دلایلی برا انجام ورزش صبحگاهی

هدف از انجام ورزش حرکت دادن بدن تا جایی است که امکان دارد. اما آغاز کردن روز با ورزش سبب می‌شود تمام طول روز با نشاط و سرزنده باشید. تحقیقات نشان می‌دهد ورزش صبحگاهی سبب بهبود وضعیت خواب شده و برای متعادل نگه داشتن وزن و کاهش وزن بسیار مفید است. یک مطالعه روی زنان دارای اضافه وزن 50 تا 75 ساله نشان می‌دهد افرادی که در روزش‌های صبحگاهی شرکت می‌کنند (4 ساعت در هفته) بهتر از سایر زنان می‌خوابند. ورزش عصرگاهی سبب می‌شود تا به خواب رفتن کمی سخت‌تر شود.

به ورزش صبح‌گاهی مانند یک قرار شغلی فکر کنید که به راحتی نمی‌توانید آن را رد کنید. اگر شما دچار اضافه وزن هستید بدانید که بیماری‌های قلبی در کمین شماست. اگر همین حالا فکری به حال وزن‌تان نکنید، وزن‌تان فکرهای بدی برای شما خواهد داشت. 30 دقیقه ورزش صبح‌گاهی به طور متوسط این میزان کالری از بدن‌تان می‌سوزاند.

* دویدن یا درجا زدن (5 مایل در ساعت) = 295 کالری دوچرخه سواری (10 مایل در ساعت) = 195 کالری شنا کردن 255 کالری بسکتبال 220 کالری پیاده‌روی هر 3 مایل در ساعت =140 کالری وزنه‌برداری (وزنه سبک) = 110 کالری ورزش‌های کششی 90 کالری یک راه ساده برای عادت کردن به ورزش هر روزه وارد کردن ورزش به زندگی و الزام برای انجام آن است. یعنی کار معمولی که مانند غذا خوردن و تفریح کردن باید انجام شود. خیلی‌ها تصور می‌کنند که حتما باید کفش مخصوص ورزشی پا کنند و دو ماراتن انجام بدهند تا اسم آن را ورزش بگذارند.

در حالی که انجام خیلی از فعالیت‌ها می‌تواند نوعی ورزش برای ما محسوب شود. وقتی قصد خرید دارید، می‌خواهید سر کار بروید، ماشین خود را پارک کنید می‌توانید ورزش کنید. حتما می‌گویید چه‌طوری؟ سوپرمارکت دورتری را برای خرید انتخاب کنید و برای رفتن به آنجا پیاده‌روی کنید. بخشی از مسیر خانه تا محل کار را پیاده بروید. ماشین‌تان را در محل دورتری از محل کار پارک کنید و مسافتی را قدم زنان طی کنید. البته اگر به پیاده‌روی، یوگا، بلند کردن وزنه، دوچرخه‌سواری، دویدن و شنا هم پرداختید که چه بهتر.

چراخانم ها کمتر ورزش می کنند؟

زنان در همه سنین و در همه جای دنیا، کمتر از مردان به ورزش تمایل نشان می دهند و محققان می گویند این امر ممکن است به دلیل ویژگی های شخصیتی آنها باشد.

از دختربچه دبستانی بگیرید تا خانم های میان سال و مسن، کمتر از پسربچه ها و آقایان تمایل دارند ورزش و جست وخیز کنند و این می تواند سلامت خانم ها را تهدید کند. این، حاصل چند مطالعه جداگانه است که خبرگزاری رویترز آنها را گزارش کرده است.

در یکی از این مطالعات که در محیط مدرسه و زمین بازی بچه ها انجام شده، رفتار دختربچه ها و پسربچه ها به طور جداگانه بررسی شده است. محققان می خواستند بدانند دختران و پسران در نوع بازی هایی که انتخاب می کنند ، چه تفاوت هایی باهم دارند. نتیجه این شد که کل پسران، ۷/۸ درصد بیشتر به بازی ها و فعالیت های متوسط تا شدید می پرداختند و ۶ درصد بیشتر از دختران در بازی های با توان بدنی بالا شرکت می کردند.

