اقای گل های جام جهانی ها

یکی از عنوان‌هایی که ستارگان بزرگ تیم‌های شرکت‌کننده در مسابقات جام جهانی فوتبال در پی شکار آن هستند، عنوان "آقای گل" رقابت‌هاست. رکوردار گل‌زنی در تنها یک دوره از مسابقات ژوست فونتین از فرانسه است.

جام جهانی ۱۹۳۰ اروگوئه • گیلیرمو استابیله (آرژانتین) با ۸ گل

آقای گل نخستین دوره از مسابقات جام جهانی که در سال ۱۹۳۰ در اروگوئه برگزار شد، گیلیرمو استابیله، ستاره تیم ملی آرژانتین بود که نه تنها هشت گل از مجموع ۱۴ گل آرژانتین در این جام جهانى را وارد دروازه حریفان کرد، بلکه این هشت گل را در طول تنها ۴ بازى به ثمر رساند. قابلیت نفوذى این مهاجم آرژانتینى باعث شد که به "El Filtrador" شهرت پیدا کند، یعنى "مردى که از صافى مى‌گذرد".

 

جام جهانی ۱۹۳۴ ایتالیا • اولدریش نه‌یلدی (چکسلواکی سابق) با ۵ گل

اولدریش نه‌یلدی را می‌توان یکی از ستارگان بزرگ فوتبال در دهه ۳۰ میلادی قرن بیستم دانست که از شم گل‌زنی قوی‌ای برخوردار بود. او در ۴۱۵ با‌زی که در سال‌های ۱۹۳۱ تا ۱۹۴۱ در پیراهن اسپارتا پراگ انجام داد، ۳۸۸ گل به ثمر رساند. نه‌یلدی در ۴۴ بازی ملی ۲۹ گل برای چکسلواکی وارد دروازه حریفان کرد. اگر چه این تیم در دی

 

جام جهانی ۱۹۳۸ فرانسه • لئونیداس (برزیل) با ۷ گل

لئونیداس (راست)، مهاجم تیم ملی برزیل را می‌توان نخستین ستاره‌ی مدرن ورزش فوتبال دانست. او که به "الماس سیاه" شهرت یافته بود، به تنهایی قادر بود استادیوم‌ها را پر کند. هنگامی که لئونیداس با ۷ گل به عنوان آقای گل جام جانی ۱۹۳۸ فرانسه به وطنش بازگشت، یکی از شرکت‌های شکلات‌سازی محصولی به نام "الماس سیاه" روانه بازار کرد که هنوز هم تولید و عرضه می‌شود. لئونیداس را از مبتکران ضربه‌برگردان می‌دانند.

 

جام جهانی ۱۹۵۰ برزیل • آده‌میر (برزیل) با ۹ گل

آده‌میر (چپ در تصویر) از جمله ستارگان تیم ملی برزیل است که کم و بیش به دست فراموشی سپرده شده. او در جام جهانی ۱۹۵۰ که در خاک وطنش برگزار شد، با ۹ گل بهترین گلزن مسابقات شد، اما آنچه از آن جام در خاطر برزیلی‌ها مانده، شکست تلخ ۲ بر یک برزیل مقابل اروگوئه در دیدار فینال است. این ناکامی در اذهان مردم برزیل فاجعه‌ای ملی محسوب می‌شود. آد‌ه‌میر در ۳۹ بازی ملی برای برزیل ۳۲ بار دروازه حریفان را باز کرد.

جام جهانی ۱۹۵۴ سوئیس • شاندور کوچیش (مجارستان) با ۱۱ گل

تکنیکی ظریف، شم گلزنی و قدرت پرش از جمله ویژگی‌های شاندور کوچیش بود که با ۱۱ گل آْقای گل مسابقات جام جهانی ۱۹۵۴ سوئیس شد. او این ۱۱ گل را در همان چهار بازی نخست مجارستان در آن دوره از بازی‌ها زد. کوچیش در ۶۸ بازی ملی در پیراهن مجارستان ۷۵ گل وارد دروازه حریفان کرد که اکثر آن‌ها را با ضربه‌سر به ثمر رساند. همین امر نیز سبب شد که کوچیش به "سرطلایی" شهرت یابد.

 

جام جهانی ۱۹۵۸ سوئد • ژوست فونتین (فرانسه) با ۱۳ گل

ژوست فونتین، مهاجم خطرناک فرانسه با زدن ۱۳ گل در تنها یک دوره از بازی‌ها رکوردی به جا گذاشت که هنوز هم نشکسته است. او در سال ۱۹۵۸ بزرگترین موفقیت‌هایش را جشن گرفت: مقام سوم جهان به همراه فرانسه، آقاى گل جام جهانى سوئد، عنوان قهرمانى لیگ برتر فرانسه، قهرمانى جام حذفى باشگاه‌های این کشور و آقاى گل رقابت‌هاى باشگاهی. نام فونتن در فهرست صد بازیکن برتر تاریخ فوتبال نیز ثبت شده است.

جام جهانی ۱۹۶۲ شیلی • گارینشا (برزیل) با ۴ گل (به‌رای قرعه)

در جام جهانی ۱۹۶۲ شیلی تاکتیک دفاعی حرف اول را می‌زد. از این رو جای تعجب نیست که مهاجمان چندان نتوانستند قابلیت‌های گلزنی خود را به نمایش گذارند. در این دوره از مسابقات ۶ بازیکن توانستند چهار گل به نام خود به ثبت برسانندٰ: گارینشا (برزیل)، فلوریان آلبرت (مجارستان)، والنتین ایوانوف (شوروی سابق)، دراژان جرکوویچ (یوگسلاوی)، واوا (برزیل) و لئونل سانچز (شیلی). گارینشا به‌قید قرعه آقای گل مسابقات شد.

 

جام جهانی ۱۹۶۶ انگلیس • اوزه‌بیو (پرتغال) با ۹ گل

اوزه‌بیو، پلنگ سیاه پرتغال، تنها یک بار در جام جهانى فوتبال حضور پیدا کرد، اما همین یک بار کافى بود او با ۹ گل و درخششى کم‌نظیر در جام جهانی ۱۹۶۶ انگلیس نام خود را در دفتر تاریخ جام جهانی ابدی سازد. او ستاره‌اى بود که به تیم ملى فوتبال پرتغال قدرت و اعتماد به نفس لازم را براى حضور در رقابت‌هاى بین المللى بخشید. این مهاجم پرتوان در ۶۴ بازی که براى پرتغال انجام داد، مجموعا ۴۱ گل به ثمر رساند.

 

جام جهانی ۱۹۷۰ مکزیک • گرد مولر (آلمان) با ۱۰ گل

گرد مولر در سال‌های ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۴، در تیم ملی آلمان جزو محور اسطوره‌ای «مایر ـ بکن‌باوئر ـ مولر» به شمار می‌رفت. او در این هشت سال ۶۲ بازی برای آلمان انجام داد و ۶۸ گل به ثمر رسانید. مولر با ۱۰ گل بهترین گلزن جام جانی ۱۹۷۰ مکزیک شد. اودو لاتک یکی از سرمربیان صاحب‌نام آلمان در باره او می‌گفت: «مولر می‌توانست فرصت‌هایی را به گل بدل کند که در واقع شایسته آن نیستند که نام آن‌ها را فرصت گذاشت.»

 

جام جهانی ۱۹۷۴ آلمان • گشگوش لاتو (لهستان) با ۷ گل

گشگوش لاتو یکی از بهترین مهاجمان تاریخ فوتبال لهستان محسوب می‌شود. او که به خاطر سرعتش به‌سختی مهارپذیر بود، در جام جهانی ۱۹۷۴ آلمان هفت گل برای لهستان به ثمر رساند و آقای گل مسابقات شد. او در یکصد بازی ملی‌ای که در سال‌های ۱۹۷۱ تا ۱۹۸۴ برای لهستان انجام داد، ۴۵ بار دروازه حریفان را باز کرد.

 

جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین • ماریو کمپس (آرژانتین) با ۶ گل

سال ۱۹۷۸ موفق‌ترین سالی است که ماریو کمپس، ملی‌پوش پیشین آرژانتین تجربه کرد. کمپس در آن سال نه تنها به همراه تیم ملی کشورش در خاک آرژانتین قهرمان جهان شد، بلکه با ۶ گل عنوان آقای گل آن دوره از مسابقات را از آن خود کرد. وی در همان سال به همراه باشگاه والنسیا قهرمان جام حدفی اسپانیا شد و همچنین عنوان آقای گل لیگ اسپانیا را کسب کرد. کمپس در ۴۳ بازی ملی برای آرژانتین ۲۰ گل به ثمر رساند.

