افرادی که نباید به استخر بروند

چه کسانی نباید استخر بروند؟

فکرش را بکنید اگر همه شناگران بخواهند خودخواهی به خرج دهند و آرایش خود را پیش از ورود به آب پاک نکنند، چه اتفاقی می‌افتد؟ اگر تمایلی به استفاده از کلاه شنا نداشته باشند، چه؟ اگر حتی 10 درصد از افراد شناگر، تصمیم بگیرند دوش گرفتن و استحمام را به بعد از شنا موکول کنند،‌ چه خواهد شد؟ نمی‌دانید؟ فاجعه‌ای به‌نام آلودگی آب استخرها رخ خواهد داد و این فاجعه در مرحله اول، گریبان خود افرادی را که بهداشت را رعایت نمی‌کنند، خواهد گرفت.

ورود مواد شیمیایی موجود در لوازم آرایش، باکتری‌های مولد بو و حتی موهای رهاشده در سطح آب و زمین استخرها، می‌توانند عامل ایجاد بسیاری از بیماری‌ها و حساسیت‌های پوستی باشند. پس اگر قصد شنا دارید، برای حفظ سلامت در استخرها،‌ بهداشت فردی را فراموش نکنید. با این مقدمه، می‌خواهیم شما را  با تمام زیر و بم‌های بهداشتی درباره شنا و استخر آشنا کنیم.

کدام بیماران پوستی نباید استخر بروند؟

بین افراد مبتلا به بیماری‌های پوستی، برخی باید برای پیشگیری از انتشار بیماری یا تسریع روند درمان و بدتر نشدن اوضاع بیماری‌شان، تا بهبود کامل قید رفتن به استخر و شنا را بزنند. مهم‌ترین این بیماران و بیماری‌ها، در 8 مورد زیر خلاصه می‌شود:

1. اگر آکنه در حال درمان دارید و داروهایی مانند راکوتان یا ایزوترتینوئین مصرف می‌کنید و پوستتان بیش از اندازه خشک شده، رفتن به استخر می‌تواند پوستتان را خشک‌تر کند. از این رو، یا باید دور استخر رفتن را برای مدتی خط بکشید یا بعد از شنا و دوش گرفتن، تمام سطح پوست‌تان را با مرطوب‌کننده مناسب بپوشانید. ضمن اینکه استفاده از شوینده‌های ملایم غیرصابونی مانند پن‌ها بعد از شنا برای شما ضروری است. در غیر این صورت،‌ اندک لایه‌های چربی سطح پوست هم از بین می‌رود و خشکی پوستتان دوچندان می‌شود.

2. اگر به بیماری ویروسی زگیل کف پا مبتلا هستید تا زمان بهبود و درمان کامل به استخر نروید. راه رفتن بدون دمپایی یا پوشیدن دمپایی‌های مشترک در استخرهای عمومی می‌تواند خطر ابتلا به زگیل کف پا را برای دیگران هم ایجاد کند. ضمن اینکه احتمال وجود ویروس در اطراف ضایعات زگیل درمان‌شده هم وجود دارد بنابراین‌ اگر زگیل کف پایتان کاملا هم درمان شد، بازهم شما از نظر اخلاقی موظف به استفاده از دمپایی شخصی و استفاده نکردن از دمپایی‌های مشترک در استخرها هستید.

3. بیماری ویروسی مولوسکوم هم جزو دیگر بیماری‌های مسری است که در کودکان شایع‌تر از بزرگسالان است اما افراد بزرگسال هم می‌توانند به آن مبتلا شوند. اگر خود یا فرزندتان مبتلا به مولوسکوم هستید، به‌هیچ‌‌وجه قبل از بهبود کامل به استخر نروید زیرا بیماری شما یا فرزندتان می‌تواند به سرعت به دیگران منتقل شود.

4. افرادی که به درماتوفیتوزیس یا قارچ‌های پوستی در نواحی مختلف بدن مانند کشاله ران یا تنه مبتلا هستند هم نباید پیش از درمان و بهبود کامل،‌ به استخر بروند تا زمینه ابتلای دیگران به این بیماری فراهم نشود. این بیماری معمولا در بین کشتی‌گیران که لباس‌های تنگ و پلاستیکی می‌پوشند، شایع‌تر است و باید توجه بیشتری به استخر رفتن خود داشته باشند.