قدم بعدی، مطالعه رفتار دخترها و پسرها در زمین بازی و مقایسه آنها باهم بود. محققان دانشگاه لیورپول، دریافتند که دختربچه ها اغلب دوست دارند وقت شان را در جمع محدودتری از دوستان بگذرانند، و به بازی های کلامی، حرف زدن و ارتباطات اجتماعی بیش از بازی های بدنی و جست وخیز علاقه دارند. در حالی که پسرها از بازی های با فعالیت بدنی بالا، مثل فوتبال، لذت می برند و جمع های دوستانه شان هم از تعداد بیشتری، مثلا ۱۰ نفر به بالا، تشکیل شده است؛ که احتمالا این دو ویژگی بی ارتباط با یکدیگر هم نیست.

اما در مطالعه دیگری که توسط محققان دانشگاه اکستر انگلستان و بر روی گروهی از مردان و زنان بالای ۷۰ سال انجام شده، مشخص شده که در زمان سالمندی هم همین الگو وجود دارد. با وجود آن که همه افراد سالمند نسبت به دوره جوانی شان و نسبت به آن چه که باید، کمتر فعالیت بدنی و ورزش دارند، اما زنان در این سن هم در ورزش از مردان عقب ترند. نتیجه به دست آمده در این مطالعه آن است که بیش از ۷۰ درصد خانم ها و آقایان در این سن و سال، کمتر از ۵ هزار قدم در روز پیاده روی می کنند؛ ورزش سبکی که می تواند نقش مهمی در سلامت سالمندان داشته باشد، بدون این که خطری را متوجه آنها کند.

نتایج این مطالعات که در نشست سالانه انجمن طب رفتاری انگلستان ارائه شده، نشان دهنده تاثیر محیط و جامعه، بر رفتارهای ماست؛ رفتارهایی که مستقیم و غیرمستقیم، تعیین کننده سلامت ما هستند. درست است که میزان فعالیت فیزیکی و ورزش افراد به ویژگی های بدنی و جسمی شان هم بستگی دارد، که تفاوت بین دختران و پسران هم نتیجه همین تفاوت هاست، اما نقش عوامل محیطی، مانند نوع برخورد والدین و بزرگترها، در دوران کودکی را نمی توان نادیده گرفت. مطالعات نشان می دهد حتی در دوران نوزادی و شیرخوارگی هم، تفاوت رفتارها و بازی های پدرو مادرها با پسرها و دخترها باهم متفاوت است. به عنوان مثال، والدین با پسرها بازی هایی با تحرک بیشتر، مثل تاب دادن، کشتی گرفتن و مانند آن، بیشتر انجام می دهد. در حالی که با دخترها بیشتر حرف می زنند و در مورد کارهای شان از آنها سوال می کنند و آنها را به حرف زدن بیشتر وادار می کنند.

با این حال، شاید در مورد سنین بالاتر، عوامل دیگری هم مطرح باشد. به خصوص در جامعه ایرانی، میزان اندک ورزش و تحرک زنان، بسیار مهم و حتی می شود گفت خطرناک است. زنان، به خصوص در سنین بعد از یائسگی، به طور جهشی، در معرض خطر بیماری های قلبی و عروقی، پوکی استخوان و عوارض ناشی از آنها هستند. البته در مورد این موضوع، باید مطالعات پژوهشی میدانی انجام شود؛ میزان ورزش زنان ایرانی سنجیده شود و علل کم بودن احتمالی آن هم در جوامع مختلف شهری و روستایی، تهرانی و شهرستانی، بررسی شود.

اما آنچه در یک نگاه اجمالی به نظر می رسد آن که زنان، به دلایل مختلف، از جمله مسائل فرهنگی، کمتر تمایل دارند که در فضاهای باز و مفرح ورزش و فعالیت کنند. واضح است که ورزش کردن منافاتی با حفظ حجاب اسلامی و شوونات آن ندارد؛ اما به نظر می رسد این ذهنیت در زنان ایرانی عکس این موضوع شکل گرفته است. همچنین به نظر می رسد خانم های ایرانی عادت کرده اند برای ورزش نکردن خود هزار بهانه و توجیه بتراشند، در حالی که آقایان، با برنامه ریزی بهتر می توانند وقت کافی را برای ورزش در برنامه روزانه شان بگنجانند.

