی نیز هستند !

برای کمر کردن وزن و کوچک کردن شکم، دوچرخه سواری را امتحان کنید

سال گذشته، یک گروه از محققان تونسی از این عادت (مطالعه بر روی تأثیر پیاده روی در کم شدن وزن) فاصله گرفتند و تحقیقی بر روی سه گروه از بزرگسالان که اضافه وزن داشتند (42% تودۀ چربی)، انجام دادند. سن مهم است ! در واقع تحقیقات نشان می‌دهند که هر چه چاقی مفرط زودتر ایجاد شود، خطر گسترش بیماری های مرتبط به اضافه وزن از جمله دیابت، بیماری های قلبی عروقی، آرتروز، سرطان و... بیشتر خواهد شد.

تحقیق، در اولین گروه جوانان 18 ساله ای را مورد مطالعه قرار داد و ساعت های ِ دوچرخه سواری را برای آنها تجویز کرد و کاهش وزن آنها را با گروه دوم (باز هم 18 ساله ها) که تحت درمان با یک رژیم کم کالری و شدید قرار داشتند، مورد مقایسه قرار داد. در سومین گروه، آنچه که اهیمت ویژه داشت همراه کردن رژیم غذایی و دوچرخه سواری با هم بود. شایان ذکر است که تمرین دوچرخه سواری 4 بار در هفته و هر بار به مدت یک و نیم ساعت و با شدت معمولی انجام شده است. این مطالعه دو ماه طول کشید.

گروهی که وزن کم کرده، دقیقاً همانی نیست که شما فکر می‌کنید !

نتیجۀ اقدامات: جوانان اولین گروه (همان هایی که فقط دوچرخه سواری می‌کردند) طی این دو ماه، فقط دو کیلوگرم وزن کم کردند. واضح است که کاهش وزن گروه اول کمتر از کاهش وزن گروه دوم (افرادی که فقط رژیم داشتند) بوده است، افراد گروه دوم به طور میانگین 5 کیلوگرم کم کردند. بدون هیچ تعجبی، بهترین امتیازها متعلق به گروهی است که دوچرخه سواری و رژیم غذایی را با هم همراه کردند و توانستند به طور میانگین در 6.2 کیلو گرم وزن کم کنند. اگر فقط به اعداد توجه کنیم، نتیجه می‌گیریم که ورزش تأثیر اندکی بر لاغر شدن می‌گذارد. اما مؤلفان این پژوهش فقط به منحنی تغییر وزن اکتفا نکردند، آنها توجه ویژه ای نیز به تغییرات ترکیب بدن داشتند.

آنها متوجه شدند که تمام جوانانی که برنامۀ ورزشی را نیز پیگیری می‌کردند، عضلات ران ها و ساق هایشان قوی شده است. به طور میانگین، 46.4 تا 47.1 کیلو گرم از توده های بدنی شان بدون چربی شده بود. وزن ِ روی ترازو معیار چندانی مناسبی برای ارزشیابی ترکیبات بدنی نیست. در واقع، جوانان اولین گروه سه کیلو چربی کم کرده بودند و یک کیلو عضلۀ قوی به بدن شان اضافه شده بود. و این درحالی است که عضله، بافت بسیار گران بهایی در طراحی [مصرف] انرژی است. کسانی که این تودۀ ماهیچه ای را به واسطۀ استفاده از دوچرخه به عنوان وسیلۀ حمل و نقل به دست می‌آورند، برای خودشان سوخت و ساز پایۀ بیشتری نسبت به کسانی که پیاده روی را به عنوان راهی برای لاغری انتخاب می‌کنند، تضمین کرده اند.

تاریخ اختراع دوچرخه

۲۶ ژوئن ۱۸۱۹ اختراع دوچرخه به ثبت رسید. به درستی معلوم نیست که در چه تاریخ و به دست چه فردی، نخستین دوچرخه ساخته شده است. طبق تحقیق برخی از مورخان، نخستین دوچرخه در سال ۱۷۹۰ در فرانسه ساخته شده بود. اسناد دقیق، از ساخت دوچرخه کاملتر و بازرگانی شدن این صنعت (تولید انبوه) در سال ۱۸۱۷ در آلمان و توسط «کارل دریس Karl Drais» حکایت می کند.
دوچرخه های اولیه دارای زنجیر و خودرو نبودند. زنجیر دوچرخه (انتقال نیروی رکاب زن به چرخ) در سال ۱۸۸۵ ساخته شد و حرکت با دوچرخه را آسان و بدون زحمت ساخت.
پیش از عمومی شدن استفاده از اتومبیل، دوچرخه به صورت سه و یا چهار چرخه،
دو نفره و سه نفره هم ساخته می شد که دوچرخه سوار می توانست همسرش را همانند نشستن در اتومبیل (نه روی زین و ترک بند) با خود ببرد و سواری دهد.
طبق برآورد رسمی، درسال ۲۰۰۵، جهان دارای بیش از یک میلیارد دوچرخه بوده است. پیش بینی شده است که با گران شدن بهای بنزین و نیز به خاطر حفظ تندرستی (لزوم ورزش روزانه)، استفاده از دوچرخه باردیگر افزایش یابد.
طبق یک میثاق بین المللی، از سال ۱۹۶۸ دوچرخه در عداد وسائط نقلیه که در ردیف «خودرو» هستند در آمده و راکب دوچرخه عنوان «راننده» یافته و لذا باید همه مقررات راهنمایی و رانندگی را رعایت کند. به علاوه، اتومبیلرانان باید به حق دوچرخه سوار در معابر احترام بگذارند و ضمن حرکت، حق تقدم و فاصله قانونی را با دوچرخه رعایت کنند.

