افزایش تعادل بدنی کودکان با شنا

شنای نوزادان:

یک تحقیق علمی نشان می ‌دهد نوزادانی که آموزش شنا را از دو ماهگی آغاز کرده‌ اند ، دارای بدن قوی‌ تری هستند.

مادران و پدران می ‌توانند با تمرین های مداوم شنا، حس تعادل نوزادان شان را قوی ‌تر کنند. یک گروه تحقیقاتی از کشورهای ایسلند و بریتانیا به این نتیجه دست یافتند که شنای نوزادان نه تنها باعث افزایش تعادل آن ها می‌ شود، بلکه هماهنگی جسمی آن ها را نیز تنظیم می‌ نماید. این دانشمندان گروهی از کودکان را مورد بررسی قرار دادند که در دوران نوزادی فعالیت ‌های مختلفی در آب داشته ‌اند.

مقایسه‌ دو گروه

در این پژوهش دو دسته والدین شرکت داشته ‌اند: نخست آن هایی که با فرزندان خود در دوران نوزادی شنا نرفته بودند و دیگر پدر و مادرانی که در دوران نوزادی با کودکان خود تمرین شنا کرده بودند.

دانشمندان دانشگاه علم و صنعت دانشگاه تروندهایم در نروژ به این نتیجه رسیده‌ اند که کودکانی که قبلا در دوران نوزادی شنا می‌ کرده ‌اند، نسبت به آن هایی که شنا نمی‌ کرده‌ اند، بهتر می ‌توانند در فعالیت‌ های ورزشی ظاهر شوند.

ژیمناستیک در آب

ورزش شنای نوزادان بین سنین دو تا هفت ماهگی انجام می ‌گیرد. در این بررسی 19 نوزاد دو ماهه، به مدت دو ساعت در هفته به تمرینات ژیمناستیکی مختلفی در آب، زیر نظر مربیان با تجربه پرداختند.

شنای نوزادان نه تنها باعث افزایش تعادل آن ها می‌ شود، بلکه هماهنگی جسمی آن ها را نیز تنظیم می‌ نماید

از جمله این تمرینات، گرفتن یک وسیله‌ شناور پلاستیکی در آب و حفظ تعادل بدن توسط نوزادان بود. علاوه بر این نوزادان در سه ماهگی می ‌توانستند روی کف دست مربیان با تعادل کامل بایستند.

افزایش تعادل بدن و مهارت در گرفتن اشیاء

پس از گذشت چهار سال و نیم از عمر نوزادان، دانشمندان مهارت‌ های به دست آمده در رابطه با این 19 نوزاد را با 19 کودک دیگر که در این تمرینات شرکت نکرده بودند، مورد مقایسه قرار دادند.

این دو گروه که خانواده‌ های شان موقعیت اجتماعی اقتصادی یکسانی داشتند، برای مقایسه در تمرینات ورزشی مربوط به هماهنگی جسمی، شرکت کردند.

نتیجه‌ به دست آمده حاکی از این بود که کودکانی که تمرینات شنا را پشت سر گذاشته بودند، تعادل بدن بیشتری داشتند. برای مثال توانایی آن ها روی یک پا ایستادن یا گرفتن توپ در هوا بیشتر از سایر کودکان بود.

به گزارش دویچه‌‌ وله، مسئولین این پژوهش در پایان این بررسی اظهار داشتند که تمرینات شنا نه تنها برای اندام‌ های بدن و حفظ تعادل کودکان مفید است، بلکه اثرات مثبت دیگری نظیر شرایط مناسب بدنی و اعتماد به نفس را نیز در پی خواهد داشت.

خارش بعد از شنا کردن

خارش شناگر یک واکنش حساسیتی به انگل های میکروسکوپی است

آیا بعد از شنا کردن بدنتان می‌خارد؟

خارش شناگر شامل بثورات پوستی خارش داری است که بعد از شنا کردن در استخر و یا در آب های آزاد مثل دریاچه اتفاق می افتد. خارش بدن شناگر پس از شنا کردن در دریاچه، استخر و برکه های آب شیرین بیشتر رخ می دهد، ولی گاهی اوقات در آب شور هم اتفاق می افتد.