البته از حق نگذریم در سال های اخیر، تمایل زنان، به خصوص زنان با تحصیلات بالاتر، به ورزش و فعالیت های بدنی بیشتر شده است. اما این امر در مورد همه زنان و همه طبقات، صادق نیست و لازم است برای گسترش ورزش در بین زنان، که سلامت آنها به طور مستقیم سلامت خانواده را تحت تاثیر قرار می دهد، به نقش عوامل محیطی و اجتماعی توجه ویژه داشت و موانع احتمالی را در برابر آن از میان برداشت.

عادت کردن به ورزش

هیچ کس نمی‌تواند با این جمله مخالفت کند که اگر می‌خواهید وزن‌تن کم شود باید ورزش کنید. اما خیلی از ما به دلیل تنبلی، بی‌حوصلگی، پرمشغلگی یا هر بهانه دیگر از انجام ورزش طفره می‌رویم، نخوردن غذا و رژیم غذایی را بر انجام ورزش ترجیح می‌دهیم حال آنکه هیچ راهی برای کاهش وزن موفق بهتر از فعالیت جسمانی و ورزش نیست.

کارشناسان می‌گویند ورزش باید مانند خیلی از کارهای دیگر مثل درس خواندن، غذا خوردن، انجام امور بهداشتی و... بخشی از برنامه‌های روزمره ما باشد یعنی مانند مسواک زدن ملزم به انجام آن باشیم. و البته از انجام آن لذت ببریم نه اینکه با سختی و مشقت خود را مجبور به انجام آن کنیم. شروع روز با ورزش بهترین زمان برای عادت کردن به ورزش است. اما اگر نمی‌توانید هر زمانی که برایتان مقدور است کمی ورزش کنید وسط روز بعدازظهر و حتی عصر.

بیایید ورزش را کار روزمره خود کنیم همه ما می‌دانیم اگر خواب بد و نامناسبی داشته باشیم هورمون‌هایی که مسوول کنترل اشتها در ما هستند هم دچار تغییراتی می‌شوند و ورزش صبحگاهی روی ساعت بیولوژیک بدن تاثیر گذاشته و موجب بهتر شدن خواب ما می‌شو. بنابراین خواب خوب به کنترل تعادل هورمونی که کنترل کننده اشتها هستند کمک شایانی می‌کند. یکمطالعه تازه نشان می‌دهد ورزش یوگا (یک فعالیت جمعی صبح‌گاهی) می‌تواند از افزایش وزن در سنین میانسالی جلوگیری کند. افرادی که وزن طبیعی دارند به انجام یوگا می‌پردازند، کمتر از افرادی که این ورزش را انجام نمی‌دهند کمتر به اضافه وزن مبتلا می‌شوند.

اگر واقعا قصد دارد وزن‌تان را کم کنید 60 تا 90 دقیقه هر روز هفته ورزش کنید. سعی کنید ابتدا از 10 دقیقه و چند بار در روز شروع کنید. اگر می‌خواهید شروع به ورزش کنید اول به این نکات توجه کنید. · با پزشک خود مشورت کنید. اگر مبتلا به اضافه وزن هستید بیماری‌های قلبی، فشارخون بالا، کلسترول بالا عوامل خطری هستند که شما را تهدید می‌کند. پس قبل از شروع ورزش حتما از پزشک تاییدیه بگیرید.

با پیاده‌روی شروع کنید روزانه 10 تا 15 دقیقه پیاده‌روی کنید و به تدریج آن را به 20 و 30 دقیقه افزایش دهید. · با موسیقی ورزش کنید اگر دوست دارید روزی آرام را شروع کنید علاوه بر اینکه به پیاده‌روی می‌روید یک موسیقی آرام را به همراه داشته باشید و با آن شروع به ورزش کنید. آخر هفته به تعطیلات ورزشی نروید ورزش کردن آخر هفته لذت دیگری دارد چراکه با فراق بال می‌توانید به انجام هرگونه ورزش دلخواه بپردازید. اگر قرار باشد ورزش جزیی از فعالیت روزه شود پس آخر هفته‌ها هم نباید از این امر مستثنا باشد. با دوستان خود قرار بگذارید، کوه‌نوردی، اسکی، پیاده‌روی جمعی و مشارکت فرزندان و همسر، بازی‌هایی که در آن دویدن و پریدن است از جمله ورزش‌های شادی‌آور و نشاط‌آور و خاطره‌انگیز برای شا و خانواده‌تان است.