 

جام جهانی ۱۹۸۲ اسپانیا • پائولو روسی (ایتالیا) با ۶ گل

پائولو روسی را می‌توان پدیده شگفتی‌برانگیز جام جهانی ۱۹۸۲ اسپانیا دانست. او که علیرغم محرمیت طولانی و انجام بازی‌های کم در واپسین هفته‌های پیش از برگزاری جام جهانی به کاروان تیم ملی ایتالیا پیوسته بود، در مرحله گروهی این مسابقات یک گل هم به ثمر نرساند، اما در سه دیدار پایانی تا قهرمانی ایتالیا در جام ۸۲ شش بار دروازه حریفان را باز کرد. روسی در همان سال به عنوان بهترین فوتبالیست اروپا برگزیده شد.

 

جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک • گری لینکر (انگلیس) با ۶ گل

گری لینکر را می‌توان بهترین مهاجم انگلیس در دهه‌ی هشتاد میلادی دانست. در سال‌های ۱۹۸۴ تا ۱۹۹۲ او ۸۰ بار پیراهن تیم ملی انگلیس را بر تن کرد و ۴۸ گل نیز برای این تیم به ثمر رساند. لینکر در جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک به همراه انگلیس در مرحله یک‌چهارم نهایی با نتیجه ۲ بر یک از آرژانتین شکست خورد، اما کسب عنوان بهترین گلزن مسابقات با ۶ گل مرهمی بود بر زخم این ناکامی تلخ.

 

جام جهانی ۱۹۹۰ ایتالیا • سالواتوره اسکیلاچی (ایتالیا) با ۶ گل

در جام جهانی ۱۹۹۰ که در ایتالیا برگزار شد، تیم میزبان از مدعیان بزرگ کسب قهرمانی بود و مهاجمانی چون کارنواله، ویالی و باجو را در صف خود داشت، اما این سالواتوره اسکیلاچی بود که با ۶ گل خود را در دل ایتالیایی‌ها جاودانه ساخت. او در شش بازی از هفت دیدار ایتالیا در آن دوره از مسابقات شش گل به ثمر رساند و در واقع ۶۰ درصد از گل‌های لاجوردی‌ها در جام جهانی ۱۹۹۰ به حساب او نوشته شد.

 

جام جهانی ۱۹۹۴ آمریکا • استویچکوف (بلغارستان) و سالنکو (روسیه) هر یک با ۶ گل

در جام جهانی ۱۹۹۴ آمریکا دو بازیکن با ۶ گل به‌طور مشترک آقای گل شدند. یکی هریستو استویچکوف (راست)، مهاجم بلغارستان که به خاطر شوت‌های سنگینش با پای چپ به "ششلول‌بند" شهرت یافته بود و در همان سال بهترین فوتبالیست اروپا شد و دیگری اولگ سالنکو (چپ)، ملی‌پوش روسیه که از جمله در پیروزی ۶ بر یک تیمش مقابل کامرون در مرحله گروهی جام جهانی ۹۴ به تنهایی پنج گل به ثمر رساند.

 

جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه • داور شوکر (کرواسی) با ۶ گل

مسابقات جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه را می‌توان نقطه اوج فعالیت‌های داور شوکر، مهاجم کرواسی دانست که در باشگاه‌های صاحب‌نامی چون رئال مادرید و آرسنال توپ زده است. شوکر در آن دوره از مسابقات شش بار دروازه حریفان را گشود و به همراه کرواسی مقام سوم جهان را کسب کرد. شوکر با زدن ۴۵ گل در ۶۹ بازی برای کرواسی موفق‌ترین گلزن تیم ملی کشورش محسوب می‌شود.

جام جهانی ۲۰۰۲ کره جنوبی و ژاپن • رونالدو (برزیل) با ۸ گل

رونالدو، مهاجم تیم ملی برزیل که به "پدیده" (Il fenomeno) شهرت یافته، در سه دوره از مسابقات جام جهانی حضور داشت و در سال‌های ۱۹۹۴ و ۲۰۰۲ به قهرمانی جهان رسید. رونالدو در جام جهانی ۲۰۰۲ با زدن ۸ گل (از جمله ۲ گل در بازی نهایی در برابر آلمان) آقای گل بازی‌ها شد. رونالدو در سه دوره از بازی‌های جام جهانی مجموعا ۱۵ گل به ثمر رسانده و از لحاظ مجموع گل‌های به ثمر رسانده در این مسابقات رکورددار است.

 

جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان • میروسلاو کلوزه (آلمان) با ۶ گل

تیم ملی آلمان در جام جهانی ۲۰۰۶ در این کشور تنها به مقام سوم جهان دست یافت، اما دست‌کم در یک عرصه گوی سبقت را از دیگران ربود. در آن دوره از بازی‌ها میروسلاو کلوزه، مهاجم پرتوان آلمان با ۶ گل عنوان بهترین گلزن بازی‌را کسب کرد. ناگفته نماند که کلوزه تا کنون به همراه آلمان در ۳ دوره از مسابقات جام جهانی حضور داشته و مجموعا ۱۴ گل به ثمر رسانده. او در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل نیز آلمان را همراهی می‌کند.

 

جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی • توماس مولر (آلمان) با ۵ گل

در نخستین دوره از مسابقات جام جهانی فوتبال که در قاره سیاه برگزار شد، آلمان بار دیگر به مقام سوم جهان رسید، اما بازیکنی را به عالم فوتبال ارائه کرد که تا آن زمان چندان شناخته شده نبود: توماس مولر. مولر در آن دوره از بازی‌ها با ۵ گل و همچنین به خاطر گل‌هایی که برای آلمان ساخته بود، آقای گل مسابقات شناخته شد. وی در جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی همچنین به عنوان بهترین بازیکن جوان بازی‌ها برگزیده شد.

آشنایی با فوتبال ساحلی

فوتبال ساحلی چیست ؟

فوتبال ساحلی یکی از انواع ورزش فوتبال است که در ساحل و یا بر زمینی پوشیده از شن  برگزار می‌شود. البته انجام بازی فوتبال در ساحل سابقه طولانی دارد اما برگزاری مسابقات رسمی و تدوین قوانینی برای این رشته ورزشی به سال ۱۹۹۲ و بنیان‌گذاری نهادی به نام فوتبال ساحلی جهانی در این سال باز می‌گردد.

تاریخچه فوتبال ساحلی

نخستین مسابقات آزمایشی با مقررات فوتبال ساحلی جهانی در میامی، فلوریدا، آمریکا برگزار شد و اولین رقابت‌های حرفه‌ای فوتبال ساحلی نیز در سال ۱۹۹۳ با حضور تیم‌هایی از ایالات متحده آمریکا، برزیل، آرژانتین و ایتالیا در لس آنجلس برگزار شد.

فوتبال ساحلی به سرعت در برزیل و به‌ویژه ریو دوژانیرو محبوبیت یافت و حضور ستارگان فوتبال جهان همچون اریک کانتونا فرانسوی، خولیو سالیناس اسپانیائی و روماریو، زیکو و جونیور برزیلی سهم به‌سزایی در افزایش پوشش رسانه‌ای این ورزش داشته، به‌طوری‌که مسابقات فوتبال ساحلی در ۱۷۰ کشور دنیا پخش تلویزیونی شده و این رشته نوپا یکی از سریع‌ترین رقم‌های رشد را در میان ورزش‌های حرفه‌ای داراست.

مقررات فوتبال ساحلی

مسابقات فوتبال ساحلی با ۵ بازیکن (یک دروازه‌بان) و توپ فوتبال  در ۳ وقت ۱۲ دقیقه‌ای برگزار می‌شود. تعداد تعویض‌ها نامحدود است و مساوی وجود ندارد.

به این ترتیب در صورت مساوی در پایان مسابقه، ۳ وقت اضافه ۳ دقیقه‌ای برگزار می‌شود و پس از آن ضربات پنالتی تکلیف برنده را مشخص خواهد کرد.

برخلاف فوتبال که برنده در پایان ۵ پنالتی مشخص می‌شود، در فوتبال ساحلی هر تیمی که در پایان یک ضربه از حریف جلو بیفتد برنده است.

خطا

هر خطا با یک ضربهٔ آزاد به سمت دروازه جریمه می‌شود که باید توسط بازیکنی که بر روی او خطا شده زده شود (مشابه بسکتبال)، به استثناء خطایِ هندِ رقیب که هر بازیکنی می‌تواند ضربه را بزند.