خارش بدن شناگر یک واکنش حساسیتی (آلرژیک) به انگل های میکروسکوپی است که در داخل پوست پنهان می شوند. انگل های مربوط به خارش شناگر به طور طبیعی در بدن پرندگان آبی و سایر حیواناتی که نزدیک آب زندگی می کنند، وجود دارند. بدن انسان محل مناسبی برای زندگی این انگل ها نیست، لذا بعد از قرار گرفتن در پوست انسان، خیلی زود می میرند. اگرچه این مشکل ناراحت کننده است، ولی معمولا مدت کمی ادامه دارد. بثورات خارش دار پوست معمولا طی چند روز خود بخود از بین می روند.

شما می توانید خارش پوست خود را با مصرف داروهای ضد خارش موجود در داروخانه (بدون نسخه) و یا با تجویز پزشک تسکین دهید.

علائم بیماری خارش شناگر

بثورات پوستی خارش دار در مشکل خارش شناگر، شبیه برآمدگی یا تاول های قرمز رنگ است.این مشکل طی چند دقیقه یا چند روز بعد از شنا کردن در آب استخر یا آب آزاد ظاهر می شود. خارش شناگر معمولا فقط روی قسمتی از پوست بدن که در تماس مستقیم با آب است، اثر می گذارد، یعنی روی قسمتی از پوست که توسط لباس یا مایو پوشیده شده، تاثیر نمی کند. علائم خارش شناگر معمولا با هر بار تماس با انگل ها بدتر می شود.

زمان مراجعه به پزشک

اگر بعد از شنا کردن دچار بثورات پوستی شدید که بیشتر از یک هفته وجود داشت، نزد پزشک متخصص پوست بروید. اگر در محل بثورات پوستی، متوجه وجود چرک و عفونت شدید، به پزشک بگویید.

علل ایجاد خارش شناگر

انگل هایی که باعث بروز مشکل خارش شناگر می شوند، در خون مرغان آبی و حیواناتی که نزدیک آب دریاچه و ... زندگی می کنند، وجود دارند، حیواناتی مثل اردک، مرغابی، غاز، قو، سگ آبی و موش آبی. تخم این انگل ها از طریق مدفوع این حیوانات وارد آب می شود. این انگل قبل از آلوده کردن پرندگان و حیوانات و یا انسان، بایستی برای مدتی در داخل بدن یک نوع حلزون زندگی کند. این نوع حلزون ها در نزدیکی خط ساحلی زندگی می کنند، به همین دلیل هم آلودگی به این انگل اغلب در آب های کم عمق و کنار ساحل رخ می دهد.

خارش شناگر از یک فرد به فرد دیگر سرایت نمی کند، لذا نباید نگران ابتلا به این بیماری از فرد مبتلا به آن باشید.

خارش شناگر معمولا خود بخود طی چند روز برطرف می شود

عوامل خطر

هر چقدر زمان بیشتری در آب آلوده به این انگل شنا یا بازی کنید، خطر ابتلای شما به بیماری خارش شناگر بیشتر می شود. کودکان بیشتر از بقیه در معرض ابتلا به این بیماری هستند، زیرا آن ها تمایل دارند در آب های کم عمق بازی کنند و بعد از شنا و آب بازی کمتر خودشان را با حوله خشک می کنند.

برخی افراد نسبت به خارش شناگر حساس تر از بقیه افراد هستند و هر بار که با انگل های مولد این بیماری تماس داشته باشید، حساسیت شما بیشتر می شود، یعنی حساسیت شما با افزایش دفعات تماس شما با این انگل، بیشتر می شود.

عوارض بیماری خارش شناگر

خارش شناگر به ندرت باعث بروز عوارضی در بدن می شود، اما اگر به شدت پوست خودتان را بخارانید، پوست می تواند دچار عفونت شود. لذا سعی کنید پوست تان را نخارانید.

راه تشخیص بیماری خارش شناگر

تشخیص بیماری خارش شناگر سخت است، زیرا بثورات پوستی آن شبیه سایر بیماری های پوستی است. آزمایش خاصی هم برای تشخیص مشکل خارش شناگر وجود ندارد.