5. بیماری زردزخم هم جزو بیماری‌های عفونی مسری است که می‌تواند به‌سرعت از فردی به فرد دیگر، مخصوصا به بچه‌ها منتقل شود. بیماران مبتلا به این بیماری‌ هم از نظر اخلاقی نباید تا بهبود کامل بیماری‌شان به استخر بروند.

6. پوست بیماران مبتلا به برخی بیماری‌های تاولی خودایمنی مانند پمفیگوس مقاومت کمتری در برابر عوامل عفونی دارد. به‌همین دلیل بهتر است برای پیشگیری از آلوده و عفونی شدن زخم‌ها و تاول‌ها از رفتن به استخرهای عمومی خودداری کنند.

7. بهتر است افراد مبتلا به تبخال هم برای پیشگیری از عفونی شدن زخم‌های خود تا بهبود کامل به استخر نروند.

8. به افراد مبتلا به زونا هم توصیه می‌شود برای پیشگیری از انتشار ویروس این بیماری و در معرض ابتلا قرار دادن افراد دیگر به آبله مرغان، پیش از بهبود کامل به استخر نروند.

خطر سونا و جکوزی برای کودکان و بیماران قلبی

استفاده از جکوزی و وارد کردن شوک به بدن با ورود ناگهانی به حوض آب سرد پس از آن، برای افراد سالم اشکالی ندارد اما این حرکت می‌تواند بیماران قلبی یا افرادی که زمینه ابتلا به ناراحتی‌های قلبی را دارند، به دردسر بیندازد. زمانی که برای مدتی داخل جکوزی می‌مانید، خونرسانی سطحی در بدن افزایش می‌یابد و حجم زیادی از خون به سمت پوست و قسمت‌های سطحی بدن حرکت می‌کند اما ورود ناگهانی به حوض یا استخر آب سرد، بلافاصله پس از خروج از جکوزی، باعث ایجاد حرکتی معکوس می‌شود؛ یعنی آب سرد،‌ خون را از سطح بدن به قسمت‌های مرکزی هدایت می‌کند و بار مضاعفی به دوش قلب می‌اندازد.

همین جابجایی حجم خون به سمت قسمت‌های مرکزی بدن می‌تواند باعث بروز حوادث ناگهانی قلبی در افراد بیمار شود. با این حال، تحریک عروقی و تحریک گردش خون ناشی از ورود ناگهانی از جکوزی به حوض آب سرد، می‌تواند برای افراد سالم، آثار مثبتی از نظر پوستی و عضلانی داشته باشد. نکته دیگر درباره استفاده بچه‌ها از جکوزی است. به‌طور کلی، استفاده از سونا و جکوزی برای بچه‌ها توصیه نمی‌شود. بخارهای موجود در سونا می‌توانند سیستم تنفسی بچه‌ها را تحریک و آنها را دچار مشکل کنند. فشار آب موجود در جکوزی هم برای بچه‌ها قابل تحمل و مناسب نیست.

برخی افراد بر این باورند که رفتن پسربچه‌ها به سونا و جکوزی باعث عقیم شدن آنها می‌شود اما احتمال عقیم شدن فقط در اثر استفاده بسیار مکرر و طولانی‌مدت پسربچه‌ها یا مردان جوان به‌دلیل بالا رفتن حرارت بیضه‌ها و ایجاد اختلال در تولید اسپرم وجود دارد و استفاده تفننی از سونا و جکوزی، چنین مشکلی را ایجاد نخواهد کرد.

فرزندتان از آب می‌ترسد؟

برخی بچه‌ها، از آب و استخر می‌ترسند و تمایلی به شرکت در کلاس شنا نشان نمی‌دهند. معمولا والدین این بچه‌ها از ما می‌پرسند چطور باید فرزندانشان را به شنا علاقه‌مند کنند یا اصلا ضرورتی دارد آنها را برخلاف میل باطنی‌شان به استخر ببرند؟ پاسخ این است که ما دو نوع ترس طبیعی و غیرطبیعی یا فوبیا داریم. برای غلبه بر ترس‌های طبیعی بهتر است فرد با مواردی که باعث ایجاد ترس در او می‌شوند، مواجه شود. مثلا اگر بچه‌ها بدون دلیل از آب و شنا و استخر می‌ترسند، بهتر است آنها را به کلاس‌های شنا ببرید تا با آنچه از آن می‌ترسند، مواجه شوند.