در صورتی که بازیکنی کارت قرمز دریافت کند، بایستی دو دقیقه از زمین خارج شده و تیم او در این دو دقیقه با یک بازیکن کمتر بازی می‌کند (مشابه هندبال) و در صورت دریافت کارت آبی که از اختصاصات فوتبال ساحلی است، بازیکن خطاکار به‌کلی از زمین اخراج شده و پس از دو دقیقه هم حق ورود به زمین را ندارد، اما بازیکن دیگری می‌تواند پس از دو دقیقه جایگزین او شود (مشابه کارت قرمز در فوتسال).

سطح زمین مسابقه در فوتبال ساحلی

سطح زمین مسابقه باید همواره و مسطح بوده و از شن بدون سنگ و صدف و هر کونه شی ای که موجب جراهات بازیکنان گردد باشد.

برای مسابقات بین المللی ماسه ها بایددانه ریز بوده وحداقل۴۰سانتی متر عمق داشته باشند.ماسه ها هم چنین باید خوب الک شده باشند تا مورد قبول واقع شوند وسنگهاو دانه های زبرو قطعات خطرزا باید جدا شوند.ماسه ها خیلی هم نباید ریز شوند که باعث گرد و خاک شده و به پوست بچسبد.

اندازه ها:

زمین مسابقه باید به شکل  مستطیل بوده و طول زمین باید بیشتر از عرض آن باشد. 

-طول ۳۵ تا ۳۷ متر 

-عرض ۲۶ تا ۲۸ متر 

علامتگذاری زمین مسابقه 

زمین مسابقه با خطوط مشخص می شوند . این خطوط مرز محوطه ها را مشخص می کند.دو خط طولی بلندتر را تاچ لاین و دو خطوط کوتاهتر را خطوط انتهایی می نامند. عرض تمام خطوط باید ۱۰ سانتی متر بوده و از جنس مقاوم به رنگ آبی باشد که از رنگ ماسه ها متمایز باشد.

این خطوط در گوشه های زمین توسط رابط هایی به زمین محکم می شوند و در درون دروازه توسط حلقه های پلاستیکی به تیرهای دروازه وصل می شوند.زمین مسابقه توسط یک خط فرضی بدو نیمه مساوی تقسیم می شوند که خط میانی توسط دو پرچم قرمز مشخص شده است.مرکز این خط فرضی جایی است که مسابقه از آنجا شروع می شود.

زندگینامه لیونل مسی جادوگر فوتبال

زندگینامه لیونل مسی جادوگر فوتبال+ تصاویر

نام کامل: لیونل آندرس مسی کوچیتینی

زادگاه: روساریو، آرژانتین

قد:  ۱٫۶۹ سانتی متر 

پست: مهاجم

شمارهٔ پیراهن : ۱۰

وضعیت تاهل: متاهل

فرزندان: یک پسر با نام تیاگو

لیونل آندره مسی ۲۴ ژوئن سال ۱۹۸۷ در شهر روساریو آرژانتین دیده به جهان گشود.لیونل دو برادر بزرگتر به نام‌های رودریگو و ماتیاس و یک خواهر به نام ماریا سل دارد. لیونل مسی عضو تیم ملی بزرگسالان آرژانتین و تیم بارسلونا اسپانیا است. بسیاری از مطبوعات به وی لقب مارادونای جدید داده اند. لقب وی که توسط خودش انتخاب شده "جانشین" است. لیونل در سن ۵سالگی بازی را در تیم گراندولی آغاز کرد. تیمی که پدرش به عنوان مربی در آن جا مشغول به کار بود. در سال ۱۹۹۵ مسی به تیم نیوولز اولدبویز آرژانتین پیوست.

 لیونل مسی

وی ۱۱ سال داشت که پزشکان تشخیص دادند دچار کمبود هورمون رشد است. باشگاه ریور پلاته علاقه خود را برای به خدمت گرفتن مسی نشان داد اما آنها پول کافی برای خرج معالجه وی نداشتند. کارلوس ریساچ مدیر ورزشی باشگاه بارسلونا اسپانیا، از استعداد بی ظیر مسی آگاه شد. ریساچ پس از تماشای بازی وی به نمایندگی از باشگاه بارسلونا با مسی قراردادی امضا کرد. آنها پیشنهاد کردند تمام مخارج پزشکی لیونل را قبول می کنند به شرطی که وی برای شروع زندگی جدید به اسپانیا نقل مکان کند. خانواده مسی نیز به همراه این بازیکن جوان به اروپا منتقل شدند و لیونل کارش را در تیم جوانان بارسلونا آغاز کرد.

جانشین به زودی توانست در ترکیب تیم دوم بارسلونا جایگاه ثابتی به دست آورد. در آن فصل وی رکورد جالبی برجای گذاشت. میانگین بیش از یک گل در هر بازی. مسی در آن فصل توانست در ۳۰ بازی ۳۷ گل به ثمر برساند. لیونل مسی در اکتبر ۲۰۰۴ توانست اولین بازی رسمی اش را برای بارسلونا برابر اسپانیول انجام دهد. با این بازی وی عنوان سومین بازیکن جوان تاریخ باشگاه بارسلونا را به خود اختصاص داد.

  لیونل مسی و پسرش تیاگو

زمانی که در تاریخ ۱ می ۲۰۰۵ مسی توانست اولین گل رسمی اش را برای بارسا در مقابل تیم الباسته بالومپایه به ثمر برساند تنها ۱۷ سال و ۱۰ ماه و ۷ روز سن داشت. وی با این گل توانست خود را به عنوان جوان ترین گلزن بارسلونا در لا لیگا مطرح کند. به مسی این شانس را دادند تا بتواند به عضویت تیم ملی اسپانیا دربیاید اما وی این پیشنهاد را رد کرد. در ژوئن سال ۲۰۰۴ مسی در بازی دوستانه بین دو تیم فوتبال زیر ۲۰ ساله هایآرژانتین و پاراگوئه به میدان رفت.

در ژوئن ۲۰۰۵ توانست همراه با تیم زیر ۲۰ ساله های آرژانتین به مقام قهرمانی مسابقات جام جهانی جوانان دست یابد. لیونل با زدن ۶ گل کفش طلایی مسابقات و توپ طلایی بهترین بازیکن تورنمنت را نیز تصاحب کرد. با وجود این که لیونل بسیار جوان بود همیشه وی را با دیگو مارادونا مقایسه می کردند.

 لیونل مسی

در تاریخ ۲۷ ژوئن باشگاه بارسلونا قرارداد جدیدی با مسی تا سال ۲۰۱۰ منعقد کرد. در این قرارداد یک ماده وجود دارد که در آن آمده است هر تیمی می تواند با پرداخت مبلغ ۱۵۰ میلیون یورو، مسی را به خدمت بگیرد. این مبلغ ۳۰ میلیون یورو بیشتر از مبلغ فروش رونالدینیو است. در سال ۲۰۰۵ خوزه پکرمن، لیونل مسی را به تیم ملی بزرگسالان آرژانتین دعوت کرد. وی اولین بازی اش را برابر مجارستان انجام داد. مسی در دقیقه ۶۳ وارد میدان شد اما به فاصله ۴۰ ثانیه از زمین مسابقه اخراج شد. پس از این مسابقه، مسی اولین بازی واقعی خود را برای تیم ملی آرژانتین برابر پاراگوئه انجام داد.

وی اولین بازی خود را در جام باشگاه های اروپا در تاریخ ۲۷ سپتامبر و در برابر اودینسه انجام دهد. در دسامبر همان سال روزنامه ایتالیایی توتو اسپورت جایزه پسر طلایی ۲۰۰۵ را که به بهترین بازیکن زیر ۲۱ سال اروپا داده می شود، به لیونل مسی داد. جانشین توانست بالاتر از وین رونی، لوکاس پودولسکی و کریستیانو رونالدو قرار بگیرد.

 لیونل مسی

مصدومیت شدید باعث شد مسی به مدت دو ماه از کلیه فعالیت های ورزشی دور بماند. به خاطر این مصدومیت حضور وی در جام جهانی ۲۰۰۶ در هاله ای از ابهام فرو رفت. با این وجود نام لیونل مسی را به عنوان بازیکن تیم ملی آرژانتین برای حضور در جام جهانی تحویل مقامات برگزاری مسابقات دادند. مسی پس از روماریو (فصل ۹۳-۹۴) اولین بازیکن بارسلونا بود که توانست در معروف ترین دربی اسپانیا هت تریک کند.

