انواع پرتاب در ورزش بسکتبال

پرتاب ۳ گام

در هنگام بازی می‌توانیم از پرتاپ‌های سه گام استفاده کنیم. سه گام به این شکل است که وقتی به نزدیکی حلقه حریف رسیدیم درهمان حالت دویدن می‌توانیم ۳ گام برداریم و توپ را به داخل حلقه بیندازیم. به شکلی که ۲ گام برداریم و گام آخر را می پریم و توپ را در حلقه بیندازیم. به علت پرش بهتر به صورت سه گام بهترین راه برای انجام دانکینگ می‌باشد .

پرتاب به وسیله تخته

    اگر روبروی حلقه بودید می‌توانید با استفاده از مربع روی تخته آن را در درون سبد بیندازید به طوری که آن را دقیقاً به وسط مربع بزنید.

    اگر در دو سمت چپ یا راست حلقه بودید می‌توانید به ضلع بالایی مربع پرتاب کنید.

    اگر زیر حلقه بودید می‌توانید از گوشه‌های مربع استفاده کنید به طوری که مقداری به سمت عقب خم شده (دراین حالت برای بهتر پرتاب کردن می‌توانید فقط یک پای خود را به سمت عقب بیاورید) و اگر به سمت چپ خم شده‌اید باید توپ را به گوشه چپ مربع بزنید و اگر به سمت راست خم شده‌اید توپ را به گوشه راست مربع بزنید.

    در تمامی این موارد سرعت توپ نقش مهمی دارد مسلم است که هر چه فاصله نزدیک تر می‌شود سرعت توپ هم باید کم تر شود.

نکته : معمولاً بازیکنهای حرفه ای بدلیل پایین امدن درصد موفقیت از تخته برای زدن گل استفاده نمیکنند

بلاک Block

در هر پرتاب باید به زاویه توپ توجه داشت. زیرا اگر زاویه پرتاب ما کم باشد و یا پرتاب ما در زمان نادرست صورت گیرد توپ در اصطلاح بلاک (Block) می‌شود. اکثر مواقع بهترین زاویه برای پرتاب توپ زاویه ۴۵ درجه‌است.

پرتاب ریباند

اگر تیم ما توپ را به سوی حلقه حریف پرتاب کرد و آن وارد سبد نشد، می‌توانیم با روش ریباند آن را وارد سبد کنیم. روش ریباند اینگونه‌است که در هنگامی که توپ توسط یار ما زده شد و به تخته برخورد کرد و درون سبد قرار نگرفت، ما می‌توانیم هنگامی که توپ در حال برگشتن است پریده و توپ را در همان حال که پایمان روی زمین نیست با دست آرام به تخته زده و آن را درون سبد جای دهیم . البته ما میتوانیم توپ را گرفته و به زمین برگردیم و یک شوت آرام زده و توپ را وارد سبد کنیم.

پرتاب 3 امتیازی در بسکتبال

موفقیت پرتاب سه امتیازی به عوامل زیادی مانند مهارت، تمرین و دقت بستگی دارد، اما رعایت اصول علمی می‌تواند توپ را به شکل معجزه‌آسایی وارد حلقه کند.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با پرتاب یک شوت سه امتیازی می‌توانید به تیمتان کمک کنید تا از حریف پیش بیفتد. همچنین پرتاب سه امتیازی باعث می‌شود به جای آنکه در تمام طول مسابقه روی نیمکت بنشینید، زمان بیشتری را در زمین باشید. اگرچه ممکن است تصور کنید که برای موفقیت در پرتاب‌های سه امتیازی نیازمند کار و تلاش زیادی هستید، اما هیچ وقت ناامید نشوید چون هر بسکتبالیستی از عهده این کار برمی‌آید.

در ادامه به تکنیک‌هایی اشاره می‌کنیم که باعث افزایش مهارت‌هایتان در پرتاب‌های سه امتیازی خواهد شد.

1- با اصول اولیه آشنا شوید. از جمله اینکه باید بدانید یک شوت خوب چه ویژگی‌هایی دارد و تکنیک‌های صحیح پرتاب آن چگونه است.