درواقع، ورود تجربه به ترس طبیعی، یکی از راه‌‌های حل مساله است. البته برخی بچه‌ها بیمارگونه از آب و شنا می‌ترسند. در این صورت، بازهم فرستادن آنها به استخر توصیه می‌شود اما با روشی متفاوت. در این شکل از ترس، نمی‌توان بچه‌ها را با تشویق کردن روانه آب کرد، بلکه به مداخلات درمانی و مشاوره‌های روان‌شناسانه یا روان‌پزشکانه هم نیاز است.

از طرف دیگر، همه ما می‌دانیم برخی کارها و مهارت‌ها در جامعه کنونی، جزو ملزومات محسوب می‌شوند و بلد نبودن آنها می‌تواند روی اعتماد به نفس افراد تاثیر منفی داشته باشد. مثلا رانندگی کار مهمی نیست و می‌توانیم راننده‌ای هم برای خودمان استخدام کنیم اما جو کنونی جامعه به‌گونه‌ای است که افرادی که براساس ترس‌ها و فوبیاهای خود مهارت رانندگی ندارند، اعتماد به نفس پایین‌تری در برخی جمع‌ها پیدا می‌کنند بنابراین ‌اگر دوست داریم توانمندی‌های فرزندان خود را  افزایش بدهیم، باید نگاهی هم به ورزش شنا به‌عنوان یکی از مهارت‌های خوب و ضروری زندگی امروزی داشته باشیم.

اگر ترس فرزندتان از شنا زیاد است، با روان‌شناس یا روان‌پزشک مشورت کنید و حتی اگر لازم باشد، او را با یک دوره کوتاه درمانی، به سمت شنا سوق بدهید. آموختن مهارت شنا، هم می‌تواند اعتماد به نفس بچه‌ها را افزایش دهد و هم آنها را با یکی از بهترین انواع ورزش‌ها آشنا کند. والدین نباید فقط به دلیل علاقه نداشتن فرزند خود به شنا،‌ قید فرستادن او را به استخر بزنند.

چند نکته درباره عینک شنا

افراد سالم (در هر سنی) که چشمان سالمی دارند و از هیچ‌نوع عینک طبی‌ای استفاده نمی‌کنند، باتوجه به کلر موجود در آب و حتی کلر موجود در فضاهای سرپوشیده استخرها باید از عینک‌های شنا برای حفظ سلامت چشم‌هایشان استفاده کنند. این عینک‌ها کمتر تار می‌شوند و وسعت دید بهتری هم به فرد شناگر می‌دهند. اگر در حالت عادی، عینکی هستید و دوست دارید شنا کنید، می‌توانید یک عینک شنای مناسب تهیه کنید،‌ آن را به مراکز عینک‌سازی بدهید و بخواهید تا عدسی مناسب چشم شما را روی فریم عینک سوار کند. نمره‌دار کردن عینک‌های شنا، کمک بزرگی به افرادی است که مشکل بینایی و به شنا علاقه دارند. بعد از شنا هم چشم‌های خود و هم تمام قسمت‌های عینک شنا را با آب و شامپوی بچه بشویید تا کلر موجود در اطراف چشم‌ها و زوایای عینک،‌ کاملا پاک شود و مشکلی از نظر حساسیت یا قرمزی چشم‌ها برایتان ایجاد نکند.

اگر واریکوسل دارید، سونا نروید!

این روزها برخی افراد ادعا می‌کنند که در اثر رفتن به استخر و سوناهای عمومی یا حتی شنا در آب دریا دچار برخی بیماری‌های آمیزشی مانند زگیل یا تبخال تناسلی شده‌اند اما بیماری‌های جنسی و آمیزشی، همانطور که از نامشان هم پیداست، فقط از طریق رابطه جنسی منتقل می‌شوند و امکان انتقال آنها در مکان‌های عمومی ورزشی مانند استخر وجود ندارد. از بحث بیماری‌های آمیزشی که بگذریم، فقط به یک مورد محدودیت رفتن به سالن‌های استخر برای آقایان برمی‌خوریم و آن هم ابتلا به واریکوسل است.

