سیستم های گروهی برای حمله در هندبال

سیستم های گروهی حمله

با توجه به هدفی که یک تیم دنبال می کند ، یعنی به وسیله اعمال جمعی تا آن جا که ممکن است گل های بیشتری به ثمر برساند ، وطیفه بازیکنان است که با در نطر گرفتن نقاط ضعف و قوت بازیکنان حریف ، تاکتیک های گروهی را پیدا کنند که به وسیله آن ها تیم بازی را به نفع خود در دست بگیرد . به طور مثال آن ها باید راهی پیدا کنند که در هنگام حمله تعداد بیشتری از مدافعان را از کار بیندازد .

مراحل منظم یک حمله : هر حمله یعنی از زمانی که توپ را به دست می آوریم تا وقتی که به دروازه پرتاب می کنیم ، دارای مراحلی است که به وسیله زمین بازی ، به وسیله رفتار بازیکنان حریف ، به وسیله دارا بودن توپ و نیز به وسیله سیستمی که با آن حمله می شود مشخص می شوند .

مرحله اول‌: این مرحله در هنگام ضد حمله مورد استفاده قرار می گیرد و آن زمانی است که بازیکنان مدافع حریف هنوز کاملا جاگیری نکرده اند . هرگاه بازیکنان مهاجمی که ضد حمله را انجام می دهند با یک دیوار دفاعی جاگیری کرده روبرو شدند ، توپ را به عقب پاس می دهند تا بازیکنان عقب حمله به اصطلاح « موج دوم » را به وجود آورند این نوع حمله کردن را ادامه ضد حمله یا ضد حمله توسعه دار نیز می گویند .

مرحله دوم : هنگامی است که ضد حمله را نتوان موفقیت آمیز به پایان رساند و باید حمله جدید را سامان دهی کرد و یا به علت جاگیری مدافعان مجبور به تغییر سیستم حمله ای می شویم .

مرحله سوم : که منتهی به پرتاب موفقیت آمیز به دروازه می شود . اگر موفق نشویم به گل دست یابیم یا توپ بعد از پرتاب به تیر دروازه برخورد کرد و یا بعد از برخورد به بلوک دفاعی دوباره به دست مهاجمان بیفتد باید دوباره سازمان دهی و حمله را به نوعی دیگر انجام داد .

تاکتیک های گروهی حمله : تاکتیک های گروهی حمــــله باید اولا امکانات پرتابی مناسبی را برای بازیکنان محوطه عقب به جـــلو آورندو ثانیا باید آن ها را قادر سازند که به دیوار دفاعی حریف با تــــوپ یا

بدون توپ نفوذ کنند . یک اصل اساسی در بازی هندبال ایــــن اسـت که بازیکن مدافع همواره سعی در تماس با بازیکن مهاجـــم را دارد درحالی که بازیکن مهاجم کوشش می کند با مهارت ، خود را آزاد نـــگه دارد . در شکل (103 ) نشان داده می شود که اگر سیستم دفاعی 0 : 6باشد بازیکنان مهاجم چگونه باید بین دو مدافع نفوذ کند .

تقسیم بندی زمین بازی : زمین بازی به محوطه های حـــرکتــــی  مجزایی تقسیم شده است که در آن ها یکایک بازیکنان ، گــــروه هـــا و یا کلیه بازیکنان یک تیم امکانات عملی دارند . محوطه های حـــرکتی عبارتند از محوطه های دور ، خط دوم حمله ، محوطه پرتاب های نزدیک و … ( شکل 104 ) .

آموزش پرتاب اصلی و پرتاب قوسی در هندبال

پرتاب اصلی : در نوع اصلی مسیر پرواز توپ به طور مستقیم از پرتاب کننده تا هدف است (شکل 24)

پرتاب قوسی : در نوع قوسی ، توپ یک قوس پروازی را می پیماید و در ضمن به اندازه ی نوع اصلی آن با قدرت انجـام نمی شود . پرتاب ضربه ای قوسی در هندبال اغلب به عنوان پرتاب آزاد یا عبور دادن توپ از روی سر دروازه بان به کار گرفته مــی شود ( شکل 25 ) .

 

دریبل کردن در هندبال

دریبل کردن

دریبل : حمل توپ یا زدن ان به زمین توسط یک دست بوسیله یکی از بازیکنان از نقطه ای به نقطه دیگر را دریپل می نامند.

برای فرار از یار مقابل یا اجرای یک تاکتیک به خصوص توسط بازیکنان از دریبل استفاده می شود.

 زمان دریبل کردن در هندبال حتما باید از مچ دست استفاده شود و چون مساله سرعت و فرار مطرح است ، بهتر است توپ را در جلو خود به زمین بزنیم تا تسلط بیشتری بر آن داشته باشیم .

آموزش دریبل کردن : برای آموزش دریبل کردن باید نکات زیر در نظر گرفته شود  :

انگشتان دستی که با آن دریبل می کنیم کمی باز باشد .

توپ را در جا یا در حال حرکت به جلو با یک دست به زمین فشار دهیم .

حرکت دست از طرف بالا به پایین باشد .

هدایت توپ از ارتفاع کم انجام می شود .

در حین انجام دریبل دست عمل کننده باید روی توپ قرار داشته باشد بدون آنکه آن را نگه داشت .

حرکت دست می بایستی حالت ارتجاعی از آرنج و مچ داشته باشد .

به توپ نباید ضربه زد یا آن را با نوک انگشتان هدایت کرد .

هدایت توپ باید با سرعت دویدن هماهنگی داشته باشد .

در حین انجام دریبل ساعد ، مچ دست و انگشتان عمل حرکتی را در مسیر دلخواه هدایت و نیرویی که لازم است به کار برده شود .

 

پاس پرشی در هندبال

پاس پرشی : در جریان بازی فقط وقتی می توان به بازیکن خط زن پاس داد که بازیکنان دیگر به وسیله ی حرکات گول زدنی مدافعان را سرگرم

 کنند . یک امکان ، پاس پرشی از حالتی است که بازیکن پاس دهنده پرتاب به دروازه را نشان می دهد