انتخاب پست مناسب در بسکتبال

در صورتی که شما ویژگی های زیر را داشته باشید ممکن است یک گارد راس شوید:

-مهارت های کنترل توپ (ball handling) خیلی خوب

-توانایی پاس دادن عالی

-دید عالی در زمین بسکتبال

-خصوصیات رهبری کردن تیم

-اولویت دادن تیم به خود

گارد شوت زن (پست ۲)

یک گارد شوت زن مجموعه مهارت هایی مانند یک گارد راس دارد؛در حالی که کنترل کننده اصل توپ در زمین نیست ولی به توانایی کنترل توپ بالاتر از متوسط نیاز دارد.در اکثر موارد بازیکن پست ۲ بهترین شوتزن تیم است و با توجه به توانایی خود در کسب امتیاز از دریبل زنی و انجام جامپ شات ها،پر تحرک ترین کسب کننده امتیاز در زمین است.

در صورتی که ویژگی های زیر را دارید،بازی در پست گارد شوت زن را در نظر داشته باشید:

-توانایی شوت های پیرامونی بالاتر از متوسط

-مهارت دریبل زنی خوب

-اراده قوی برای کسب امتیاز

-توانایی دریبل زنی در ترافیک

-فرز بودن استثنایی و (یا) داشتن سرعت پا

نکته مهم:موضع گیری در زمین

محی قرار گرفتن در زمین برای پست های مختلف تا حد زیادی به سیستم دفاع یا حمله ای که تیم شما اجرا می کند بستگی دارد.در اینجا محل قرار گیری هر پست در زمین به طور کلی بیان می شود:

گارد راس:به طور کلی پیرامون اوج خط سه امتیازی (جایی که خط سه امتیازی بیشترین فاصله را با سبد دارد) بازی می کند.

گارد شوت زن و فروارد کوچک:معمولا در دو سمت پیرامونی زمین،نزدیک خط کنار زمین بازی می کنند و اغلب به عنوان بال از آنها یاد می شود.

فروارد قدرتی و سنتر:معمولا در نزدیک سبد بازی می کنند.بازیکنان این دو پست جز در موارد خاص،کمتر پیش می آید که در محیط پیرامونی کار کنند.

فروارد کوچک (پست ۳)

اجازه ندهید نام این پست شما را فریب دهد.فروارد کوچک پستی برای بازیکنان با قد و قامت کوچک نیست.شما به سختی می توانید لبران جیمز با قد ۲ متر و ۳ سانتی که یکی از بهترین فروارد کوچک های NBA است را به عنوان یک بازیکن کوچک طبقه بندی کنید.این پست نیازمند بازیکنی است که به عنوان یک بسکتبالیست کامل شناخته شود.یک فروارد کوچک باید یک پاسور قابل اطمینان،یک شوتزن با ذهنیت تهاجمی و بازیکنی باشد که تمایل به ریباند کردن توپ دارد.

اگر شما خصوصیات زیر را دارید احتمالا یک فروارد کوچک هستید:

-داشتن مهارت های متعادل در حد خوب (دریبل،شوت،دفاع و …)

-تمایل به حرکت از روزنه های باریک

-ترکیبی مرگبار از اندازه بدن (معمولا کمی کوتاه تر از فروارد های قدرتی و سنتر ها)،سرعت و قدرت

-توانایی کسب امتیاز در نزدیک سبد (از طریق post-up) و کسب امتیاز از نواحی پیرامونی

-اراده قوی

فروارد قدرتی (پست ۴)

پست فروارد قدرتی با قدرت و سرسختی مترادف است.بازیکنی که در پست فروارد قدرتی بازی می کند معمولا بهترین ریباندر و پر تلاش ترین مدافع تیم است اما از آنجا که تا حدی مسئول حفاظت از سبد است،معمولا از فواصل دور شوت نمی زند.اگرچه فرواردهای قدرتی به طور معمول امتیاز آورترین بازیکنان تیمشان نیستند،اما استثناهایی مثل کارل مالون و چارلز بارکلی نیز وجود دارند که هر دو در امر کسب امتیاز بازیکنان برجسته ای بودند.