معمولا افراد مبتلا به واریکوسل با مشکل افزایش دمای بیضه‌ها و ایجاد اختلال در روند تولید اسپرم مواجه هستند به همین دلیل باید برای پیشگیری از تشدید بیماری خود دور استفاده از سونا و جکوزی را خط بکشند چون رفتن به سونا و جکوزی که حرارت بالایی دارند، باعث افزایش بیشتر دمای بیضه‌ها و آسیب دیدن وسیع‌تر اسپرم‌ها خواهد شد.

8 توصیه طبی به شناگران

1. برای پیشگیری از کدر شدن موهایتان در اثر تماس با کلر موجود در آب استخر، حتما کلاه شنا بپوشید.

2. پس از شنا، حتما در خانه دوش بگیرید و سر و تن خود را با آب ساده و شوینده‌های ملایم، از آلودگی‌ها و کلر موجود در آب استخرها پاک کنید.

3. اگر عادت به شنا کردن مداوم دارید، برای محافظت از پوست و موی خود از لوسیون‌های مرطوب‌کننده بدن و سرم‌های مو استفاده کنید.

4. از آنجا که امکان انتقال بسیاری از بیماری‌های پوستی در اثر استفاده از لوازم شخصی مشترک وجود دارد، به‌هیچ‌وجه از حوله مشترک در استخر استفاده نکنید.

5. برای پیشگیری از ابتلا به زگیل کف پا، از دمپایی‌های مشترک موجود در استخرها استفاده نکنید و پابرهنه در سالن استخر راه نروید.

6. برای پیشگیری از ابتلای به بیماری‌های قارچی و عفونی ناحیه تناسلی، هرگز از مایوی مشترک استفاده نکنید و مایوی خود را حتی به اعضای خانواده‌تان هم قرض ندهید.

7. برای پیشگیری از ابتلای احتمالی به شپش یا حتی گال، هرگز از کلاه شنای مشترک استفاده نکنید.

8. مایوی بچه‌ها را هم به هم قرض ندهید. ناحیه تناسلی بچه‌ها هم می‌تواند حاوی باکتری‌های سازگار با قسمت تناسلی خودشان باشد و برای دیگران ایجاد بیماری کند.

از دماغگیر استفاده کنید

معمولا استفاده از گوش‌گیر و دماغ‌گیر بین افرادی که به شنا علاقه دارند، رایج است. چند نکته اساسی درباره استفاده از این دو وسیله وجود دارد. نکته اول مربوط به دماغ‌گیر می‌شود. تمام افراد بزرگسال یا کودکان باید قبل از ورود به آب استخر، سوراخ‌های بینی خود را به‌وسیله دماغ‌گیر بپوشانند. متاسفانه‌ از آنجا که بیم آلودگی در آب برخی استخرها وجود دارد و آب برخی استخرها را هم با مواد نامناسبی مانند مواد سفیدکننده، ضدعفونی می‌کنند، ورود این مواد یا آلودگی‌های احتمالی به مجاری تنفسی از طریق بینی می‌تواند مشکلات تنفسی برای افراد ایجاد کند. از این رو،‌ استفاده از دماغ‌گیر برای تمام افراد، مخصوصا بچه‌ها و آنهایی که مشکلات تنفسی دارند، ضروری و مفید است.

اگر عفونت گوش دارید، استخر نروید

استفاده از گوش‌گیر هنگام شنا کار نسبتا بیهوده‌ای به نظر می‌رسد چون اگر پرده گوش سالم و بدون هرگونه عفونتی باشد، نیازی به مراقبت با هیچ وسیله‌ای نخواهد داشت و اگر پرده گوش دچار پارگی باشد،‌ شنا ممنوع است. شما به هر شکلی که گوش‌های خود را پیش از ورود به داخل آب بپوشانید، بازهم نمی‌توانید صددرصد از ورود آب به داخل گوش پیشگیری کنید. ورود آب به گوشی که پرده‌‌اش پاره شده یا آسیب دیده است، نتیجه‌ای جز عفونت گوش نخواهد داشت. اگر هم پرده گوش سالم باشد اما عفونت قارچی گوش داشته باشید، از نظر بهداشتی و اخلاقی نباید تا بهبود کامل به استخر بروید و آلودگی را در سطح استخر منتشر کنید.

