هافبک ها و وظایف انها در فوتبال

هافبک تهاجمی

در شیوه 2- 4 – 4 که تنها دو مهاجم و چهار هافبک شرکت دارند ، هافبک تهاجمی نامش مهاجم کنار کاذب است . او موقعیتی آزاد میان مهاجمان و هافبک ها دارد . هافبک تهاجمی نه تنها باید شرایط بدنی خوبی داشته باشد ، بلکه باید بازیکنی تکنیکی نیز باشد .

تقاضای توپ و بازی بدون توپ او را وادار می کند که شرایط بدنی عالی داشته باشد تا بتواند با تمام نیروی خود در حرکات تهاجمی شرکت کند.

هافبک دفاعی غالبا جای هافبک تهاجمی را می گیرد. همین بازیکن متناسب با سبک بازی تیم خود، بیشتر ماموریت دفاعی یا تهاجمی به عهده می گیرد. به طور کلی، یک هافبک تهاجمی دستیار کاپیتان تیم است.هنگام حمله، هافبک تهاجمی در توپ رسانی به او ملحق شده و حرکت یک – دو انجام می دهند، یا از مهاجمین به منظور ایجاد خطر حمایت می کنند.

هافبک تهاجمی با دریبل های خود می تواند دفاع حریف را به هم ریخته و مهاجمین را در کارشان یاری کند. او بدون شک چند گانه ترین هافبک زمین است. او باید با حریف مقابله کند و حرکت تهاجمی او را مانع شود، نیز می تواند با کمک کاپیتان تیم ضد حمله را تدارک ببیند.

هافبک میانی (بازی گردان)

هافبک میانی

بهترین آرزوی جوانان دستیابی به این مقام است، زیرا بازیکنان محبوب آن ها غالبا پیراهن «فوتبال» هائی با شماره 10 دارند. نقش هافبک میانی متناسب با تاکتیک مورد نظر تیم فرق می کند. او باید مدیری برجسته باشد که سبک بازی را انتخاب و تحرک به تیم می دهد. او باید دیدی وسیع بر تمام نقاط زمین داشته باشد. بازی کوتاه او نشان دهنده صرف وقت و بازی بلند او به منظور سرعت دادن به بازی می باشد.

افسوس که فوتبال نوین به بازیگردان کمتر نیاز دارد. این نوع بازیکن هدف مدافعین حریف قرار می گیرد، زیرا مهره ای موثر برای حمله بوده و پیوند دهنده قسمت های مختلف تیم است. ام چه در زمین و چه در رختکن باید نفوذ زیادی در بازیکن داشته باشد.

بازی گردان تیم غالبا سخنگوی مربی در ترتیب و تدارک بازی است. وظیفه دفاعی او متنایب با اختیارات تیم فرق می کند ( البته این وظیفه نسبت به وظایف دیگر او اهمیت زیادی ندارد).

هافبک میانی وظیفه ی سنگینی بر دوش دارد. او باید روشن بینی و هوشیاری قابل ملاحظه ای در تحلیل بازی داشته باشد. او از راه دور، با توجه به شکاف دفاع حریف، بهتر از دیگران قادر به ارزیابی نقاط ضعف و فوت حریف است. تیم متناسب با قدرت دریبل زنی او کمابیش پیشروی خواهد کرد. بازی گردان تیم نباید سر به پایین بازی کند. اگر او زیاد وقت تلف کند، استعداد تهاجمی تیم خوب شکوفا نمی شود. هافبک میانی باید در کلیه مراحل بازی سازی شرکت کند.

حریف غالبا انتظار دارد که او را صاحب توپ ببیند، در این صورت تیم می تواند از هافبک تهاجمی به عنوان بازی گردان استفاده کند. جدا از موضوع بازیسازی ، این بازیکن شماره 10 غالبا زننده ی ضربات آزادی است که خود آن را به وجود آورده یا برای او ایجاد می کنند. او به جز دفاع منطقه ای، نقش دفاعی دیگری ندارد. یارگیری فردی خیلی زود در مورد او به اجرا در می آید و تا حد زیادی تحرک بدنیش را از او می گیرد تا نتواند تیم خود را هدایت کند.

هافبک دفاعی

با وجود این که موقعیت هافبک دفاعی جلوتر از مدافعین است، او یکی از ستون های اصلی دفاع می باشد. شرایط بدنی او باید عالی باشد، زیرا هافبک دفاعی یکی از بازیکنانی است که از همه بیشتر باید بدود.

وظیفه ی او در میانه ی زمین، جلوگیری از حمله ی حریف است و در این امر نباید سعی کند که تکنیک خود را نمایش دهد. نقش هافبک دفاعی متناسب با منطقه ای که بازی می کند لحظه به لحظه فرق می کند. هنگامی که او در دفاع است، مکمل مدافعین بوده یا مسئولیت دفاعی خویش را که از میانه ی زمین آغاز کرده است، ادامه می دهد. هنگامی که در وسط زمین است، یا کمک بازی گردان تیم با هافبک تهاجمی بازی دفاعی خود را رها می کند. هافبک دفاعی که مبارزی فوق العاده است، هرگز نباید غفلت کند. تیمی که دفاعی خوب دارد، ضرورتا باید هافبک دفاعی خوب هم داشته باشد.