پست فروارد قدرتی برای شما مناسب است اگر خصوصیات زیر را دارید:

-مهارت های دفاعی عالی

-مستحکم بودن

-استعداد ریباند کردن

-توانایی بلاک کردن شوت ها

سنتر (پست ۵)

سنتر اغلب بلند قدترین بازیکن در یک تیم است،اما فاکتور قد بلند،همیشه نیازمندی اساسی این پست نیست.مسئولیت اصلی این پست دفاع کردن از سبد و ریباند کردن است.سنترها کمتر روی مهارت های دور از حلقه خود کار می کنند،به طوری که اکثر شوت های این بازیکنان را پرتاب های لی آپ و جامپ شات های کوچک تشکیل می دهد.

در صورتی که ویژگی های زیر را دارید ممکن است یک سنتر باشید:

-مهارت های ریباند عالی

-توانایی فوق العاده در بلاک کردن شوت ها

-مهارت بسیار کم در حمل توپ و شوت های بیرونی

-قد بلند

پست جایزه:بازیکن ششم (ذخیره)

کیفیت بازیکنان ذخیره یک تیم تا حد زیادی با توانایی آنها در به پایان رساندن بازی به سود تیم،سنجیده می شود.یک بازیکن ششم عالی،مهره گرانبهایی برای هر تیم خواهد بود.

اگرچه لیست استانداردی از مهارت های ملموس که هر بازیکن ششم باید داشته باشد،وجود ندارد اما ویژگی هایی وجود دارد که در همه بازیکنان ذخیره نخبه مشترک است.

شما می توانید یک بازیکن ششم خوب باشید اگر:

-مهارت های قابل اطمینان داشته باشید؛اما لازم نیست این مهارت ها در همه مناطق زمین یکسان باشد.

- اولویت دادن تیم به خود

-شما باید تمایل داشته باشید در هر بازی تاثیر ۱۰۰ درصدی در بازی بگذارید و مهم نیست این تاثیر چه باشد.

و در پایان برای انتخاب پست:

به خاطر داشته باشید یک بازیکن برای انتخاب پست مناسب خود باید براساس توانایی ها و مهارت های خاص خود عمل کند و فقط بر پایه ویژگی های فیزیکی مبادرت به انتخاب نکند.فقط به این دلیل که شما بلند ترین بازیکن در تیم خود هستید به این معنی نیست که شما به طور اتوماتیک باید سنتر بازی کنید.اگر احساس می کنید در پستی که به شما داده شده است جا نیفتاده اید،پس احتمالا ان پست شما نیست!

پرتاب 3 امتیازی در بسکتبال

موفقیت پرتاب سه امتیازی به عوامل زیادی مانند مهارت، تمرین و دقت بستگی دارد، اما رعایت اصول علمی می‌تواند توپ را به شکل معجزه‌آسایی وارد حلقه کند.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با پرتاب یک شوت سه امتیازی می‌توانید به تیمتان کمک کنید تا از حریف پیش بیفتد. همچنین پرتاب سه امتیازی باعث می‌شود به جای آنکه در تمام طول مسابقه روی نیمکت بنشینید، زمان بیشتری را در زمین باشید. اگرچه ممکن است تصور کنید که برای موفقیت در پرتاب‌های سه امتیازی نیازمند کار و تلاش زیادی هستید، اما هیچ وقت ناامید نشوید چون هر بسکتبالیستی از عهده این کار برمی‌آید.

در ادامه به تکنیک‌هایی اشاره می‌کنیم که باعث افزایش مهارت‌هایتان در پرتاب‌های سه امتیازی خواهد شد.