گوش‌هایتان را پس از شنا خشک کنید

برای پیشگیری از هرنوع آسیب در ناحیه گوش داخلی و میانی، باید گوش‌ها را پس از شنا با روش مناسبی خشک کنید. استفاده از دستمال و گوش‌پاک‌کن در این موارد راه مناسبی نیست و خشک کردن گوش با باد ملایم سشوار، جزو بهترین روش‌ها محسوب می‌شود. البته حواستان باشد که پیش از خشک کردن گوش‌ها، داخل آنها را با آب تمیز بشویید تا از کلر و آلودگی‌های احتمالی موجود در آب استخر پاک شود.

افزایش تعادل بدنی کودکان با شنا

شنای نوزادان:

یک تحقیق علمی نشان می ‌دهد نوزادانی که آموزش شنا را از دو ماهگی آغاز کرده‌ اند ، دارای بدن قوی‌ تری هستند.

مادران و پدران می ‌توانند با تمرین های مداوم شنا، حس تعادل نوزادان شان را قوی ‌تر کنند. یک گروه تحقیقاتی از کشورهای ایسلند و بریتانیا به این نتیجه دست یافتند که شنای نوزادان نه تنها باعث افزایش تعادل آن ها می‌ شود، بلکه هماهنگی جسمی آن ها را نیز تنظیم می‌ نماید. این دانشمندان گروهی از کودکان را مورد بررسی قرار دادند که در دوران نوزادی فعالیت ‌های مختلفی در آب داشته ‌اند.

مقایسه‌ دو گروه

در این پژوهش دو دسته والدین شرکت داشته ‌اند: نخست آن هایی که با فرزندان خود در دوران نوزادی شنا نرفته بودند و دیگر پدر و مادرانی که در دوران نوزادی با کودکان خود تمرین شنا کرده بودند.

دانشمندان دانشگاه علم و صنعت دانشگاه تروندهایم در نروژ به این نتیجه رسیده‌ اند که کودکانی که قبلا در دوران نوزادی شنا می‌ کرده ‌اند، نسبت به آن هایی که شنا نمی‌ کرده‌ اند، بهتر می ‌توانند در فعالیت‌ های ورزشی ظاهر شوند.

ژیمناستیک در آب

ورزش شنای نوزادان بین سنین دو تا هفت ماهگی انجام می ‌گیرد. در این بررسی 19 نوزاد دو ماهه، به مدت دو ساعت در هفته به تمرینات ژیمناستیکی مختلفی در آب، زیر نظر مربیان با تجربه پرداختند.

شنای نوزادان نه تنها باعث افزایش تعادل آن ها می‌ شود، بلکه هماهنگی جسمی آن ها را نیز تنظیم می‌ نماید

از جمله این تمرینات، گرفتن یک وسیله‌ شناور پلاستیکی در آب و حفظ تعادل بدن توسط نوزادان بود. علاوه بر این نوزادان در سه ماهگی می ‌توانستند روی کف دست مربیان با تعادل کامل بایستند.

افزایش تعادل بدن و مهارت در گرفتن اشیاء

پس از گذشت چهار سال و نیم از عمر نوزادان، دانشمندان مهارت‌ های به دست آمده در رابطه با این 19 نوزاد را با 19 کودک دیگر که در این تمرینات شرکت نکرده بودند، مورد مقایسه قرار دادند.

این دو گروه که خانواده‌ های شان موقعیت اجتماعی اقتصادی یکسانی داشتند، برای مقایسه در تمرینات ورزشی مربوط به هماهنگی جسمی، شرکت کردند.

نتیجه‌ به دست آمده حاکی از این بود که کودکانی که تمرینات شنا را پشت سر گذاشته بودند، تعادل بدن بیشتری داشتند. برای مثال توانایی آن ها روی یک پا ایستادن یا گرفتن توپ در هوا بیشتر از سایر کودکان بود.

به گزارش دویچه‌‌ وله، مسئولین این پژوهش در پایان این بررسی اظهار داشتند که تمرینات شنا نه تنها برای اندام‌ های بدن و حفظ تعادل کودکان مفید است، بلکه اثرات مثبت دیگری نظیر شرایط مناسب بدنی و اعتماد به نفس را نیز در پی خواهد داشت.