در این فصل مسی گلی به ثمر رساند که همگان دوباره وی را با مارادونا مقایسه کردند. جانشین همانند مارادونا در بازی با انگلستان توپ را دریافت کرد، ۶۲ متر با توپ حرکت کرده ۶ نفر از بازیکنان حــریــف را پـشــت ســر گــذاشــت و دروازه خـتــافـــــــــه را گـشــــــــــود. تمام کارشناسان ورزشی جهان این گل را مشابه گل قرن مارادونا دانسته و پس از این گل، مطبوعات اسپانیا به وی لقب "مسیدونا" دادند. لیونل مسی در فصل ۲۰۰۷ -۲۰۰۸ توانست در یک هفته ۵ گل به ثمر برساند تا تیم بارسا به صدر جدول رده بندی صعود کرده و خودش نیز یک شروع رویایی را تجربه کند. فرانتس بکن بائر و یوهان کرایف ستارگان سابق جهان فوتبال، از لئو به عنوان بهترین بازیکن جهان نام برده اند.

لیونل مسی

جوایز و افتخارات لیونل مسی

افتخارات فردی لیونل مسی 

-بهترین بازیکن جوان جهان (۲۰۰۶، ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸)

-بهترین گلزن جام جهانی زیر بیست سال (۲۰۰۵)

-بهترین بازیکن جام جهانی زیر بیست سال (۲۰۰۵)

-بهترین بازیکن لالیگا (۲۰۰۹، ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ ،۲۰۱۲)

-بهترین گلزن لالیگا (۲۰۱۰ و ۲۰۱۲)

-کفش طلای اروپا (۲۰۱۰ و۲۰۱۲ و۲۰۱۳)

-بازیکن سال فوتبال جهان (۲۰۰۹، ۲۰۱۰، ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲)

-بهترین گلزن لیگ قهرمانان اروپا (۲۰۰۹ ،۲۰۱۰، ۲۰۱۱)

-بهترین گلزن تاریخ باشگاه بارسلونا

-زدن بیشترین گل در یک سال با ۹۱ گل

 -جایزه آلفردو دی استفانو: (۲۰۰۹، ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱)

-بهترین بازیکن جام جهانی(۲۰۱۴)

افتخارات تیمی لیونل مسی 

- قهرمانی در رقابت‌های فوتبال زیر بیست سال جهان (۲۰۰۵)

-قهرمانی در سوپرجام اروپا (۰۶-۲۰۰۵، ۰۹-۲۰۰۸ و ۱۱-۲۰۱۰)

-قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا (۰۶-۲۰۰۵ ،۰۹-۲۰۰۸، ۱۱-۲۰۱۰ و۱۵- ۲۰۱۴)

-قهرمانی در لالیگای اسپانیا (۰۶-۲۰۰۵، ۰۹-۲۰۰۸، ٬۲۰۱۰-۲۰۰۹، ۱۱-۲۰۱۰، ۲۰۱۲-۲۰۱۳ و ۱۵-۲۰۱۴)

-قهرمانی در سوپر جام اسپانیا (۰۶-۲۰۰۵، ۰۹-۲۰۰۸، ۱۰-۲۰۰۹ و ۱۱-۲۰۱۰)

- قهرمانی در کوپا دل ری (۰۹-۲۰۰۸، ۱۲- ۲۰۱۱ و ۱۵- ۲۰۱۴)

-قهرمانی در جام باشگاه‌های جهان (۲۰۰۹ و ۲۰۱۱)

مقدماتی جام جهانی فوتبال (مرحله مقدماتی جام جهانی فوتبال ۲۰۱۴)

مسی در سال ۲۰۱۴ با کسب چهار عنوانِ بهترین بازیکن زمین در چهار بازیِ متوالی آرژانتین را به فینال جام جهانی رساند. وی همچنین جایزۀ توپ طلایی را ،به عنوان بهترین بازیکن تورنمنت ازآن خود کرد.

تاریخچه جام جهانی فوتبال

تاریخچه جام جهانی فوتبال

تاریخچه:

جام جهانی فوتبال که مهم‌ترین رویداد ورزشی جهان به حساب می‌آید، از سال 1930 و هر 4 سال یک بار برگزار می‌شود.

با آنکه فدراسیون جهانی فوتبال- فیفا- در سال 1904 تاسیس شد اما نخستین جام جهانی 26 سال بعد برگزار شد. فیفا در 28 مه سال 1928 در نشست سالانه خود در آمستردام خبر از برگزاری تورنمنتی داد که تیم فوتبال تمام اعضای این فدراسیون می‌توانستند در آن شرکت کنند.

اولین دیدار بین دو تیم ملی فوتبال در سال 1872 و بین تیم‌های انگلستان و اسکاتلند انجام گرفت اما در آن سال‌ها فوتبال خارج از بریتانیای کبیر بعد زیادی نداشت. پس از افزایش محبوبیت فوتبال در آغاز قرن بیستم، این ورزش در المپیک‌های تابستانی 1900 و 1904  و المپیک میانی 1906 به عنوان ورزش ناظر (بدون اهدای مدال) شرکت کرد.

در المپیک تابستانی 1908 بالاخره فوتبال یکی از ورزش‌های رسمی گشت. مسابقات فوتبال در آن سال توسط «انجمن فوتبال» (فدراسیون فوتبال در انگلستان) برگزار می‌شدند و تنها بازیگران آماتور در آن شرکت داشتند و گاها بیشتر یک نمایش بود تا یک مسابقه. تیم ملی آماتورهای فوتبال انگلستان هم در المپیک 1908 و هم در المپیک 1912 فاتح مسابقات شد.

با توجه به این‌که مسابقات فوتبال المپیک تنها بین تیم‌های آماتور برگزار می‌شد، مسابقات «نشان سر توماس لیپتون»‌ توسط «سر توماس لیپتون» در 1909 و در تورین برگزار شدند.این مسابقات معمولا به عنوان اولین تورنمنت جدی جهانی شناخته می‌شوند و اکثر باشگاه‌های خوب جهان از ایتالیا، آلمان و سوئیس در آن‌ها شرکت داشتند. تیم وست آکلند، تیمی آماتور از روستایی در شمال شرق انگلستان، فاتح این مسابقات شد. وست آکلند در مسابقات بعدی در 1911 نیز قهرمان شد و بر طبق قوانین بازی‌ها، نشان سر توماس را تا ابد به خانه برد.

در 1914 فیفا توافق کرد که مسابقات المپیک را به عنوان «مسابقات قهرمانی فوتبال آماتورها» به رسمیت بشناسد و مسئولیت برگزاری آن را به عهده بگیرد. این باعث شد که مسابقات فوتبال المپیک تابستانی به اولین تورنمنت فوتبال بین‌قاره‌ای بدل شود. اروگوئه قهرمان این مسابقات شد و در سال 1928 نیز مدال طلا را کسب کرد.

در 28 می 1928 پس از طرحی که رئیس وقت فیفا،ژول ریمه، طراحی کرده بود، تصمیم گرفته شد که فیفا تورنمنت بین‌المللی خود را به پا کند. با توجه به این‌که اروگوئه صاحب مدال طلای دو المپیک قبلی بود و با توجه به این‌که در سال 1930 جشن صدمین سالگرد استقلالش را می‌گرفت، میزبانی به این کشور سپرده شد.

اولین جام جهانی رسمی         

المپیک تابستانی 1932 در لوس آنجلس برگزار شد و به علت عدم محبوبیت فوتبال در آن کشور، این ورزش در برنامه بازی‌ها گنجانده نشد. علت دیگر عدم توافق فیفا و کمیته بین‌المللی المپیک در مورد وضعیت بازیگران آماتور بود. رئیس وقت فیفا، ژول ریمه، طرحی ارائه کرد که بر طبق آن اولین مسابقات جام جهانی در 1930 و در اروگوئه برگزار شود.

فدراسیون‌های ملی بعضی کشورها به فرستادن یک تیم به مسابقات دعوت شدند. با توجه به این‌که میزبان مسابقات –اروگوئه- بسیار دور از اروپا واقع شده بود و تیم‌های اروپایی برای شرکت در این مسابقات باید در سفر پر هزینه‌ای از اقیانوس اطلس می‌گذشتند، تا دو ماه مانده به مسابقات هیچ کشور اروپایی حاضر به فرستادن تیم نشده بود.

ژول ریمه نهایتا تیم‌های اروپایی بلژیک، فرانسه، رومانی و یوگسلاوی را به قبول این سفر راضی کرد. مجموعا 13 کشور در این جا شرکت کردند – هفت تیم از آمریکای جنوبی، چهار تیم از اروپا و دو تیم از آمریکای شمالی .