1- با اصول اولیه آشنا شوید. از جمله اینکه باید بدانید یک شوت خوب چه ویژگی‌هایی دارد و تکنیک‌های صحیح پرتاب آن چگونه است.

2- مشخص کنید که بهترین روش پرتاب برای شما چگونه است. از جمله اینکه باید بررسی کنید آیا شوت خود را به طور صحیحی پرتاب می‌کنید و فشار مناسبی به قفسه سینه خود وارد می‌کنید یا نه.

یک پرتاب سه امتیازی در شرایط نامتعادل

3- ابتدا پای قوی‌تر خود را روی زمین قرار دهید. وقتی در آستانه پرتاب هستید، باید انگشتان پای راستتان در راستای آرنج راستتان قرار داشته باشند.

4- دست ضعیف‌ترتان را در کنار توپ بگیرید تا تعادل توپ را روی دستتان حفظ کنید.

5- توپ را طوری با انگشتانتان نگه دارید که یک پیشخدمت سینی را با انگشتان خود نگه می‌دارند. اگر بعد از بازی متوجه شدید که کف دست‌تان کثیف شده است، نشانه این است که توپ را به طور صحیح نگه نمی‌دارید.

6ـ پس از پرتاب، دست پرتاب کننده خود را به طور کامل دراز کنید. دست ضعیف‌ترتان که توپ را نگه داشته باید همان وضعیت به صورت آرام و بی‌حرکت باقی بماند. همچنین می‌توانید مچ دست‌تان را رو به عقب خم کنید.

7ـ در هنگام پرتاب، از پاهایتان استفاده کنید. یک روش مناسب برای تقویت عضلات پا استفاده از تمرین‌های «بشین و پاشو» است. اگر ماهیچه‌های سه سر خود را تقویت کنید، مشکل‌تان تا حد زیادی حل خواهد شد. برای نمونه به چانسی بیلاپس یا کوئنتین ریچاردسون توجه کنید. همچنین سعی کنید از اسکات برای تقویت پا استفاده کنید.

8ـ شوت سه امتیازی را تمرین کنید

* بامداد یا ماژیک خطوطی با فاصله یک فوت (30 سانتی‌متر) رسم کنید (به صورت افقی رو به سبد). این خطوط از سبد شروع شده و در تمام طول زمین ادامه پیدا می‌کند و نشان دهنده موقعیت ایستادن برای پرتاب است.

* در نزدیک‌ترین خط به سبد ایستاده و حداقل پنج پرتاب انجام دهید.

* به خط عقبی رفته و مجددا تلاش کنید. پس از آن مجددا یک خط به عقب بروید. این تمرین باعث تقویت پرتاب‌هایتان می‌شود.

9ـ نکات زیر را همیشه به یاد داشته باشید:

* تعادل: هر بسکتبالیستی در هنگام پرتاب عادت‌های خاص خود را دارد. ممکن است توپ را دوبار به زمین بزند یا اصلا نزند. با این حال، تعادل لازمه هر پرتاب مناسبی است.

* آرنج: باید آرنجتان را صاف نگه دارید. وقتی تعادل‌تان را حفظ کردید، آرنج دست پرتاب کننده خود را طوری نگه دارید که به صورت L دربیاید.

* چشمان: با چشمانتان روی سبد تمرکز کنید. توجه خود را روی نقطه‌ای که می‌خواهید توپ را به آنجا برخورد کند نگه دارید.

* پس از اینکه توپ را رها کردید، دستان‌تان را در هوا نگه دارید.

10ـ چشمان‌تان را روی هدف (کادر مشخص شده روی تخته) بدوزید.

11ـ همیشه پس از پرتاب بپرید. این کار باعث می‌شود که قدرت بیشتری به شوت خود وارد کنید و بتوانید توپ را از بالای سر حریفان به سمت سبد پرتاب کنید.

