تاریخچه و تعریف کبدی

کبدی همان زو یک بازی ایرانی است. اصل و منشاء این بازی بومی و محلی است و این بازی نیاز به قدرت و مهارت داشته و کاملاً ساده و کم خرج می باشد و نیازی به محوطه بزرگ و وسایل بازی ندارد.

این بازی در تمام نقاط ایران معروف و مشهور است و مسابقات کبدی به طور عادی برگزار می شوند. قوانین این بازی با گذشت زمان تغییر و اصلاح گردیده است. کبدی از مسابقات آسیایی سال 1982 به صورت نمایشی و پس از آن جزء‌ مسابقات رسمی بازیهای آسیایی قرار گرفت.

تعریف کبدی :

کبدی در اصل یک بازی ایرانی است و به اسامی مختلف نامیده می شود، این بازی در گیلان شیرین دودو و در خراسان، گلستان و مازندران زو و در سیستان و بلوچستان کبدی نامیده می شود. کبدی یک بازی کم خرج و یک بازی بیرون سالنی و سالنی پرتحرک است که ترکیبی از کشتی و راگبی است. برای گرفتن مهاجم یا فرار از دست حریف در این بازی به مهارت، انعطاف پذیری چابکی، استقامت، حضور ذهن و جرأت نیاز است.

قوانین هندبال

1- مدت بازی:

در دو زمان 30 دقیقه ای برای بزرگسالان – 25 دقیقه ای برای جوانان – 20 دقیقه ای برای نوجوانان و 15 دقیقه ای برای نونهالان می باشد با زمان استراحت 10 دقیقه ای بین دو نیمه.

2- تعداد بازیکن:

12 نفر که 7 نفر بازیکن اصلی می باشند و در مینی هندبال 5 نفر اصلی می باشند.

3- دروازه بان:

دروازه بان می تواند در منطقه 6 متری مانور دهد و هر زمان از منطقه بیرون آید به عنوان بازیکن زمین محسوب می شود. هیچ بازیکنی حق ندارد توپ را در منطقه 6 متری به دروازه بان پاس بدهد.

4- بازیکن زمین:

بازیکنان اجازه دارند توپ را با پاس یا دریبل به زمین حریف انتقال دهند، مشروط به اینکه مرتکب تخلف نشوند (رانینگ - دبل) هر بازیکن حق استفاده از دو تا سه گام را دارد. یک سه گام قبل از دریبل و سه گام دوم بعد از دریبل که باید بلافاصله توپ را پاس دهد و یا شوت بزند.

5- بازیکن ذخیره:

بازیکن ذخیره در هر لحظه و به دفعات می تواند وارد زمین بازی شود مشروط به اینکه ابتدا بازیکن از زمین خارج شود و سپس بازیکن ذخیره وارد زمین گردد. 

6- دیگر مقررات:

- چنانچه بازیکن مدافع یک موقعیت مسلم گل را از مهاجم بگیرد، پرتاب پنالتی ( 7متر ) برای تیم مهاجم گرفته خواهد شد و تمام بازیکنان به جز دروازه بان و زننده پنالتی باید پشت خط 9 متر قرار گیرند.

- هر بازیکن برای مدت 3 ثانیه می تواند توپ را در اختیار داشته باشد (بدون فعالیت) همچنین در زمان پرتابها (اوت/ پنالتی / 9 متر و ... ) قبل از اتمام 3 ثانیه باید پاس دهد و یا شوت بزند.

چنانچه یک بازیکن به دفعات مرتکب خطا شود که خطاها حالت پیشرونده داشته باشد، ابتدا تذکر و بعد کارت زرد، سپس 2 دقیقه اخراج از بازی به همراه خواهد داشت، و تیم باید با یک بازیکن کمتر برای مدت 2 دقیقه به بازی ادامه دهد و چنانچه یک بازیکن 3 بار اخراج 2 دقیقه ای بگیرد کارت قرمز دریافت داشته (دیسکالیفه) و دیگر نمی تواند در این مسابقه بازی کند، و بعد از سپری شدن 2 دقیقه بازیکن دیگری جایگزین او خواهد شد. چنانچه قبل از اتمام 2 دقیقه، نیمه اول تمام شود، ادامه آن بعد از شروع بازی در نیمه دوم خواهد بود.