اولین دیدارهای جام جهانی به طور همزمان برگزار شدند و توسط فرانسه و آمریکا فتح شدند. این دو تیم به ترتیب مکزیک را 4 بر یک و بلژیک را 3 بر 0 مغلوب کردند. اولین گل تاریخ جام جهانی توسط لوسین لورن از فرانسه به ثمر رسید.  چهار روز بعد برت پاتناد از آمریکا اولین هت-تریک تاریخ جام را در برد 3 بر صفرآمریکا مقابل پاراگوئه ثبت کرد. در مسابقه فینال اروگوئه با نتیجه 4 بر 2 از سد آرژانتین گذشت و اولین فاتح جام جهانی شد. این مسابقه در مونته‌ویدئو انجام شد و 93 هزار نفر شاهد برگزاری آن بودند.

پیشروی

مشکلات اولیه بازی‌ها مسائل مربوط به سختی سفرهای بین‌قاره‌ای و جنگ بود. همانطور که تیم‌های اروپایی حاضر به سفر برای شرکت در جام اروگوئه 1930 نبودند، تیم‌های آمریکای جنوبی نیز حاضر به تحمل سفر برای شرکت در جام 1934 و 1938 نبودند و برزیل تنها تیمی بود که در این جام‌ها شرکت کرد. جام‌های 1942 و 1946 به دلیل وقوع جنگ جهانی دوم و پیامدهای آن برگزار نشدند.

جام جهانی 1950 برای اولین بار شاهد حضور تیم‌هایی از جزیره بریتانیا، مبدع فوتبال، بود. تیم‌های بریتانیایی (انگلستان، اسکاتلند و ...) در 1920 از فیفا بیرون کشیده بودند اما در 1946 با دعوت مجدد فیفا به این فدراسیون بازگشتند و در این جام بازی کردند.

این تورنمنت در ضمن شاهد حضور دوباره اروگوئه، قهرمان جام اول، بود که دو جام قبلی را تحریم کرده بود. اروگوئه در بازگشت خود مجددا قهرمان شد. (در ضمن جام 1950 اولین و آخرین جامی بود که مرحله  نهایی آن به صورت گروهی برگزار می‌شد و نه به صورت حذفی و در نتیجه قرار بود مسابقه مشخص فینال نداشته باشد.گرچه صورت امتیازها به طوری شد که عملا بازی برزیل و اروگوئه به صورت بازی فینال درآمد. در جام‌های بین 1934 تا 1978 شانزده تیم در مسابقات شرکت کردند (به غیر از چند مورد که تیم‌ها پس از راه‌یابی به بازی‌ها استعفا دادند). اکثر تیم‌های از اروپا و آمریکای لاتین بودند و اقلیت بسیار کمی از آفریقا، آسیا و اقیانوسیه.

نمایندگان این قاره‌ها معمولا به سادگی توسط تیم‌های اروپایی و آمریکای لاتینی مغلوب می‌شدند (یک استثنای مهم کره شمالی بود که در 1966 تا یک چهارم نهایی بالا آمد). در جام 1982 تعداد تیم‌های شرکت کننده به 24 افزایش یافت و این رقم در 1998 به 32 رسید که نتیجتا تیم‌های بیشتری از آفریقا،آسیا و آمریکای شمالی شانس شرکت پیدا کردند.

 در سال‌های اخیر شرکت‌کنندگان این قاره‌ها توفیق بهتری داشته‌اند. کامرون در 1990 تا یک چهارم نهایی بالا آمد و کره جنوبی،سنگال و آمریکا در 2002 همه حداقل تا یک چهارم نهایی بالا آمدند (کره جنوبی نهایتا چهارم شد). 197 کشور برای راه‌یابی به جام جهانی 2006 آلمان با هم دیگر رقابت کردند. از تمامی 207 عضو فیفا تا به حال تنها سه کشور برای راه‌یابی به جام تلاش نکرده اند. با توجه به این‌که کوموروس و تیمور شرقی اعضای تازه‌ای هستند و هنوز این امکان را نداشته‌اند، در واقع بوتان تنها کشوری است که شانس خود را برای شرکت در جام جهانی محک نزده.

در دهه 90 جام جهانی زنان فیفا نیز راه‌اندازی شد و اولین جام جهانی زنان در 1991 در چین برگزار شد. شکل برگزاری این مسابقات مانند مدل مردان است و هر چهار سال یک‌بار برگزار می‌شوند. آمریکا، آلمان، چین و نروژ تا به حال از موفق‌ترین تیم‌های جام جهانی زنان بوده‌اند.

پوشش رسانه‌ای جام جهانی فوتبال

جام جهانی فوتبال در 1954 برای اولین بار از تلویزیون‌ها پخش شد و در حال حاضر پرتماشاگرترین رویداد ورزشی جهان است و تماشاگرانش از بازی‌های المپیک نیز تجاوز می‌کنند. تخمین زده می‌شود که 28 بیلیون نفر بازی‌های جام جهانی 2002 را تماشا کرده‌آند. تنها فینال آن بازی‌ها توسط 1/1 بیلیون نفر دیده شده‌است. مسابقات قرعه‌کشی آن جام بیش از 300 میلیون نفر بیننده داشته‌است.

برگزاری جام جهانی طرحی بود که ژول ریمه فرانسوی- سومین رئیس فیفا- سال‌ها در ذهن خود می‌پروراند. پیش از آن، مسابقات بین‌المللی فوتبال فقط به المپیک محدود می‌شد که عموما فوتبال زیر سایه ورزش‌های دیگر قرارمی‌گرفت.

در سال 1929 فیفا برای برگزاری نخستین دوره جام جهانی و تعیین محل برگزاری بازی‌ها در نشستی در بارسلون اعضای خود را گرد هم آورد. در این کنگره، تصمیم بر آن شد که اوروگوئه قهرمان فوتبال المپیک 1924، در سال بعد به مناسبت صدمین سالگرد استقلال خود، میزبان نخستین دوره جام جهانی فوتبال باشد.

این مسابقات از آن سال به بعد هر 4 سال یک‌بار - با 2 استثنا در سال‌های 1942 و 1946 به علت جنگ جهانی دوم- برگزار شده‌‌است. در سال 1991 فیفا برگزاری جام جهانی زنان را نیز آغاز کرد.

مروری بر دوره‌های جام‌جهانی فوتبال

1930- اوروگوئه/ قهرمان: اوروگوئه

اولین دوره جام جهانی در 13 ژوئیه سال 1930 در مونته‌ویدئو اوروگوئه آغاز شد و بیش از 2 هفته طول کشید و نزدیک به 500 هزار نفر از این مسابقات دیدن کردند. در این دوره 13 تیم شرکت کردند که از اروپا فقط تیم‌های بلژیک، یوگسلاوی، رومانی و فرانسه حضور داشتند.

در بازی نیمه نهایی آرژانتین مقابل آمریکا قرارگرفت و اروگوئه به دیدار یوگسلاوی رفت که تیم‌های آمریکای‌جنوبی با نتیجه مشابه 6 بر 1 حریفان خود را شکست دادند و به فینال رسیدند.

در فینال اوروگوئه 4 بر 2 آرژانتین را شکست داد و به عنوان نخستین قهرمان جام جهانی شناخته شد.

1934- ایتالیا/ قهرمان: ایتالیا

 

دومین دوره جام جهانی در اروپا و در کشور ایتالیا برگزار شد و به همین دلیل تیم‌های اروپایی میل بیشتری برای شرکت در این بازی‌ها از خود نشان دادند. این جام نخستین جامی بود که تیم‌ها برای حضور در مرحله نهایی بازی‌ها نیاز به گذراندن مرحله مقدماتی داشتند.

تعداد تیم های شرکت‌کننده در این دوره 16 تیم بود که از میان 32 تیم حاضر در مرحله مقدماتی به بازیها راه یافتند. با وجود تعداد بیشتر تیم‌ها نسبت به دوره قبل، اما مسابقات تماشاچی کمتری داشت.

جام ژول ریمه که نامش را از بنیانگذار جام‌جهانی گرفته تا سال 1970 تندیس جام جهانی بود و از آن پس شکل و نامش تغییر کرد. برخلاف دوره گذشته که اکثر تیم‌ها از آمریکای جنوبی بودند، در این دوره اکثریت با اروپایی‌ها بود. به‌جز 12 تیم اروپایی، برزیل و آرژانتین از آمریکای جنوبی و ایالات‌متحده از آمریکای شمالی و مرکزی از تیم‌های حاضر در این رقابت‌ها بودند. تیم مصر، نخستین تیمی بود که از خارج از این 2 قاره به جام جهانی راه می‌یافت.