12ـ سعی کنید حداقل یک بار از تکنیک برش استفاده کنید. به این ترتیب قادر خواهید بود حریف را فریب داده و زمان بیشتری برای شوت کردن در اختیار داشته باشید. تا زمانی که مجبور نشده‌اید، برای پرتاب عجله نکنید.

13ـ به سرعت تصمیم‌گیری کنید و حتی اگر حریف قوی هیکلی به سمت‌تان یورش آوردید، دچار وحشت نشوید.

** تکنیک‌هایی برای پرتاب سه امتیازی در شرایط تحت فشار

1) ارزیابی دقیق از میزان قوت دست اصلی پرتاب کننده

* باید به خوبی بدانید دست اصلی شما که به توپ سرعت می‌دهد چقدر نیرو دارد. در شرایط تمرین فرصت کافی دارید تا ارزیابی دقیقی از فاصله‌ی خود تا حلقه داشته باشید می‌توانید جای خود را فیکس کنید و بعد پرتاب کنید. اما این شرایط ممکن است در مسابقه وجود نداشته باشد.

* در شرایط عادی هنگامی که پرتاب کننده در آخرین فاز پرتاب به هوا بلند می‌شود، تقریبا تمام قسمت‌های بدن او از جمله دست در یک راستا قرار دارد، اما در مسابقه ممکن است دست مدافعی مقابل شما قرار داشته باشد،‌در این صورت مجبور خواهید برای عبور توپ از بالای دست مدافع، کمی دست خود را عقب بدهید. در این صورت فاصله‌ی واقعی پرتاب شما افزایش پیدا خواهد کرد. یعنی با وجود این که پاهای شما مثلا در فاصله 7 متری حلقه قرار گرفته، اما فاصله پرتاب حقیقی شما چیزی در حدود 7 متر و 20 سانتی متر یا کمی بیشتر خواهد بود. در این شرایط شما باید به اندازه فاصله حقیقی نیرو مصرف کنید. و این افزایش نیرو را در فاصله‌ی زمانی بسیار اندک انجام دهید. کاری که بسیار دشوار است. بسیاری از پرتاب‌های ایربال (پرتاب‌هایی که به حلقه اصلا برخورد نمی‌کنند) در این شرایط رقم می‌خورد یعنی پرتاب کننده تحت فشار فاصله‌اش را افزایش داده اما به همان اندازه قبلی نیرو وارد کرده است و به این ترتیب توپ به حلقه نمی‌رسد و از کنار آن رد می‌شود.

2) عادت به حفظ زاویه پرتاب

* برخی بازیکنان عادت دارند، پرتاب‌های بلند انجام دهند، اما عده‌ای دیگر توپ را به شکل تیز روانه سبد می‌کنند. استفاده از این دو تکنیک به شکل همزمان کاری دشوار است. پرتاب‌های تیز در زمان کمتری به حلقه می‌رسند. اما دو ریسک بزرگ موفقیت آنها را تهدید می‌کنند. تهدید اول دست مدافع حریف است. با توجه به این که توپ چندان اوج نمی‌گیرد این امکان وجود دارد که در همان ابتدای مسیر دفاع شود. تهدید دوم از دست رفتن توپ در صورت برخورد به حلقه است. توپ‌هایی که با ارتفاع بالا پرتاب می‌شوند در صورتی که به امتیاز تبدیل نشوند، پس از برخورد به حلقه معمولا به سمت بالا رفته و شرایط را برای ریباند فراهم می‌کنند، اما پرتاب‌های تیز پس از برخورد به حلقه به دلیل چرخش زیاد توپ و سرعت افقی زیاد به طرفین می‌روند و به این ترتیب کار بازیکن ریباند کننده برای پیش بینی مسیر دشوار می‌شود. با وجود این مسائل باز هم بهتر است بازیکنی که عادت به پرتاب‌های تیز دارد، استیل خود را عوض نکند. در سوی مقابل پرتاب سه امتیازی به شکل تیز این مزیت را دارد که بازیکن انرژی بسیار کمتری را نسبت به پرتاب بلند مصرف می‌کند و می‌تواند در یک بازی پرتاب‌های بیشتری انجام دهد.