- در تمام پرتاپ خطاها و اوت بازیکن مدافع باید 3 متر با صاحب توپ فاصله داشته باشد و اگر رعایت نکرد ابتدا تذکر سپس کارت زرد به بازیکن خاطی تعلق می گیرد و برای هر تیم مدافع فقط یک بار تذکر داده می شود.

- به هر بازیکن یک کارت و به هر تیم سه کارت زرد تعلق می گیرد و بعد از آن اخراج 2 دقیقه ای برای بازیکن به همراه خواهد داشت.

- توپی گل به حساب می آید که تمام توپ از خط دروازه عبور کرده باشد. چنانچه بعد از سوت داور، توپ از خط دروازه عبور نماید گل محسوب نخواهد شد.

- به تیم برنده 2 امتیاز، بازنده 1 امتیاز و تیم غایب صفر امتیاز تعلق می گیرد.

- هر گاه در مسابقه ای احتیاج به تیم برنده باشد در صورت تساوی بعد از یک استراحت 5 دقیقه ای 2 زمان 5 دقیقه ای بدون استراحت به زمان بازی اضافه می شود.

- چنانچه بازیکنی بعد از اعلام داور در در یافت توپ توسط تیم مهاجم تأخیر ایجاد کند به بازیکن خاطی اخراج 2 دقیقه ای تعلق می گیرد.

- برای پرتاپ اوت، بازیکن باید یک پایش را روی خط طولی و پای دیگر را بیرون قرار دهد و بازیکن مدافع حداقل 3 متر با صاحب توپ فاصله داشته باشد.

- بازیکنی که پرتاپی را انجام می دهد بعد از قرار گرفتن در محل تخلف نمی تواند توپ را به زمین بزند و دوباره بگیرد و یا به دیگری واگذار نماید تا او پرتاپ را انجام بدهم، بلکه هر بازیکنی که در محل خطا قرار گیرد باید ظرف 3 ثانیه توپ را به جریان بیاندازد.

- اگر بازیکنی برای به دست آوردن موقعیت بهتر از منطقه 6 متر عبور نماید مرتکب تخلف شده و جریمه آن یک پرتاپ آزاد خواهد بود و اگر بازیکن مدافع برای کسب موقعیت بهتر در جلوی مهاجم صاحب توپ از منطقه عبور نماید یک پرتاپ 7 متر به تیم مهاجم داده می شود.

زمین بازی هندبال

اندازه زمین بازی  هندبال 20 در 40 متر است . زمین هندبال از دوخط طولی و دو خط عرضی تشکیل شده که همان ابعاد 20 در 40 متری را شکل میدهند .

خطوط اصلی زمین هندبال عبارتنداز :

خط 6 متر : خط محوطه در وازه

خط 7 متر : پرتابهای 7 متر از این خط انجام میگیرد ( پرتابهای تک به تک با دروازه بان )

خط 4 متر : خطی که در وازه بان نمی تواند در پرتابهای 7 متر از آن جلتر برود .

خط 9 متر :

خط پرتاب آزاد است ،بعداز خطاهای کم اهمیت ،توپ از این خط به زمین مسابقه بر میگردد .

خط ذخیره ها: خطی 15 سانتیمتری که محل ورود و خروج بازیکنان ذخیره را مشخص میکند .

خط میانی : تیم حمله کننده از این خط بازی را شروع میکند و بعداز هر گل ، بازی  ازاین خط شروع میشود .