دوش گرفتن ورزشکاران

دوش گرفتن در ورزشکاران شاید اکنون شایع ترین روش استفاده از تاثیرات درمانی آب، دوش گرفتن باشد. برخی از تاثیرات مورد نظر آب درمانی را می توان با دوش گرفتن به دست آورد. میزان درجه حرارت آب دوش به صورت درجات سرد، ملایم، گرم و داغ تقسیمبندی می شود. چنانچه بازیکنان بعد از مسابقه از دوش آب گرم ( 33/9 تا 36/7درجه سانتیگراد) ولرم ( 26/7 تا 33/9 درجه سانتیگراد) و داغ (بیشتر از 37/2درجه سانتیگراد) استفاده کنند، علاوه بر تمیز شدن بدن، باعث ایجاد آرامش هم می شود. برخی از ورزشکاران ترجیح می دهند که از دوش سرد استفاده کنند. این عمل نیز باعث تقویت و نیز نیرو بخشیدن به بدن می شود. برخی از افراد هم ازدو نوع دوش گرم و سرد به طور متناوب استفاده می کنند.

نکات مورد توجه در هنگام دوش گرفتن

چون اکثر بازیکنان و ورزشکاران در حال حاضر تنها وسیله ای که برای رفع خستگی در دسترس دارند، همین دوش آب گرم می باشد، لازم است به نحو صحیح از آن استفاده کنند، پس جا دارد چند نکته را تذکر دهیم:

ورزشکارانی که پس از یک تمرین یا مسابقه سنگین فرصت انجام تمرینات و حرکات سبک را پیدا نکرده اند، می توانند برخی از حرکات و نرمش ها را زیر دوش انجام دهند. همان طور که می دانیم، هدف عمده از دوش آب گرم، رفع خستگی و دفع مواد زاید مثل اسید لاکتیک از بدن است. حال اگر ورزشکار زیر دوش آب گرم حرکات سبک و تمرینات ملایم را انجام دهد، میزان رفع خستگی بیشتر و مواد زاید سریع تر دفع می شود.

چنانچه فشار آب زیاد و فاصله دوش با بدن ورزشکار هم زیاد باشد، تاثیرات درمانی آب افزایش می یابد. اعتقاد بر این است که هرچه فاصله دوش با بدن ورزشکار زیاد و فشار آب هم قوی تر باشد، بر اثربرخورد مرتب و مداوم ذرات آب با پوست ورزشکار، حالتی مانند ماساژ برای فرد احساس لذت و شادابی پدید خواهد آمد.

استفاده از دوش آب سرد برای ورزشکارانی که سابقه استفاده از دوش سرد ندارند، توصیه نمی شود زیرا امکان سرما خوردگی زیاد است. این افراد می توانند به تدریج از آب سرد استفاده کنند تا بافت های بدن با آب سرد تطابق یابند.

همچنین ورزشکاران باید کلیه نکاتی را که در رابطه با موارد استفاده، عدم استفاده و احتیاط در زمینه هیدروتراپی گفته شد، رعایت کنند، ازجمله این که مدت زیادی زیر دوش آب گرم قرار نگیرند، از آب بسیار داغ مدت زیادی استفاده نکنند و پس از دوش گرفتن فورا در معرض هوای سرد قرار نگیرند.

باید در هنگام خشک کردن بدن، از کشیدن محکم حوله روی پوست بدن خودداری کرد زیرا همانطور که می دانیم، سطح پوست بدن محل انتشار گیرنده ها و پایانه های مختلف عصبی است. بر اثر کشیدن محکم حوله به پوست، معمولا گیرنده های عصبی تحریک می شوند و این تحریکات به سیستم عصبی منتقل می شود. در نتیجه، تاثیرات مثبت دوش یا از بین می رود یا کاهش می یابد.

بهتر است متعاقب دوش گرفتن یا استفاده از روش های دیگر آب درمانی، ورزشکار به مدت کافی استراحت کند و یا بخوابد. این کار باعث افزایش تاثیرات دوش و آب درمانی می شود.