به گزارش ایسنا، یکی از نکات مهم در پرتاب‌های سه امتیازی تلاش برای حفظ تعادل در وضعیت تحت فشار است. بازیکنان بسیار زیادی وجود دارند که می‌توانند در تمرین و در شرایطی که فشار مدافع و استرس بازی وجود ندارد، پرتاب‌های 3 امتیازی خود را وارد حلقه کنند، اما شمار بازیکنانی که می‌توانند در لحظات حساس بازی و در حالی که تحت پرس شدید مدافع قرار گرفته‌اند، پرتاب موفقی داشته باشند، بسیار اندک است. 

منبع: ایسنا

مدیریت زمان در بسکتبال

حدس نزنید،بپرسید!
اگر می خواهید بدانید برای به دست آوردن زمان بازی بیشتر باید چه کار کنید،از مربی خود بپرسید.یک دیدار خصوصی با مربی خود ترتیب دهید.اصلا درست نیست که در طول یک مسابقه مسائل مربوط به زمان بازی کردنتان را عنوان کنید.هنگام صحبت کردن با مربی خود،سوالاتتان را با لحن مودبانه مطرح کنید.(مثلا:چه کار می توانم بکنم تا زمان بازی بیشتری به دست آورم؟) گرچه ممکن است این مرحله کمی مشهود و بدیهی به نظر برسد،اما ورزشکاران زیادی وجود دارند که از پرسیدن اجتناب می کنند و به جای آن،از روش حدس زدن خواسته مربی استفاده می کنند.
در هنگام پرسیدن این سوال از مربیتان که برای به دست آوردن زمان بازی بیشتر می توانید چه کار کنید،سه کار زیر را انجام دهید:
-از مربی بخواهید مجموعه مهارت هایی را به شما معرفی کند تا روی آنها تمرکز کنید.
-به مربیتان نشان دهید که می دانید زمان بازی به دست آوردنی است و انتظار ندارید کسی آن را دو دستی تقدیم شما کند.
-نشان دهید که در حال حاضر به سختی کار و تمرین می کنید.
نکته مهم:ملموس بودن
“به یاد داشته باشید حتی خاص ترین جزئیات درخواست های مربیتان را نیز از او بپرسید.در صورت امکان از او بخواهید کارهای مشخص و ملموسی که شما باید برای وارد شدن به زمین انجام دهید را به شما بگوید؛به عنوان مثال بهبود درصد شوتهایتان.این به شما اجازه می دهد تا هدف مشخصی برای به دست آوردن داشته باشید.”

چگونه در یک مسابقه بسکتبال زمان بازی بیشتری به دست آوریم؟

تمرین و سخت کار کردنتان را نشان دهید
حضور کامل در تمرینات راه ساده ای است که به مربی خود نشان دهید برای بهتر شدن جدی و متعهد هستید.از دست دادن تمرینات شما را بیرون زمین قرار خواهد داد و آن جایی نیست که شما تمایلی به حضور در آن داشته باشید.وقتی شما در تمرین حاضر نمی شوید خیلی سخت است که یاد بگیرید.
وقت تمرین همچنین زمانی است تا به مربی نشان دهید که به سختی کار می کنید و مستحق بازی کردن هستید.بهترین راه برای اینکه به مربی خود بفهمانید آماده اید هر کاری انجام دهید این است که در طول تمرین حداکثر تلاش خود را انجام دهید.این شامل انجام کارهای کوچک مثل ارتباط برقرار کردن در زمین یا شیرجه زدن برای به دست آوردن توپ است.اگر مربی ببیند شما واقعا سعی می کنید بهتر شوید،احتمال اینکه در روز مسابقه فرصتی برای حضور در زمین به دست اورید بیشتر است.