2- مشخص کنید که بهترین روش پرتاب برای شما چگونه است. از جمله اینکه باید بررسی کنید آیا شوت خود را به طور صحیحی پرتاب می‌کنید و فشار مناسبی به قفسه سینه خود وارد می‌کنید یا نه.

یک پرتاب سه امتیازی در شرایط نامتعادل

3- ابتدا پای قوی‌تر خود را روی زمین قرار دهید. وقتی در آستانه پرتاب هستید، باید انگشتان پای راستتان در راستای آرنج راستتان قرار داشته باشند.

4- دست ضعیف‌ترتان را در کنار توپ بگیرید تا تعادل توپ را روی دستتان حفظ کنید.

5- توپ را طوری با انگشتانتان نگه دارید که یک پیشخدمت سینی را با انگشتان خود نگه می‌دارند. اگر بعد از بازی متوجه شدید که کف دست‌تان کثیف شده است، نشانه این است که توپ را به طور صحیح نگه نمی‌دارید.

6ـ پس از پرتاب، دست پرتاب کننده خود را به طور کامل دراز کنید. دست ضعیف‌ترتان که توپ را نگه داشته باید همان وضعیت به صورت آرام و بی‌حرکت باقی بماند. همچنین می‌توانید مچ دست‌تان را رو به عقب خم کنید.

7ـ در هنگام پرتاب، از پاهایتان استفاده کنید. یک روش مناسب برای تقویت عضلات پا استفاده از تمرین‌های «بشین و پاشو» است. اگر ماهیچه‌های سه سر خود را تقویت کنید، مشکل‌تان تا حد زیادی حل خواهد شد. برای نمونه به چانسی بیلاپس یا کوئنتین ریچاردسون توجه کنید. همچنین سعی کنید از اسکات برای تقویت پا استفاده کنید.

8ـ شوت سه امتیازی را تمرین کنید

* بامداد یا ماژیک خطوطی با فاصله یک فوت (30 سانتی‌متر) رسم کنید (به صورت افقی رو به سبد). این خطوط از سبد شروع شده و در تمام طول زمین ادامه پیدا می‌کند و نشان دهنده موقعیت ایستادن برای پرتاب است.

* در نزدیک‌ترین خط به سبد ایستاده و حداقل پنج پرتاب انجام دهید.

* به خط عقبی رفته و مجددا تلاش کنید. پس از آن مجددا یک خط به عقب بروید. این تمرین باعث تقویت پرتاب‌هایتان می‌شود.

9ـ نکات زیر را همیشه به یاد داشته باشید:

* تعادل: هر بسکتبالیستی در هنگام پرتاب عادت‌های خاص خود را دارد. ممکن است توپ را دوبار به زمین بزند یا اصلا نزند. با این حال، تعادل لازمه هر پرتاب مناسبی است.

* آرنج: باید آرنجتان را صاف نگه دارید. وقتی تعادل‌تان را حفظ کردید، آرنج دست پرتاب کننده خود را طوری نگه دارید که به صورت L دربیاید.

* چشمان: با چشمانتان روی سبد تمرکز کنید. توجه خود را روی نقطه‌ای که می‌خواهید توپ را به آنجا برخورد کند نگه دارید.

* پس از اینکه توپ را رها کردید، دستان‌تان را در هوا نگه دارید.

10ـ چشمان‌تان را روی هدف (کادر مشخص شده روی تخته) بدوزید.

11ـ همیشه پس از پرتاب بپرید. این کار باعث می‌شود که قدرت بیشتری به شوت خود وارد کنید و بتوانید توپ را از بالای سر حریفان به سمت سبد پرتاب کنید.

12ـ سعی کنید حداقل یک بار از تکنیک برش استفاده کنید. به این ترتیب قادر خواهید بود حریف را فریب داده و زمان بیشتری برای شوت کردن در اختیار داشته باشید. تا زمانی که مجبور نشده‌اید، برای پرتاب عجله نکنید.

13ـ به سرعت تصمیم‌گیری کنید و حتی اگر حریف قوی هیکلی به سمت‌تان یورش آوردید، دچار وحشت نشوید.