خارش بعد از شنا کردن

خارش شناگر یک واکنش حساسیتی به انگل های میکروسکوپی است

آیا بعد از شنا کردن بدنتان می‌خارد؟

خارش شناگر شامل بثورات پوستی خارش داری است که بعد از شنا کردن در استخر و یا در آب های آزاد مثل دریاچه اتفاق می افتد. خارش بدن شناگر پس از شنا کردن در دریاچه، استخر و برکه های آب شیرین بیشتر رخ می دهد، ولی گاهی اوقات در آب شور هم اتفاق می افتد.

خارش بدن شناگر یک واکنش حساسیتی (آلرژیک) به انگل های میکروسکوپی است که در داخل پوست پنهان می شوند. انگل های مربوط به خارش شناگر به طور طبیعی در بدن پرندگان آبی و سایر حیواناتی که نزدیک آب زندگی می کنند، وجود دارند. بدن انسان محل مناسبی برای زندگی این انگل ها نیست، لذا بعد از قرار گرفتن در پوست انسان، خیلی زود می میرند. اگرچه این مشکل ناراحت کننده است، ولی معمولا مدت کمی ادامه دارد. بثورات خارش دار پوست معمولا طی چند روز خود بخود از بین می روند.

شما می توانید خارش پوست خود را با مصرف داروهای ضد خارش موجود در داروخانه (بدون نسخه) و یا با تجویز پزشک تسکین دهید.

علائم بیماری خارش شناگر

بثورات پوستی خارش دار در مشکل خارش شناگر، شبیه برآمدگی یا تاول های قرمز رنگ است.این مشکل طی چند دقیقه یا چند روز بعد از شنا کردن در آب استخر یا آب آزاد ظاهر می شود. خارش شناگر معمولا فقط روی قسمتی از پوست بدن که در تماس مستقیم با آب است، اثر می گذارد، یعنی روی قسمتی از پوست که توسط لباس یا مایو پوشیده شده، تاثیر نمی کند. علائم خارش شناگر معمولا با هر بار تماس با انگل ها بدتر می شود.

زمان مراجعه به پزشک

اگر بعد از شنا کردن دچار بثورات پوستی شدید که بیشتر از یک هفته وجود داشت، نزد پزشک متخصص پوست بروید. اگر در محل بثورات پوستی، متوجه وجود چرک و عفونت شدید، به پزشک بگویید.

علل ایجاد خارش شناگر

انگل هایی که باعث بروز مشکل خارش شناگر می شوند، در خون مرغان آبی و حیواناتی که نزدیک آب دریاچه و ... زندگی می کنند، وجود دارند، حیواناتی مثل اردک، مرغابی، غاز، قو، سگ آبی و موش آبی. تخم این انگل ها از طریق مدفوع این حیوانات وارد آب می شود. این انگل قبل از آلوده کردن پرندگان و حیوانات و یا انسان، بایستی برای مدتی در داخل بدن یک نوع حلزون زندگی کند. این نوع حلزون ها در نزدیکی خط ساحلی زندگی می کنند، به همین دلیل هم آلودگی به این انگل اغلب در آب های کم عمق و کنار ساحل رخ می دهد.

خارش شناگر از یک فرد به فرد دیگر سرایت نمی کند، لذا نباید نگران ابتلا به این بیماری از فرد مبتلا به آن باشید.

خارش شناگر معمولا خود بخود طی چند روز برطرف می شود

عوامل خطر

هر چقدر زمان بیشتری در آب آلوده به این انگل شنا یا بازی کنید، خطر ابتلای شما به بیماری خارش شناگر بیشتر می شود. کودکان بیشتر از بقیه در معرض ابتلا به این بیماری هستند، زیرا آن ها تمایل دارند در آب های کم عمق بازی کنند و بعد از شنا و آب بازی کمتر خودشان را با حوله خشک می کنند.

برخی افراد نسبت به خارش شناگر حساس تر از بقیه افراد هستند و هر بار که با انگل های مولد این بیماری تماس داشته باشید، حساسیت شما بیشتر می شود، یعنی حساسیت شما با افزایش دفعات تماس شما با این انگل، بیشتر می شود.