روی نقاط قوتتان تمرکز کنید
از یک میخ چهارگوش که سعی می کند در یک سوراخ دایره ای فرو رود درس بگیرید:سعی نکنید تظاهر به چیزی که نیستید،بکنید.
در عوض روی مواردی که در آنها خوب هستید تمرکز کنید.اگر توانایی کسب امتیاز شما با حد مطلوب فاصله زیادی دارد،اما گاها اتفاق افتاده که به عنوان یک مدافع مستحکم عمل کنید،پس روی دفاع تمرکز کنید.تاکید بر مهارت هایی که شما در آنها عملکرد خوبی دارید،به شما اجازه می دهد به مربی نشان دهید که دارائی با ارزشی برای تیمتان هستید.البته این بدان معنی نیست که شما از بهبود بخشیدن نقاط ضعفتان دست بکشید.


نگرش “اولویت با تیم است” را در خود تقویت کنید
هنگامی که از پت رایلی (از مربیان تالار مشاهیر NBA) در مورد اهمیت تعهد یک بازیکن به تیم سوال شد،او گفت:”هیچ چیز در مقام مقایسه با تعهد یک بازیکن وجود ندارد.شما در داخل یا خارج زمین نسبت به تیمتان منعهدید.”
بسکتبال یک ورزش گروهی است.تیم اولویت شماره یک است و وظیفه شماست تا برای موفقیت تیمتان متعهد باشید.شما باید فداکاری خود برای به کمال رساندن تیمتان را،صرف نظر از موفقیت های فردی خود انجام دهید.

شارژ بگیرید!
شارژ گرفتن از بازیکنان حریف یک راه موثر برای تحت تاثیر قرار دادن مربی و هم تیمی هایتان است.این کار شجاعت،مقاومت و از جان مایه گذاشتن شما را نشان می دهد و مصداق بارز عبارت “یکی برای همه” است.توانایی شارژ گرفتن یک دارایی ارزشمند برای هر مدافع است،چراکه تلاش حریف برای کسب امتیاز را از بین می برد و علاوه بر آن توپ را نیز در اختیار تیم شما قرار می دهد.

بازی انتظار!
در زمانی که برای به دست آوردن زمان بازی بیشتر تلاش می کنید،مهمترین چیزی که باید به خاطر داشته باشید این است که باید به سخت کار کردن ادامه دهید.اگر شما راهنمایی ها و پیشنهادات ذکر شده در بالا را انجام دهید تبدیل به بازیکن بهتری خواهید شد و شانس بیشتری برای حضور در زمین دارید.پس مطمئن شوید که همیشه برای حضور در میدان حاضرید.در این صورت هنگامی که شانس حضور در باز را به دست آوردید می توانید به مربی خود ثابت کنید که شما شایسته نیمکت نشینی نیستید.

تاریخچه بسکتبال در ایران

در سال 1324 فدراسیون بسکتبال ایران تاسیس شد. 

در سال 1948 برای اولین بار تیم ملی ایران در المپیک لندن شرکت که بازیکنان تیم ایران افراد مشروحه ذیل بودند :

دکتر صعودی پور-حسین سروری-حسین جبارزادگان-اصغر احساسی-اسفندیاری-رفعت جاه-حسین هاشمی- کاراندیش-اشتری-ابوالفضل صلبی-شادمان-صادقی که تیم ایران بازی های خوبی انجام داد.

در سال 1950 تیم ایران در یک جام اروپایی که در کشور ترکیه بین تیم های فرانسه ، یوگسلاوی ، ایتالیا ، مصر ، اتریش و ترکیه بود شرکت داشت که با بازی های خوبی که انجام داد پس از پیروزی بر ایتالیا ، اتریش و مصر در جای سوم قرار گرفت.