با حذف تیم‌های برزیل، آرژانتین، آمریکا و مصر در دور نخست که به صورت 1 حذفی برگزار شد، 8 تیم راه‌یافته به مرحله یک چهارم اروپایی بودند.

2 تیم ایتالیا و چکسلواکی در فینال مقابل هم قرارگرفتند که نتیجه در پایان وقت قانونی 1 بر 1 شد و در وقت اضافه ایتالیا با 1 گل، اولین فاتح اروپایی جام جهانی شد.

1938- فرانسه/ قهرمان: ایتالیا

جام جهانی 1938 با شرکت 15 تیم که از میان 37 تیم به مرحله نهایی راه یافته بودند، در اوایل ژوئن در فرانسه آغاز شد.

در آن دوره کشورهای اوروگوئه و آرژانتین به نشانه اعتراض به میزبانی مجدد اروپا، از حضور در این بازی‌ها انصراف دادند و از قاره آمریکا کشورهای برزیل و کوبا حضور داشتند که برزیل تا نیمه نهایی صعود کرد و در آن مرحله مغلوب ایتالیا شد.برای نخستین بار در تاریخ جام جهانی، قهرمان دوره گذشته و میزبان بازی‌ها بدون انجام بازی‌های مقدماتی به مرحله نهایی راه‌یافتند.

ایتالیا و مجارستان در فینال مقابل هم قرار گرفتند که در این مسابقه ایتالیا 4 بر 2 پیروز شد و برای نخستین‌بار این تیم توانست 2 بار جام را به خانه ببرد. با شروع جنگ جهانی، 2 دوره جام جهانی برگزار نشد.

1950- برزیل/ قهرمان: اوروگوئه

  

برزیل دومین کشور از آمریکای جنوبی بود که میزبان جام جهانی بود. این کشور در این بازی‌ها نتوانست از امتیاز میزبانی بهره ببرد.

در این دوره 4 تیم سوئد، اوروگوئه، اسپانیا و برزیل در فینال در یک گروه قرارگرفتند که اوروگوئه با به دست آوردن بیشترین امتیاز از مجموع 3 بازی در صدر گروه قرارگرفت و به عنوان قهرمان این دوره شناخته شد و تیم‌های برزیل، سوئد و اسپانیا به ترتیب دوم تا چهارم شدند.

تماشاچیان این دوره در تاریخ جام جهانی از رقم 1 میلیون نفر گذشت. برای این بازی‌ها بزرگترین ورزشگاه جهان با ظرفیت 220 هزار نفر در ریودوژانیرو ساخته شد.

 1954- سوئیس/ قهرمان: آلمان‌غربی

در جام‌جهانی سوئیس بازی‌ها به صورت گروهی در دور مقدماتی و تک حذفی در مرحله بعدی برگزار شد. در این دوره از 16 تیم راه‌یافته به جام جهانی تیم‌های ترکیه، کره‌جنوبی و اسکاتلند برای نخستین بار حضور پیدا کردند.

آلمان‌غربی پس از مجارستان به عنوان تیم دوم به یک چهارم نهایی رسید. این 2 تیم در فینال مقابل هم قرارگرفتند و با اینکه مجارستان در دور مقدماتی  8 بر3 آلمان‌غربی را شکست داده بود، در فینال با نتیجه 3 بر 2 مغلوب شد. آلمان‌غربی در نخستین حضورش در جام جهانی قهرمان شد.این آخرین دوره مسابقات جام‌جهانی بود که ژول ریمه، بنیانگذار جام‌جهانی در آن حضور داشت. وی 33 سال ریاست فیفا را برعهده داشت و در سال 1956 و در سن 83 سالگی درگذشت.

 1958- سوئد/ قهرمان: برزیل

  

این جام از خاطره انگیزترین دوره‌های جام‌جهانی برای برزیل است. درخشش برزیل در جام سرآغازی بود برای موفقیت‌های بعد. برزیل تنها تیم جهان است که در تمام دوره‌های جام جهانی حضور داشته و با بیشترین تعداد بازی، گل زده و امتیاز سال‌هاست پرافتخارترین تیم ملی جهان محسوب می‌شود.

این دوره میدان درخشش ستارگانی چون ژوست فانتن، بابی چارلتون و گارینشا بود. اما در این دوره نام پله بیش از همه به ذهن خطور می‌کند.  در بین 16 تیم راه یافته، تیم‌های ایرلندشمالی، ولز و اتحاد جماهیر شوروی نخستین حضور را تجربه می‌کردند.

4 تیم برزیل، آلمان‌غربی، فرانسه و سوئد با شکست حریفان به مرحله نیمه نهایی صعود کردند. در فینال برزیل با ستارگانش مقابل سوئد قرارگرفت و با نتیجه 5 بر2 پیروز شد و برای اولین بار جام را به خانه برد.

 1962 -  شیلی/ قهرمان: برزیل  

 

چون مسابقات در شیلی برگزار می‌شد،برزیل از این امتیاز برخوردار بود که در آمریکای‌جنوبی به میدان می‌رفت. جائیکه تجربه ثابت کرده تیم‌های اروپایی معمولا نسبت به بازی‌های داخل اروپا ضعیف‌تر ظاهر می‌شوند.

از 16 تیم راه‌یافته به مرحله نهایی، 6 تیم از آمریکای‌جنوبی و 10 تیم اروپایی بودند. تیم‌های ایتالیا، آرژانتین و اوروگوئه در دور مقدماتی حذف شدند و تیم‌های یوگسلاوی، چکسلواکی، برزیل و شیلی به مرحله نیمه نهایی راه‌یافتند. چکسلواکی با نتیجه 3 بر1 یوگسلاوی را شکست داد و برزیل 4 بر2 شیلی را مغلوب خود کرد. در بازی فینال برزیل با نتیجه 3 بر1چکسلواکی را شکست داد و برای دومین دوره پیاپی قهرمان جهان شد.

 1966- انگلستان/ قهرمان: انگلستان

 انگلستان که دارای نخستین فدراسیون فوتبال جهان است در حالی میزبان این مسابقات شد که در بازی‌های جام‌جهانی چندان خوش ندرخشیده بود.

74 تیم در مرحله انتخابی شرکت کردند که 10 تیم از اروپا، 5 تیم ار آمریکای‌جنوبی و 1 تیم از آسیا به مسابقات نهایی راه‌یافتند. 2 تیم تازه وارد پرتغال و کره‌شمالی شگفتی‌سازان این دوره بودند. بازی این 2 تیم از مشهورترین بازی‌های تاریخ جام‌جهانی است. کره‌شمالی در آن بازی در 25 دقیقه نخست 3 بر صفر از پرتغال جلو افتاد. اما پرتغال با 4 گل پی در پی اوزه بیو و تک گل ژوزه آگوستو بازی را برد.

4 تیم انگلستان، آلمان‌غربی، پرتغال و اتحاد جماهیرشوروی به مرحله نیمه نهایی راه‌یافتند و آلمان‌غربی و انگلستان با نتیجه مشابه 2 بر1 حریفان را از پیش رو برداشتند.

در بازی فینال 2 تیم در پایان وقت قانونی 2 بر 2 مساوی شدند، اما در وقت اضافی، جف‌هرست که در وقت قانونی یکی از گل‌های انگلستان را به ثمر رسانده بود، با وارد کردن 2 گل دیگر نتیجه را به 4 بر 2 تغییر داد و انگلستان برای نخستین بار به جام جهانی دست‌یافت.

 1970- مکزیک/ قهرمان: برزیل

  

برای نخستین بار جام جهانی در آمریکای ‌مرکزی و بدون حضور تیم‌های فرانسه، آرژانتین، مجارستان و اسپانیا برگزار می‌شد.

برزیل با ماریو زاگالو و بازیکنان مطرح خود چون پله، ریوه لینو، کارلوس آلبرتو پریرا، توستائو و جرزینیو به مکزیک آمده بود تا شکست سخت دوره پیش را جبران کند. ایتالیا نیز برای رسیدن به فینال، مکزیک و آلمان‌غربی را شکست داد.ایتالیا و برزیل در نیمه اول بازی فینال با نتیجه 1 بر 1 مساوی شدند اما در نیمه دوم برزیل در 20 دقیقه 3 گل به ثمر رساند و برای سومین‌بار قهرمان جام‌جهانی شد و جام ژول‌ریمه را برای همیشه به خانه برد.