راه های درمان بیماری خارش شناگر

خارش شناگر معمولا خود بخود طی چند روز برطرف می شود، اگرچه در برخی موارد بثورات پوستی تا یک هفته وجود دارند.ذشما می توانید با استفاده از داروهای آنتی هیستامین یا پمادهای ضد خارش مثل پماد کالامین، خارش پوست تان را کنترل کنید.

اگر خارش شدید است، با مراجعه به پزشک دارو مصرف کنید.

درمان های خانگی

1- تا جایی که می توانید پوست تان را نخارانید.

2- از پماد یا دارو برای تسکین خارش استفاده کنید.

3- یک پارچه خیس و تمیز روی قسمت های خارش دار قرار دهید.

4- کمی جوش شیرین و آب را با هم مخلوط کنید. مخلوط حاصل را روی قسمت های خارش دار قرار دهید.

راه های جلوگیری از بیماری خارش شناگر

--  هر جایی شنا نکنید.

از شنا کردن در آب هایی که خارش شناگر در آنجا شایع است و یا احتمال آلودگی آب وجود دارد، خودداری کنید. همچنین از شنا کردن در آب دریاچه یا برکه ای که حلزون در اطراف آن زیاد است، پرهیز نمایید.

-- اگر امکان دارد، در نزدیکی ساحل شنا نکنید.

اگر شناگر ماهری هستید، سعی کنید در آب های عمیق تر شنا کنید، زیرا شنا کردن در نزدیکی ساحل و آب های کم عمق خطر ابتلا به خارش شناگر را در پی دارد. البته برای شنا کردن در آب های عمیق آزاد بایستی مناطق حفاظت شده و تحت نظارت را انتخاب کنید تا خدای نکرده غرق نشوید.

-- به پرندگان در نزدیکی محل شنا، خرده نان و غذا ندهید.

-- بعد از شنا دوش بگیرید.

فورا بعد از شنا کردن، دوش بگیرید و پوستتان را با حوله کاملا خشک کنید. لباس شنای خودتان را نیز با آب و مواد شوینده بشویید.

اموزش سالتو در شنا

آموزش برگشت سالتو ( برگشت کرال سینه )

شناگران پیشرفته حتما باید در مسابقه ها و هنگام تمرین با این نوع برگشت به مسابقه ادامه بدهند. سالتو در ابتدا کمی پیچیده و مشکل  به نظر می رسد ،  ولی وقتی تمرینات کافی و پی در پی مهارت کسب می شود و این کار بسیار راحت خواهد بود.

کارآموز شناگر حتما باید قبل از انجام حرکت ، چرخشی که به آن در ژیمناستیک چرخش غلط جلو پا جمع گفته می شود را خوب یاد بگیرید . کارآموز قبل از کسب مهارت بعد از چرخش فکر می کند سرش گیج می رود و یا اینکه در هنگام چرخش مقداری آب به داخل بینی اش می رود و او را آزار می دهد  بنابر این ممکن است با این مشکلات از فرا گرفتن سالتو منصرف شود ، ولی کارآموز شناگر باید  بداند که کار نیکو کردن از پر کردن است آنچه سالتو را به نظر مشکل می سازد  اینست که شناگر باید 2 چرخش داشته باشد: یکی چرخش داخلی  که به طور کامل و دیگری چرخش پهلوئی که نیم چرخش از پهلو زده می شود که موقعیت بدن به حالت شنا برگردد و ترکیب این دو چرخش و فشاری که تواما باید در لحظه تماس پا به دیواره وارد شود کار را کمی دشوار می سازد.

بدین منظور  لازم است مربی مرحله به مرحله  قسمت های مختلف را تمرین و ترکیب نماید  تا هماهنمگی لازم جهت اجرای  کلیه ی قسمت ها  در یک لحظه کسب گردد و حتی چندین  بار مربی باید این حرکت را  برای کارآموز اجرا  کند، چون دیدن در یادگیری بسیار مهم است.

مراحل مختلف سالتو ( برگشت کرال سینه )

1- در فاصله ی 100 تا 200 سانتیمتری سر از دیواره ی استخر ( بسته به اندازه ی  بدن و قدرت دست های شناگر )  آخرین کشش دست انجام می شود. ( در شکل زیر ) دست راست در حال شروع کشش ، آخر خود است.