اموزش پاس در هندبال

ارسال توپ ( پاس ) : رد و بدل کردن توپ بین بازیمنان توسط دست ها ، پاس نامیده می شود. پاس در هندبال به صورت های مختلف انجام می شود و نقــش مهمی در انجام تاکتیک های به خصوص دارد . بازیکنان با پـاس های صحیح می توانند بهترین موقعیت ها را جهت ثبت گل بـه وجود آورند و پاس باید به موقع و با هدف باشد ، یعنی درســت یار خودی برسد و هرگز برای رفع مسئولیت پاس داده نشــــود. تمرینات پاس در بهبود شوت و هدف گیری نیز بسیار موثر   می باشد . پاس انواع مختلف دارد که اساسی ترین و مهم ترین آن ها پاس یک دست از بالا می باشد .

انواع پاس :پاس یک دست از بالا ( پاس ضربه ای ) ، پاس مــچ دست ، پاس فشاری ( سینه ای ) ،پاس هوک ، پاس پشت سـر ، پاس پرشی ، پاس پشت پاس دادن در هنگام ضــــربــدر زدن .

پاس یک دست از بالا ( پاس ضربه ای ) : پاس ضربه ای  ساده ترین نوع پاس است . این پاس بدون هیـــــچ دور خیزی داده می شود . این پاس را می توان به مسافت های دور مثلا ضد حمله مورد استفاده قرار داد. در هنگام پاس  دادن به مسافت های کوتاه و یا پاس قوسی غیر مستقیم مورد استفاده قرار میگیرد ( شکل 5 ) .

شکل 5

نحوه آموزش پاس یک دست از بالا : الف ) بازیکنی که با دست راست پاس می دهد بایستی :

پای چپ را به اندازه ی یک گام به جلو گذاشته و سنگیـــنی بدن خود را روی این پا متمرکز نماید .

دست پرتاب کمی از آرنج خم شده و به طرف عقب برده شود .

توپ با نیروی کافی ( متناسب با فاصله هدف ) از کنارسر بــه طرف هدف پرتاب می شود

ب ) بازیکنی که با دست چپ پاس می دهد می بایستی پای راست را جلو گذاشته و با دست چپ اعمال فوق را انجام دهد .

پاس مچ دست : پاس مچ دست که اغلب به مسافت های کوتاه داده می شود ، به خصوص در عقب زمین وقتی که بازیکنان توپ را راحت در بین خود رد و بدل می کنند ( شکل 6 ) .

شکل 6

پاس فشاری ( سینه ای ) : به دلیل تلاشی که برای انجام پاس های سریع صورت می گیرد ، از پاس های فشاری ( سینه ای ) ، یک دستی و دو دستی استفاده می گردد. این نوع پاس بلافاصله بعد از دریافت توپ داده می شود ( شکل 7 ) .

شکل 7

پاس هوک : در سیستم های دفاعی ، تعداد بسیار زیادی بازیکن در محوطه حمله وجود دارد و به همین دلیل پاس دادن به بازیکن خط زن مشکل می شود . پاس هوک امکان مناسب برای پاس دادن به بازیکن خط زن است ( شکل 8)

شکل 8

پاس پشت سر : پاس های که به بازیکن خط زن داده می شوند اغلب پنهانی هستند . پاس پشت سر که به وسیله ی بازیکنان ماهر داده می شود ،یک امکان مناسبی است تا به بازیکن خط زن پاس داده شود ( شکل 9 )

شکل 9

پاس پرشی : در جریان بازی فقط وقتی می توان به بازیکن خط زن پاس داد که بازیکنان دیگر به وسیله ی حرکات گول زدنی مدافعان را سرگرم کنند . یک امکان ، پاس پرشی از حالتی است که بازیکن پاس دهنده پرتاب به دروازه را نشان می دهد (‌شکل 10 ) .

شکل 10

پاس پشت : پاس پشت با دست بلند و کشیده در موقعیت های مختلف به کار گرفته می شود تا بازیکنان مدافع را مقلوب کند ( شکل 11) .

شکل 11

پاس دادن در هنگام ضربدر زدن : در بازی های تهاجمی تعویض پست های ضربدری اهمیت زیادی دارد . انداختن توپ به دست یار ، یک فرم مناسب پاس دادن ضربدر زدن است .