1974- آلمان‌غربی/ قهرمان: آلمان‌غربی

تیم‌های فرانسه، اسپانیا و انگلستان غایبان بزرگ جام دهم بودند و جمهوری دمکراتیک کنگو، آلمان شرقی، هائیتی و استرالیا (سهمیه آسیا) برای نخستین‌بار به جام‌جهانی می‌آمدند.

سیستم برگزاری بازی‌ها بار دیگر در این جام تغییر کرد. بدین شکل که 16 تیم در 4 گروه 4 تیمی بازی کردند که تیم‌های اول و دوم هر گروه به دور بعد راه یافتند و دوباره به 2 گروه 4 تیمی تقسیم شدند که 2 تیم اول مستقیما به فینال و 2 تیم دوم به بازی رده‌بندی راه‌یافتند.

آلمان‌غربی، میزبان مسابقات و هلند به فینال رفتند و برزیل و لهستان برای بازی رده‌بندی مقابل هم قرارگرفتند.

بازی فینال با حضور بیش از 75 هزار نفر در استادیوم المپیک مونیخ برگزار شد. آلمان‌غربی با بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال خود چون سپ مایر، فرانتس بکن باوئر، برتی فوگتس، پل برایتنر، گرد مولر، ولفگانگ اورات، راینر بونهوف و اولی هوینس در مقابل هلندی قرارگرفت که از مثلث طلایی یوهان کرایف و ران رینسن برینک و جانی رپ بهره‌می‌برد.

در ثانیه‌های نخست بازی فینال یک پنالتی به سود هلند گرفته شد که یوهان نیسکنس آن را به گل تبدیل کرد و یکی از سریعترین گل‌های تاریخ جام‌جهانی را رقم زد اما آلمان با 2 گل برایتنر و گرد مولر از هلند پیش افتاد و برای دومین‌بار به جام‌جهانی دست‌یافت.

1978- آرژانتین/ قهرمان: آرژانتین

تعداد شرکت کنندگان مرحله انتخابی در این دوره برای نخستین بار از عدد 100 گذشت. 2 تیم ایران و تونس به عنوان نمایندگان آسیا و آفریقا برای نخستین‌بار به جام‌جهانی راه‌یافتند.

ایران که در دور نخست مرحله انتخابی سوریه و عربستان‌سعودی را شکست داده بود، در دور دوم با هنگ‌کنگ، کره جنوبی و استرالیا هم گروه شد که به عنوان تیم اول به جام جهانی راه‌یافت.

2 شکست مقابل هلند و پرو و یک تساوی با اسکاتلند، 2 گل زده (ایرج دانایی‌فر و حسن روشن)، 8 گل خورده و 1 امتیاز نتیجه سفر ایران به آرژانتین بود.

در این دوره تیم‌های آرژانتین و هلند به عنوان سرگروه به فینال رسیدند و برزیل و ایتالیا بازی رده‌بندی را برگزار کردند. در فینال هلند که برای بار دوم به فینال رسیده بود با تیم جوان و ناشناخته آرژانتین با بازیکنانی چون دانیل پاسارلا، دانیل برتونی، ماریو کمپس و اسوالدو آردیلس تقابل سختی داشت و در پایان وقت قانونی 1 بر 1 مساوی شدند. اما آرژانتین با زدن 2 گل در وقت اضافی، پس از اوروگوئه و برزیل، سومین کشور آمریکای لاتین بود که به جام‌جهانی دست می‌یافت.

 1982- اسپانیا/ قهرمان: ایتالیا

با حضور ستارگانی چون زیکو، سوکراتس (برزیل)، دیه‌گو مارادونا (آرژانتین)، پائولو روسی و دینو زوف (ایتالیا)، کارل هاینتس رومنیگه و هارالد شوماخر (آلمان‌غربی) و ژان تیگانا و میشل پلاتینی (فرانسه) این جام، به جام ستارگان شناخته می‌شود.

در این جام سهمیه آفریقا به 2 تیم افزایش یافت و از هر 2 منطقه آسیا و اقیانوسیه 1 تیم به جام جهانی راه یافت. تیم‌های حاضر، به 6 گروه 4 تیمی تقسیم شدند و 2 تیم اول هر گروه صعود کردند. در مرحله نیمه‌نهایی تیم‌های فرانسه و آلمان‌غربی و در بازی دیگر ایتالیا و لهستان مقابل هم قرارگرفتند.

بازی دو تیم فرانسه و آلمان‌غربی پس از 120 دقیقه با نتیجه 3 بر 3 به تساوی رسید که آلمان‌غربی موفق شد فرانسه را در ضربات پنالتی شکست دهد و به فینال برود. ایتالیا با 2 گل پائولو روسی لهستان را شکست داد و راهی فینال شد.در فینال ایتالیا با 3 گل پائولو روسی، مارکو تاردلی و الساندرو آلتوبلی در مقابل تک گل آلمان‌غربی برای سومین‌بار قهرمان جهان شد.

1986- مکزیک/ قهرمان: آرژانتین

مکزیک در آن زمان نخستین کشور جهان بود که 2 بار میزبانی بازی‌های جام‌جهانی را برعهده گرفته بود. 121 کشور عضو فیفا برای ورود به جام سیزدهم در دور مقدماتی به رقابت پرداختند که 24 تیم موفق به سفر به مکزیک شدند. عراق، کانادا و دانمارک برای نخستین بار به جام جهانی راه یافتند.

در مرحله یک هشتم نهایی تیم‌های برزیل، آرژانتین، آلمان‌غربی، مکزیک، اسپانیا، انگلستان، فرانسه، بلژیک با شکست دادن حریفان به یک چهارم نهایی رسیدند. فرانسه و برزیل در یکی از مهیج‌ترین بازی‌های تاریخ فوتبال جهان مقابل هم قرارگرفتند. بازی در 90 دقیقه قانونی با گل‌های کاره‌کا و پلاتینی 1 بر 1 تمام شد و پس از 30 دقیقه وقت اضافی بدون گل به ضربات پنالتی رسید. فرانسه نهایتا در این بازی پیروز شد و به نیمه‌نهایی رفت.

در این مرحله آرژانتین و انگلستان نیز مقابل هم قرارگرفتند و با 2 گل مارادونا (دو گلی که هرکدام در نوع خود پدیده‌ای در جام جهانی محسوب می‌شود) آرژانتین به مرحله بعد صعود کرد.

در 2 بازی دیگر یک چهارم نهایی، آلمان‌غربی و بلژیک با پیروزی بر حریفان خود به نیمه‌نهایی رسیدند. در نیمه‌نهایی مانند سال 1982 فرانسه مغلوب آلمان‌غربی شد و آرژانتین هم مقابل بلژیک پیروز شد. بازی فینال که در ورزشگاه آزتک برگزار می‌شد آرژانتین با نتیجه پر گل 3 بر 2 آلمان را شکست داد و توانست در فاسله 8 سال 2 بار جام را به خانه ببرد.

1990- ایتالیا/ قهرمان: آلمان‌غربی

 

در این جام کشورهای کاستاریکا، امارات عربی متحده و ایرلند تازه واردان بودند. آرژانتین قهرمان دوره قبل در یک بازی غیرقابل پیش بینی، مغلوب کامرون شد و به سختی به عنوان تیم سوم پس از کامرون و رومانی از گروهش صعود کرد و با شکست دادن برزیل با تک گل کلودیو کانی‌گیا به یک هشتم نهایی رسید.

این تیم در مرحله بعد یوگسلاوی و ایتالیا را در ضربات پنالتی شکست داد و در کمال ناباوری برای دومین‌بار پیاپی به فینال رسید. اما آلمان‌غربی که 3 بار پی‌در‌پی به فینال رسیده بود، حریف سختی برای آرژانتین به حساب می‌آمد. این تیم با 10 گل زده و 5 امتیاز به عنوان تیم اول از گروهش صعود کرد و با شکست دادن تیم‌های هلند، چکسلواکی و انگلستان به فینال رسید.

در فینال در دقیقه 85 خطای مدافع آرژانتین روی یورگن کلینزمن، 1 پنالتی برای آلمان‌غربی به ارمغان داشت که آندریاس برمه آن را به گل تبدیل کرد و همراه برزیل و ایتالیا با 3 بار فتح جام، عنوان پرافتخارترین تیم را از آن خود کرد. فرانتس بکن باوئر، ستاره فوتبال آلمان مشهور به قیصر که در سال 1974 به عنوان کاپیتان آلمان‌غربی با این تیم قهرمان شده بود، در جام 1990 ایتالیا، در نقش مربی این تیم بار دیگر به این عنوان دست‌یافت.