2- شناگر به دیواره ی استخر نگاه می کند که آیا باید اینجا سالتو را شروع کند یا پس از کششی دیگر.

3- در حالی که تصمیم به سالتو گرفته شد ، دست چپ نباید از آب خارج شود،  بلکه کنار بدن باقی می ماند و دست راست کارش را ادامه می دهد. پاها به سمت بالا حرکت می کند تا در مرحله بعد به طرف پایین ضربه بزند در این حال حرکت دست به بدن متصل شده و به گردش بدن کمک می نماید.

4- سر به سمت داخل بدن از ناحیه ی گردن خم می شود ، کف هر دو دست طوری می چرخد که رو به کف استخر می شود پاها به هم چسبیده و از ناحیه ی زانو خمیده می باشند.

 

5- بدن از حالت افقی به روی آب خارج شده زیرا از گردن و کمر خمیدگی افزایش یافته هر دو دست حالت قبل  را دارا است و به پایین  فشار وارد می آورد پاها به قسمت پایین زده می شود تا باسن بالا بیاید.

6- بدن از ناحیه ران خمیدگی بیشتری می یابد در این حالت بدن متمایل به توقف در حرکتش می شود زیرا مقاومت ناشی از خم شدن بدن در آب باعث آن می گردد  اگر سرعت حرکت شناگر به اندازه ی کافی باشد ( در سرعت روها ) همین سرعت و خم شدن سر و کمر  خود باعث چرخش شناگر خواهد شد. در شکل مقابل دست چپ از آرنج خمیده می شود و آب را به سمت سر می کشد.

 

7- در حالی که لگن از خط سر عبور می کند دست چپ هنوز  آب را به سمت سر می کشد که این حرکت به چرخش بدن شناگر کمک می نماید کف دست راست به سمت داخل متمایل شده و باعث چرخش بدن حول محور طولی خود می گردد پاها دقیقا به طور مستقیم از بالای سر آورده نمی شوند. 

8- در حالی که پاها به طور کامل از آب خارج هستند به طرف بالا و عقب به سمت دیواره ی  استخر پرتاب می شوند و این موقعی است که کشش دست به سمت سر نیز کارش پایان  یافته است. شناگر در این حالت باید بدون اینکه تاخیری در کل حرکت ایجاد کند به سمت پهلو بچرخد.

 

9- چرخش عمومی شناگر کامل شده و شناگر باید خودش  را در موقعیتی  قرار دهد که بتواند به دیواره  استخر فشار وارد سازد . دست ها دوباره  در حال لمس کردن یکدیگرند و به سمت جلو درحرکتند و چرخش به سمت پهلو ادامه دارد.

 

10 – پاها در حال فشار به دیواره ی استخر هستند و این کار با باز شدن مفاصل زانو صورت می گیرد ، در عین حال مفاصل آرنج ها با باز شدنشان دست ها را به سمت جلوی بدن می کشند.

 

 

11- در آخرین مرحله ی فشار پا به دیواره ی استخر که با باز شدن مفصل مچ پا همراه است، شانه ها در آخرین مرحله چرخش حول محور طولی بدن هستند ، بازوها کشیده و سر در بین آنها قرار گرفته  و بدن در حالت کاملا کشیده بر روی آب سر می خورد.

 

12- شناگر باید بدنش را نسبت به عمق آب تنظیم نماید و این کار توسط هدایت دست ها صورت می گیرد. بدین روش که با گرفتن دست و سر به سمت بالا ، بدن در عین سر خوردن  به سطح آب نزدیک می شود . چنانچه زیاده از حد در عمق آب باشد با یک یا دو ضربه پا بدن را به سطح آب نزدیک می سازد و اگر در عمق صحیح قرار داشته باشد شروع به ضربات پا و کشش می نماید.

 

کودک از چه سنی می تواند آموزش شنا ببیند؟

فکر می کنید ماهی کوچولو شما به شنا کردن علاقه دارد؟ اگر نشانه هایی که در این مقاله به آن اشاره کرده ایم را در کودک مشاهده می کنید، به معنای این است که آمادگی شرکت در کلاس های آموزش شنا را دارد و بهتر است با دقت کافی و با توجه به نکات ذیل کلاس شنای مناسب را برای کودک انتخاب کنید.