انتخاب دوچرخه مناسب

در ابتدا باید مشخص کنیم دوچرخه را برای چه منظوری می خواهیم استفاده کنیم  ؟

برخی دوچرخه را برای شهر و رفت و آمد منزل تا محل کار یا خرید روزانه می خواهند که بهترین انتخاب  مدلهای شهری می باشد

برخی قصد ایرانگردی و جهانگردی دارند و ترجیح می دهند در مسیرهای جاده آسفالته و گاه خاکی حرکت کنند که بهترین انتخاب مدلهای شهری توریستی می باشد .(سیستم دنده و ترمز و به خصوص لاستیک این مدل بازدهی فوق العاده در پیموندن مسیرهای طولانی دارد)

برخی قصد استفاده از دوچرخه در مسیرهای خاکی و بدون جاده و کوهستانی و کویری و جنگلی دارند بهترین انتخاب مدلهای کوهستان می باشد . (البته از این مدل در سایر مسیرها از جمله شهر و جاده نیز می توان استفاده کرد ولی بازدهی انرژی کمتر داشته و نسبت به مدل تخصصی که برای آن مسیرها طراحی شده شما را خسته می کند )    

برخی هم فقط میخواهند در جاده آسفالته برانند و از رسیدن به حداکثر سرعت و رکاب زدن لذت ببرند و البته مسابقات جاده بهترین انتخاب برای آنهامدلهای کورسی جاده می باشد . (سیستم دنده و ترمز و به خصوص طوقه و لاستیک این مدلها فقط مناسب مسیرهای آسفالته بدون کوچکترین چاله بوده و به هیچ وجه مناسب مسیرهای کوهستانی و شهر نمی باشند)

چه سایزی مناسب شما میباشد؟

طبق توصیه شرکت فوجی از قد 155تا 165 سایز 15 اینچ و از قد 165 تا 175 سایز 17 اینچ و از قد 175 تا 185 سایز 19 اینچ و از قد 185 به بالا سایز 21 اینچ

البته سایز 17 و 19 عرف بازار بوده و اغلب مدلها موجود می باشد و سایزهای 15 و 21 در برخی مدلها وارد کشور شده است .

چه نوع ترمزی در مدلهای کوهستان مناسب است ؟

دو نوع سیستم ترمز رایج داریم : 1) وی برک یا عمل بر روی طوقه 2) دیسک اعم از سیم و روغنی

سیستم دیسک گران تر از وی برک بوده و از مزایای آن اینکه در مسیرهای پر خاک و بارانی و گلی و گذر از رودخانه ها و به خصوص شیب تند سراشیبی ها کارایی بهتر داشته و دیرتر گرم شده و باران و گل اثری در صفحه دیسک ها نداشته و در مدلهای روغنی به دلیل این که داخل سیم ها روغن است و پلمپ گردو غبار نفوذ نمی کند و همیشه دسته ترمزها فنریت روز اول را داشته و کند نمی شود و از معایب گران بودن لنت ترمز و مراقب از صفحه دیسکها(البته صفحه ها مقاوم بوده و با هر ضربه ای تاب بر نمی دارد ) و هواگیری در مقاطع خاص است .

سیستم وی برک اگر استفاده شهری یا مسیرهای اغلب صاف و کویری دارید به خصوص هزینه کمتر می خواهید می تواند انتخاب مناسبی باشد . معایب این سیستم اینکه در مقاطعی خاصی روکش سیم ها به دلیل نفوذ گرد و غبار باید تمیز شده یا عوض گردند تا دسته ترمز فنریت روز اول را پیدا کند . در مسیرهای بارانی و گلی طوقه ها خیس شده و گاه گل گرفته در نتیجه کارایی ترمز کم می گردد.

چه تعداد دنده مورد نیاز است ؟

در بازار کنونی می شنویم 30 دنده یا 30 سرعته یا 27 یا 24 حال چه فرقی دارد و یعنی چه ؟ معمولا طبق قامه 3 سینی داشته و خودرو عقب از 7 تا 10 متغیر می باشد. ضرب 3 در 7 می شود 21 سرعت  و سه در ده می شود 30 سرعت . البته 30 سرعت به این معنی نیست که 30 حالت سرعت می توانید داشته باشید بلکه اصول فنی در اصل همان 10 حالت انتخاب سرعت به شما می دهد

یعنی سه دنده کوچکتر دنده عقب با طبق بزرگ جلو - چهار دنده میانی خودرو یا همان دنده عقب با طبق میانی جلو  -  سه دنده عقب بزرگتر خودرو با طبق کوچک جلو