عوارض بیماری خارش شناگر

خارش شناگر به ندرت باعث بروز عوارضی در بدن می شود، اما اگر به شدت پوست خودتان را بخارانید، پوست می تواند دچار عفونت شود. لذا سعی کنید پوست تان را نخارانید.

راه تشخیص بیماری خارش شناگر

تشخیص بیماری خارش شناگر سخت است، زیرا بثورات پوستی آن شبیه سایر بیماری های پوستی است. آزمایش خاصی هم برای تشخیص مشکل خارش شناگر وجود ندارد.

راه های درمان بیماری خارش شناگر

خارش شناگر معمولا خود بخود طی چند روز برطرف می شود، اگرچه در برخی موارد بثورات پوستی تا یک هفته وجود دارند.ذشما می توانید با استفاده از داروهای آنتی هیستامین یا پمادهای ضد خارش مثل پماد کالامین، خارش پوست تان را کنترل کنید.

اگر خارش شدید است، با مراجعه به پزشک دارو مصرف کنید.

درمان های خانگی

1- تا جایی که می توانید پوست تان را نخارانید.

2- از پماد یا دارو برای تسکین خارش استفاده کنید.

3- یک پارچه خیس و تمیز روی قسمت های خارش دار قرار دهید.

4- کمی جوش شیرین و آب را با هم مخلوط کنید. مخلوط حاصل را روی قسمت های خارش دار قرار دهید.

راه های جلوگیری از بیماری خارش شناگر

--  هر جایی شنا نکنید.

از شنا کردن در آب هایی که خارش شناگر در آنجا شایع است و یا احتمال آلودگی آب وجود دارد، خودداری کنید. همچنین از شنا کردن در آب دریاچه یا برکه ای که حلزون در اطراف آن زیاد است، پرهیز نمایید.

-- اگر امکان دارد، در نزدیکی ساحل شنا نکنید.

اگر شناگر ماهری هستید، سعی کنید در آب های عمیق تر شنا کنید، زیرا شنا کردن در نزدیکی ساحل و آب های کم عمق خطر ابتلا به خارش شناگر را در پی دارد. البته برای شنا کردن در آب های عمیق آزاد بایستی مناطق حفاظت شده و تحت نظارت را انتخاب کنید تا خدای نکرده غرق نشوید.

-- به پرندگان در نزدیکی محل شنا، خرده نان و غذا ندهید.

-- بعد از شنا دوش بگیرید.

فورا بعد از شنا کردن، دوش بگیرید و پوستتان را با حوله کاملا خشک کنید. لباس شنای خودتان را نیز با آب و مواد شوینده بشویید.

اموزش سالتو در شنا

آموزش برگشت سالتو ( برگشت کرال سینه )

شناگران پیشرفته حتما باید در مسابقه ها و هنگام تمرین با این نوع برگشت به مسابقه ادامه بدهند. سالتو در ابتدا کمی پیچیده و مشکل  به نظر می رسد ،  ولی وقتی تمرینات کافی و پی در پی مهارت کسب می شود و این کار بسیار راحت خواهد بود.

کارآموز شناگر حتما باید قبل از انجام حرکت ، چرخشی که به آن در ژیمناستیک چرخش غلط جلو پا جمع گفته می شود را خوب یاد بگیرید . کارآموز قبل از کسب مهارت بعد از چرخش فکر می کند سرش گیج می رود و یا اینکه در هنگام چرخش مقداری آب به داخل بینی اش می رود و او را آزار می دهد  بنابر این ممکن است با این مشکلات از فرا گرفتن سالتو منصرف شود ، ولی کارآموز شناگر باید  بداند که کار نیکو کردن از پر کردن است آنچه سالتو را به نظر مشکل می سازد  اینست که شناگر باید 2 چرخش داشته باشد: یکی چرخش داخلی  که به طور کامل و دیگری چرخش پهلوئی که نیم چرخش از پهلو زده می شود که موقعیت بدن به حالت شنا برگردد و ترکیب این دو چرخش و فشاری که تواما باید در لحظه تماس پا به دیواره وارد شود کار را کمی دشوار می سازد.

بدین منظور  لازم است مربی مرحله به مرحله  قسمت های مختلف را تمرین و ترکیب نماید  تا هماهنمگی لازم جهت اجرای  کلیه ی قسمت ها  در یک لحظه کسب گردد و حتی چندین  بار مربی باید این حرکت را  برای کارآموز اجرا  کند، چون دیدن در یادگیری بسیار مهم است.