اگر کودک مثل ماهی با آب بازی می کند، وقت آن رسیده که او را در یک کلاس شنا ثبت نام کنید. طبق نظر انجمن متخصصین اطفال امریکا، آموزش و یادگیری شنا برای کودکان نوپا و یا حتی بزرگتر اجباری نیست، به همین دلیل نباید کودک را مجبور به شرکت در کلاس شنا کنید. اما اگر به نظر می رسد فرزند دلبند شما دوست دارد در فضایی بزرگتر از وان یا تشت حمام آب بازی کند، دلیلی وجود ندارد که آموزش شنا را به تعویق بیندازید. در واقع، برخی شواهد حاکی از آن است که احتمال غرق شدن کودکان بالای یک سال در صورتی که آموزش رسمی شنا ببینند بسیار کم است و این واقعیت دلیل بسیار محکمی برای ثبت نام هر چه سریعتر کودک در کلاس های شنا است.

 

چطور می توانید بفهمید که زمان مناسب فرا رسیده است؟

اگر کودک قادر است دستورالعمل ها را دنبال و از آنها پیروی کند، هماهنگی حرکتی مناسبی دارد و می تواند همزمان دست و پا بزند و از نظر هیجانی آمادگی کافی دارد ( از آب نمی ترسد )، تقریبا همه نشانه های آمادگی یادگیری شنا را دارد. در اینصورت بهتر است کودک را در کلاس های آمادگی شنا ثبت نام کنید تا حرکات و مهارت های پایه شنا مانند غوطه ور شدن و پا دوچرخه را یاد بگیرد. برای شروع به دنبال کلاس هایی باشید که تعداد کمی (کمتر از 6 کودک)  در آن شرکت می کنند. دقت کنید حتما کودک را در کلاس هایی ثبت نام کنید که مورد تایید هستند و از نظر ایمنی و بهداشتی کنترل شده اند.

چند توصیه در مورد کلاس های آموزش شنا :

کودکان 6 ماه تا 3 سال : به دنبال کلاس هایی باشید که مادر/ پدر و کودک همراه هم در آنها شرکت می کنند و توسط مربی متخصص اداره می شود. مربیان در این کلاس ها مواردی مانند ورود و خروج آب، حباب درست کردن، پا زدن رو به جلو و غوطه ور شدن به پشت را آموزش می دهند. علاوه بر این، مربیان وظیفه دارند اصول امنیت در آب را هم به والدین آموزش دهند.

کودکان 3 تا 4 سال : می توانید از کلاس هایی استفاده کنید که در آنها کودک می تواند همراه یا بدون پدر/ مادر شرکت کند. بهتر است به دنبال کلاس هایی باشید که علاوه بر آموزش دست و پا زدن، بر آموزش رفتارهای ایمن در استخر هم تمرکز و تاکید داشته باشد.

کودکان 4 تا 5 سال : در صورتی که این کودکان با آب آشنا شده اند و به آن عادت کرده اند، کلاس های 30 دقیقه ای به مدت 8 تا 10 هفته توصیه می شود تا کودک مهارت های پایه را کسب کند تا در نهایت موفق به انجام حرکات همزمان و هماهنگ دست و پا شود.

مهمترین مسئله درباره کلاس های آموزش شنا : هرگز فکر نکنید که کودک بدون حضور شما در این کلاس ها از امنیت کافی برخوردار است و احتمال غرق شدن وجود ندارد. هیچ کدام از مربیان و یا حتی غریق نجات ها نمی توانند مانند والدین کودک را در آب تحت نظر بگیرند.

 زمانی که کودک نزدیک استخر یا داخل آن است، والدین باید همیشه با فاصله ای به اندازه یک بازو کنار او حضور داشته باشند. بهتر است از وسایل کمکی شنا مانند تیوپ یا قمقمه های شناور هم استفاده شود. به یاد داشته باشید حتی در صورت استفاده از این ابزارها، لازم است همیشه داخل آب در کنار کودک حضور داشته باشید چون برای جلوگیری از غرق شدن، نمی توانید روی این وسایل حساب کنید.