1994- آمریکا/ قهرمان: برزیل

این جام در کشوری برگزار می‌شد که فوتبال در مقابل ورزش‌های دیگری چون بیسبال، بسکتبال و فوتبال آمریکایی محبوبیت کمتری داشت. فیفا با توجه به درخشش کامرون در دوره قبل، سهمیه آفریقا را که 2 تیم بود به 3 تیم افزایش داد.

نیجریه، عربستان‌سعودی و یونان تازه‌واردان جام‌جهانی بودند. تیمی ملی روسیه نیز برای نخستین‌بار مستقل از دیگر جمهوری‌های سابق اتحاد شوروی به جام جهانی آمد و آلمان‌شرقی و آلمان‌غربی پس از اتحادشان برای نخستین‌بار در قالب تیم ملی آلمان به میدان آمدند.

آرژانتین با مارادونا، در 2 بازی اول پیروز شد، اما پس از اینکه جواب آزمایش مارادونا در خصوص استفاده از داروهای نیروزا مثبت درآمد و این بازیکن از ادامه بازی‌ها محروم شد، شیرازه این تیم از هم پاشید.در مرحله یک چهارم نهایی بجز برزیل، تیم‌های آلمان، ایتالیا، بلغارستان، رومانی، هلند، اسپانیا و سوئد اروپایی بودند و چون آنها هیچگاه خارج از اروپا به جام دست‌نیافته بودند، شانس‌شان برای شکستن این طلسم قدیمی 1به 7 بود.

در این مرحله ایتالیا، برزیل و سوئد تیم‌های اسپانیا، هلند و رومانی را شکست دادند و بلغارستان، آلمان را شکست داد و به نیمه نهایی رفتند. در نیمه نهایی ایتالیا مقابل بلغارستان پیروز شد و برزیل، سوئد را شکست داد. بازی فینال پس از 120 دقیقه بدون گل پایان یافت و برزیل موفق شد در ضربات پنالتی با نتیجه 3 بر 2 ایتالیا را شکست دهد و برای چهارمین‌بار قهرمان جهان شود.

در یکی از نادرترین اتفاقات تاریخ فوتبال، آندرس اسکوبار مدافع تیم ملی کلمبیا در بازی مقابل آمریکا گلی را به اشتباه وارد دروازه خودی کرد که منجر به شکست و حذف کلمبیا از بازی‌ها شد. این بازیکن پس از بازگشت به کلمبیا هدف گلوله هواداران افراطی فوتبال قرارگرفت و کشته شد.

1998- فرانسه/ قهرمان: فرانسه

در این جام تعداد تیم‌های شرکت کننده از 24 تیم به 32 افزایش یافت. به همین دلیل سهمیه آسیا به 5 تیم افزایش پیدا کرد. ژاپن، کرواسی، جامائیکا و آفریقای‌جنوبی برای نخستین بار به جام جهانی می‌آمدند.

ایران پس از گذر از چندین مسابقه نفسگیر در مرحله انتخابی آسیا تقریبا امیدش را از دست داده بود، چین، کره‌جنوبی، ژاپن و عربستان‌سعودی به جام فرانسه راه پیدا کرده بودند و ایران با شکست استرالیا به عنوان تیم پنجم راهی فرانسه شد. ایران در دور مقدماتی با  2 باخت در مقابل یوگسلاوی و آلمان و 1 پیروزی مقابل آمریکا حذف شد.

بجز کرواسی که در اولین حضور خود، توانسته بود به نیمه‌نهایی راه‌یابد، برزیل، فرانسه و هلند دیگر تیم‌های راه‌‌‌یافته به این مرحله بودند. در این مرحله برزیل مقابل هلند در ضربات پنالتی به پیروزی رسید و فرانسه میزبان بازی‌ها کرواسی را شکست داد. در فینال فرانسه موفق شد با 3 گل برزیل را شکست دهد و قهرمان جهان شود.

2002- کره‌جنوبی و ژاپن/ قهرمان: برزیل

 

در آغاز هزاره سوم میلادی برای اولین‌بار جام‌جهانی در خارج از 2 قاره آمریکا و اروپا و همچنین به طور مشترک در 2 کشور برگزار شد. 194تیم عضو فیفا در مرحله انتخابی رقابت کردند. تیم‌های اکوادور، سنگال و اسلوونی برای نخستین بار به این مسابقات راه یافته بودند. ترکیه و کره‌جنوبی با شکست دادن حریفان موفق شدند تا نیمه‌نهایی صعود کنند.

در نخستین بازی مرحله نیمه‌نهایی برزیل، ترکیه را شکست داد و برای سومین‌بار متوالی به فینال رسید. آلمان دیگر تیم راه‌یافته به مرحله نیمه‌نهایی موفق شد با نتیجه 1 بر صفر کره‌جنوبی را شکست دهد و به فینال برود. در فینال با 2 گل رونالدو، برزیل برای پنجمین‌بار قهرمانی‌اش را جشن گرفت و فاصله خودش را با رقیبانش آلمان و ایتالیا که 3 بار جام را به خانه برده‌اند، افزایش داد.

2006- آلمان/ قهرمان: ایتالیا

 

آلمان برای دومین‌بار میزبان تیم‌های برتر فوتبال جهان شد.رقابت‌های مقدماتی از 2 سال قبل در 6 منطقه جهان برگزار شد و فیفا مقرر کرد قهرمان دوره قبل باید در بازی‌های مقدماتی حاضر شود.

32 تیم صعود کننده در 8 گروه 4 تیمی قرارگرفتند و رقابت‌ها 19 خرداد سال 1385 با بازی آلمان - کاستاریکا در ورزشگاه مونیخ آغاز شد. مرحله یک چهارم پایانی با دیدار آلمان - آرژانتین آغاز شد و 2 تیم در وقت‌های قانونی و اضافی به تساوی 1-1 رسیدند. در ضربات پنالتی آلمان پیروز شد و به نیمه نهایی صعود کرد.

در گروه‌های دیگر پرتغال در ضربات پنالتی انگلیس را شکست داد. فرانسه در یک بازی تماشایی برزیل را مغلوب کرد. ایتالیا هم 3 بر صفر اوکراین را درهم‌کوبید تا حریف آلمان‌ها در نیمه نهایی شود. دیدار آلمان و ایتالیا مسابقه‌ای زیبا بود که هر دو تیم 119 دقیقه رقابتی هیجان‌انگیز و پایاپای به نمایش گذاشتند. ولی ایتالیا در دقیقه آخر با ضربه گروسو به گل رسید و 2 دقیقه بعد گل دوم را به ثمر رساند و پیروزشد. فرانسه نیز با تک گل زیدان به دیدار نهایی راه‌یافت. در رده‌بندی آلمان با نتیجه 3 بر 1 پرتغال را شکست داد و سوم شد.

دیدار پایانی با حوادث تلخی همراه بود. در آن مسابقه 2 تیم با نتیجه 1-1 تا دقیقه 113 پیش رفتند که در آن هنگام ناگهان زین‌الدین زیدان کاپیتان فرانسوی‌ها با سر به سینه ماتراتزی مدافع ایتالیا کوبید و اخراج شد.فرانسه علی‌رغم تمام شایستگی‌ها در ضربات پنالتی مغلوب شد و ایتالیا برای چهارمین‌بار فاتح جام جهانی شد. 

2010- آفریقای جنوبی /قهرمان : اسپانیا

جام جهانی فوتبال 2010 نوزدهمین دورۀ جام جهانی فوتبال بود که از 11 ژوئن 2010 (۲۱ خرداد ۱۳۸۹) تا 11 ژوئیه 2010 (۲۰ تیر ۱۳۸۹) در کشور آفریقای جنوبی برگزار شد. این دوره نخستین بار بود که جام جهانی در یک کشور عضو کنفدراسیون فوتبال آفریقا میزبانی شد. مراسم افتتاحیه جام در 10 ژوئن با حضور بسیاری از ستارگان فوتبال و موسیقی به صورت غیررسمی افتتاح شد.

در این مراسم بسیاری از ستارگان موسیقی آفریقای جنوبی و دنیا با اجراهای خود در حضور 30 هزار تماشاگر حاضر در ورزشگاه اورلاندو به طور غیررسمی جام جهانی نوزدهم فوتبال را افتتاح کردند. دزموند توتو برنده جایزه صلح نوبل، سپ بلاتر رییس فدراسیون بین‌المللی فوتبال و یاکوب زوما رییس جمهور آفریقای جنوبی از جمله سخنرانان این مراسم بودند.

در جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی تیم ملی اسپانیا با شکست هلند در فینال اولین قهرمانی خود را در این جام جشن گرفت.