مراحل مختلف سالتو ( برگشت کرال سینه )

1- در فاصله ی 100 تا 200 سانتیمتری سر از دیواره ی استخر ( بسته به اندازه ی  بدن و قدرت دست های شناگر )  آخرین کشش دست انجام می شود. ( در شکل زیر ) دست راست در حال شروع کشش ، آخر خود است.

2- شناگر به دیواره ی استخر نگاه می کند که آیا باید اینجا سالتو را شروع کند یا پس از کششی دیگر.

3- در حالی که تصمیم به سالتو گرفته شد ، دست چپ نباید از آب خارج شود،  بلکه کنار بدن باقی می ماند و دست راست کارش را ادامه می دهد. پاها به سمت بالا حرکت می کند تا در مرحله بعد به طرف پایین ضربه بزند در این حال حرکت دست به بدن متصل شده و به گردش بدن کمک می نماید.

4- سر به سمت داخل بدن از ناحیه ی گردن خم می شود ، کف هر دو دست طوری می چرخد که رو به کف استخر می شود پاها به هم چسبیده و از ناحیه ی زانو خمیده می باشند.

 

5- بدن از حالت افقی به روی آب خارج شده زیرا از گردن و کمر خمیدگی افزایش یافته هر دو دست حالت قبل  را دارا است و به پایین  فشار وارد می آورد پاها به قسمت پایین زده می شود تا باسن بالا بیاید.

6- بدن از ناحیه ران خمیدگی بیشتری می یابد در این حالت بدن متمایل به توقف در حرکتش می شود زیرا مقاومت ناشی از خم شدن بدن در آب باعث آن می گردد  اگر سرعت حرکت شناگر به اندازه ی کافی باشد ( در سرعت روها ) همین سرعت و خم شدن سر و کمر  خود باعث چرخش شناگر خواهد شد. در شکل مقابل دست چپ از آرنج خمیده می شود و آب را به سمت سر می کشد.

 

7- در حالی که لگن از خط سر عبور می کند دست چپ هنوز  آب را به سمت سر می کشد که این حرکت به چرخش بدن شناگر کمک می نماید کف دست راست به سمت داخل متمایل شده و باعث چرخش بدن حول محور طولی خود می گردد پاها دقیقا به طور مستقیم از بالای سر آورده نمی شوند. 

8- در حالی که پاها به طور کامل از آب خارج هستند به طرف بالا و عقب به سمت دیواره ی  استخر پرتاب می شوند و این موقعی است که کشش دست به سمت سر نیز کارش پایان  یافته است. شناگر در این حالت باید بدون اینکه تاخیری در کل حرکت ایجاد کند به سمت پهلو بچرخد.

 

9- چرخش عمومی شناگر کامل شده و شناگر باید خودش  را در موقعیتی  قرار دهد که بتواند به دیواره  استخر فشار وارد سازد . دست ها دوباره  در حال لمس کردن یکدیگرند و به سمت جلو درحرکتند و چرخش به سمت پهلو ادامه دارد.

 

10 – پاها در حال فشار به دیواره ی استخر هستند و این کار با باز شدن مفاصل زانو صورت می گیرد ، در عین حال مفاصل آرنج ها با باز شدنشان دست ها را به سمت جلوی بدن می کشند.

 

 

11- در آخرین مرحله ی فشار پا به دیواره ی استخر که با باز شدن مفصل مچ پا همراه است، شانه ها در آخرین مرحله چرخش حول محور طولی بدن هستند ، بازوها کشیده و سر در بین آنها قرار گرفته  و بدن در حالت کاملا کشیده بر روی آب سر می خورد.

 

12- شناگر باید بدنش را نسبت به عمق آب تنظیم نماید و این کار توسط هدایت دست ها صورت می گیرد. بدین روش که با گرفتن دست و سر به سمت بالا ، بدن در عین سر خوردن  به سطح آب نزدیک می شود . چنانچه زیاده از حد در عمق آب باشد با یک یا دو ضربه پا بدن را به سطح آب نزدیک می سازد و اگر در عمق صحیح قرار داشته باشد شروع به ضربات پا و کشش می نماید.