در سال 1951 در اولین دوره بازی های آسیایی که در دهلی بود شرکت نمود که در این دوره از بازی ها تیم ایران در جای سوم آسیا قرار گرفت.

در سال 1962 در بازی های چهارجانبه که بین تیم های پاکستان ، سیلان ، ترکیه و ایران در لاهور پاکستان انجام شد شرکت نمود.

در سال 1963 باز در بازی های چهارجانبه در سیلان حضور یافت.

در سال 1964 در تهران تیم ایران موفق شد بازی های چهارجانبه را با پیروزی به پایان برساند.

در سال 1966 تیم ایران در بازی های آسیایی بانکوک حضور یافت و پس از شکست از تیم های فیلیپین ، اسرائیل و کره جنوبی و پیروزی بر تیم های برمه و ویتنام در جای هفتم قرار گرفت.

در سال 1970 دوباره بازی های آسیایی در کشور تایلند بود و این بار هم تیم ایران هفتم شد.

در سال 1974 تیم ملی ایران در مسابقات قهرمانی بسکتبال آسیا در کشور فیلیپین شرکت نمود و بازی های خوبی که انجام داد در جای پنجم قهرمانی آسیا قرار گرفت. در این بازی ها بود که آقای محسن خلخالی بعنوان عضو تیم آسیا انتخاب شد و آقای امیر ایلیاوی جزو بهترین های آسیا شد.

در سال 1974 د ر بازی های آسیایی تهران تیم ایران در جای هفتم قرار گرفت که پس از حذف تیم کره شمالی یک پله بالاتر قرار گرفت و ششم شد.

در سال 1976 در بازی های سه جانبه که در کشور پاکستان بین تیم های ایران ، ترکیه و پاکستان بود حضور یافت و سوم شد.

در سال 1357 تیم ملی بازی های خوبی در کشور شوروی انجام داد که با شکست و یک پیروزی به ایران بازگشت.

در سال 1358 به بازی های آسیایی اعزام شد.

در سال 1360 به مسابقات قهرمانی آسیا که در کشور هند بود در شهر کلکته شرکت داشت و در جای هشتم قرار گرفت.

در سال 1361 با وجود اینکه تیم ملی ایران از هر لحاظ در آمادگی بسر می برد و مدت سه ماه در اردو بود یک هفته قبل از مسابقات اجازه شرکت به این تیم داده نشد.

در سال 1362 آخرین باری که تیم ملی ایران در بازی های رسمی شرکت داشت در یک سال قبل بود که در این دوره از بازی ها چهره خوبی از خودش نشان داد و پس از 5 پیروزی بر تیم های پاکستان ، اندونزی ، هنگ گنگ ، هند و اردن و یک شکست از تیم چین در جای پنجم قرار گرفت. در این دوره بود که مرحوم مجید پاشا مقدم به عضویت تیم آسیا درآمد.

در سال 1381 تیم ملی جوانان بسکتبال نایب قهرمان آسیا و جواز حضور در جام جهانی مالزی را بدست آورد و به مقام شانزدهم رسید.

در سال 1383 تیم های ملی جوانان در کشور هندوستان و امید در تهران هر دو برای اولین بار در تاریخ تاسیس این فدراسیون مقام اول آسیا و برنده مدال طلا گردیدند و تیم ملی امید به جام جهانی راه پیدا نمود که در مرداد ماه 84 به آرژانتین اعزام می گردد. 

در سال 1383 و 1384 تیم ملی مردان قهرمان اول مسابقات غرب آسیا در تهران و لبنان شد.

در سالهای 1382 و 1383 تیم ملی نوجوانان قهرمان غرب آسیا شد.

در سال 1384 جام ملت های آسیا در کشور قطر با حضور 16 تیم در چهار گروه برگزار شد که تیم های چین ، لبنان و قطر مقام های اول تا سوم را بدست آوردند و تیم ایران در جای ششم ایستاد.