** تکنیک‌هایی برای پرتاب سه امتیازی در شرایط تحت فشار

1) ارزیابی دقیق از میزان قوت دست اصلی پرتاب کننده

* باید به خوبی بدانید دست اصلی شما که به توپ سرعت می‌دهد چقدر نیرو دارد. در شرایط تمرین فرصت کافی دارید تا ارزیابی دقیقی از فاصله‌ی خود تا حلقه داشته باشید می‌توانید جای خود را فیکس کنید و بعد پرتاب کنید. اما این شرایط ممکن است در مسابقه وجود نداشته باشد.

* در شرایط عادی هنگامی که پرتاب کننده در آخرین فاز پرتاب به هوا بلند می‌شود، تقریبا تمام قسمت‌های بدن او از جمله دست در یک راستا قرار دارد، اما در مسابقه ممکن است دست مدافعی مقابل شما قرار داشته باشد،‌در این صورت مجبور خواهید برای عبور توپ از بالای دست مدافع، کمی دست خود را عقب بدهید. در این صورت فاصله‌ی واقعی پرتاب شما افزایش پیدا خواهد کرد. یعنی با وجود این که پاهای شما مثلا در فاصله 7 متری حلقه قرار گرفته، اما فاصله پرتاب حقیقی شما چیزی در حدود 7 متر و 20 سانتی متر یا کمی بیشتر خواهد بود. در این شرایط شما باید به اندازه فاصله حقیقی نیرو مصرف کنید. و این افزایش نیرو را در فاصله‌ی زمانی بسیار اندک انجام دهید. کاری که بسیار دشوار است. بسیاری از پرتاب‌های ایربال (پرتاب‌هایی که به حلقه اصلا برخورد نمی‌کنند) در این شرایط رقم می‌خورد یعنی پرتاب کننده تحت فشار فاصله‌اش را افزایش داده اما به همان اندازه قبلی نیرو وارد کرده است و به این ترتیب توپ به حلقه نمی‌رسد و از کنار آن رد می‌شود.

2) عادت به حفظ زاویه پرتاب

* برخی بازیکنان عادت دارند، پرتاب‌های بلند انجام دهند، اما عده‌ای دیگر توپ را به شکل تیز روانه سبد می‌کنند. استفاده از این دو تکنیک به شکل همزمان کاری دشوار است. پرتاب‌های تیز در زمان کمتری به حلقه می‌رسند. اما دو ریسک بزرگ موفقیت آنها را تهدید می‌کنند. تهدید اول دست مدافع حریف است. با توجه به این که توپ چندان اوج نمی‌گیرد این امکان وجود دارد که در همان ابتدای مسیر دفاع شود. تهدید دوم از دست رفتن توپ در صورت برخورد به حلقه است. توپ‌هایی که با ارتفاع بالا پرتاب می‌شوند در صورتی که به امتیاز تبدیل نشوند، پس از برخورد به حلقه معمولا به سمت بالا رفته و شرایط را برای ریباند فراهم می‌کنند، اما پرتاب‌های تیز پس از برخورد به حلقه به دلیل چرخش زیاد توپ و سرعت افقی زیاد به طرفین می‌روند و به این ترتیب کار بازیکن ریباند کننده برای پیش بینی مسیر دشوار می‌شود. با وجود این مسائل باز هم بهتر است بازیکنی که عادت به پرتاب‌های تیز دارد، استیل خود را عوض نکند. در سوی مقابل پرتاب سه امتیازی به شکل تیز این مزیت را دارد که بازیکن انرژی بسیار کمتری را نسبت به پرتاب بلند مصرف می‌کند و می‌تواند در یک بازی پرتاب‌های بیشتری انجام دهد.

به گزارش ایسنا، یکی از نکات مهم در پرتاب‌های سه امتیازی تلاش برای حفظ تعادل در وضعیت تحت فشار است. بازیکنان بسیار زیادی وجود دارند که می‌توانند در تمرین و در شرایطی که فشار مدافع و استرس بازی وجود ندارد، پرتاب‌های 3 امتیازی خود را وارد حلقه کنند، اما شمار بازیکنانی که می‌توانند در لحظات حساس بازی و در حالی که تحت پرس شدید مدافع قرار گرفته‌اند، پرتاب موفقی داشته باشند، بسیار اندک است. 

منبع: ایسنا