وضعیت پینت بال در جهان

به ادعای صاحب نظران صنعت پینت بال، این ورزش اخیراً در جهان به عنوان چهارمین ورزش پُر تحرک محسوب می شود و حتی از اسنو بورد نیز جلو تر زده است. یک آمار مختصر می تواند نکات قابل توجهی در این باره باشد. فقط در امریکای شمالی تعداد ۱۴۰۰ زمین پینت بال وجود دارد و حدود ۷۶۰۰ تیم فعال. تعداد ۳۲۵ لیگ نیز در امریکای شمالی برای آن وجود دارد. آخرین و مهمترین موضوع آن که ۱۷۵ دانشگاه در جهان مجهز به باشگاه پینت بال هستند.

نگاهی آماری به آنچه بر پینت بال رفته، می تواند نمایی جالب توجه از این رشته ورزشی را در اختیارتان قرار دهد:

1970: با اینکه این اسلحه تا 11 سال بعد به عنوان "نشانه رو پینت بال" مورد استفاده قرار نگرفت، در سال 1970 بود که کمپانی اسلحه های بادی کراسمن اولین نشانه رو را به ثبت رساند. مورد استفاده علامت گذاری درختان بود.

1981 : در ژوئن 1981، یک گروه 12 نفری از دوستان با اسلحه دیزی، رنگ روغنی و ماسک وارد جنگل های نیو همپشایر شدند. آنها بازی را انجام می دادند که هدف آن تسخیر پرچم بازیکنان، در مجموع 12 پرچم، بود. برنده (ریچی وایت) بدون شلیک حتی یک گلوله هر 12 پرچم را به تسخیر درآورد.

1982 : اولین زمین رسمی (روباز) گشایش یافت. کالب استرانگ، اولین زمین را در روچستر ایالت نیویورک افتتاح کرد.

1982 : باب گورنسی آینده آنچه در 1981 در جنگل اتفاق افتاد را درک کرد. او با شرکت نلسون که برای شرکت های چوب بری گلوله رنگی تولید می کرد، قرارداد بست. او گلوله ها را تحت عنوان "بازی بقای ملی" به بازار عرضه کرد و تبدیل به یکی از بزرگتزین پخش کننده های دنیا شد.

1983 : اولین تورنمنت پینت بال برگزار شد.

1984-1985 : پینت بال وارد انگلستان و استرالیا شد.

1991 : پینت بال وارد اروپای مرکزی شد.

1991 : اولین مسابقات اوپن جهانی در سطح آماتور برگزار شد. این جام توسط شرکت پینت بال کالیفرنیا پشتیبانی شد. برنده بخش 5 نفره کمپانی بد بود.

1992 : پس از سال ها بازی در تورنمنت ها، بازیکنان نشستی برپا کردند و به بحث درباره ایجاد یک لیگ که بوسیله بازیکنان اداره می شود پرداختند. این میتینگ در شیکاگو برگزار شد و لیگی به وجود آمد که نام آن را "لیگ حرفه ای پینت بال ملی" گذاشتند.

1996 : جام جهانی تحت پوشش تلویزیونی قرار گرفت. تیم ریج با کاپیتانی تاد آدامسن برنده مسابقات شد.

1998 : اولین دیدارهای پینت بال فضایی انجام شد.

2002 : پی-اس-پی (موسسه اشاعه پینت بال) و ان-پی-پی-ال پس از برگزاری جام جهانی از هم جدا شدند. پی-اس-پی به برگزاری مسابقات تحت ساختار ان-پی-پی-ال ادامه می دهد؛ درحالیکه چاک هندچ، رئیس ان-پی-پی-ال از نام ان-پی-پی-ال سوپر7 استفاده می کند .

تاریخچه پینت بال در ایران و جهان

اوایل دهه ی 1970 در وزارت کشاورزی امریکا ماشین هایی وجود داشت که عقب آنها پمپی متصل بود که رنگ را به مسافت های دور پرتاب می کرد و با این وسیله ، درخت هایی که باید قطع یا هرس می شدند ،علامت گذاری می کردند.

ایده ی تبدیل این سیستم به صورت یک بازی از آن زمان آغاز شد.تکمیل نشانه روهای قابل حمل و تکنولوژی ساخت آنها تا اوایل دهه ی 1980 طول کشید که در آن زمان نشانه روها از نوع شات گان و پینت بال های مصرفی در آن از رنگ های معمولی بودند.در سال 1981 در امریکای شمالی اولین بازی به طور رسمی با 12 بازیکن مسلح به نشانه روهای بادی با هدف تسخیر پرچم شروع شد و به شکل امروزی پایه گذاری شد.

در حدود پانزده سال است که پینت بال به طور رسمی بازی میشود و 5 سال است که به کمیته بین المللی المپیک معرفی شده است تا در بازی های المپیک به عنوان ورزشی جدید وارد گردد فرم جدید پینت بال در حال بررسی درکمیته بین المللی المپیک تحت نام x-ball می باشد . از پینت بال به عنوان شطرنج زنده در جهان نام برده می شود.

ورزش پینت بال در ایران از سال 1380 بنا نهاده شد. زمین ورزشی ماتریکس مجموعه ی ورزشی انقلاب اولین زمین ایرانی ژینت بال می باشد.این زمین بزرگ ترین زمین سر پوشیده در جهان می باشد .