بدنسازی و مهارت های هندبال

تعریف مهارت های هندبال :

نحوه ی اجرای تکنیک های بازی (‌پاس ، شوت و … ) را مهارت می نامند .مهارت ها در هندبال باید به طور صحیح فرا گرفته شود تا بتوان بهتر بازی کرد . لذا انجام صحیح هر یک از مهارت ها و تکنیک ها به بهتر انجام دادن مهارت دیگر کمک می کند ، وقتی بازیکنی بتواند تمام حرکت های تکنیکی هندبال را به نحو احسن انجام دهد ، می توان او را یک بازیکن فعال در بازی نام نهاد .

هندبال و بدنسازی :

چون هندبال یک ورزش قدرتی است و احتیاج به قدرت دارد ، لذا می بایستی در این ورزش به مساله ی بدن سازی عمومی و بدنسازی در پست های مختلف بازی تکیه ی فراوان شود . از این رو در کشور های اروپایی که هندبال بسیار رایج است ، از این ورزش به عنوان بدنساز استفاده و مادر ورزش های توپی نامیده می شود .

نحوه زدن توپ در بازی هندبال

زدن توپ

هرگاه بازیکنی بخواهد توپ را در مسیر طولانی هدایت کند ، آن گونه که در هنگام انجام دادن یک حمله انفرادی بازیکن پیش می آید ، بازیکن مدافع باید سعی کند او را همراهی کرده ، در یک لحظه ی مناسب توپ را از او جدا کند . به عبارت دیگر توپ او را به بیرون بزند. این عمل وقتی ممکن است که بازیکن هدایت کننده (مهاجم) تماسی با توپ نداشته باشد . یا نظیر آن موقعیتی که بازیکن مهاجم توپ را در جا دریبل می کند و برای یک لحظه کوتاه تماسی با توپ ندارد . موقعیت سومی که در آن توپ را میتوان به بیرون زد وقتی است که بازیکن برای پرتاب کردن عمل دورخیز دست را انجام می دهد . یعنی در هنگام شروع پرتاب یا پاس دادن .

روش زدن توپ : برای زدن توپ در هنگام دریبل کردن ، بازیکن مدافع سمت مخالف دست پرتاب کننده را آزاد نگاه می دارد تا در طرف دست پرتاب کننده بتواند مزاحمت ایجاد کند . در اینجا یک لحظه مناسب وقتی است که بازیکن صاحب توپ مجبور است به خاطر مقررات و قدم برداشتن آن را دریبل کرده ، نمی تواند تغییر مسیر دهد . بازیکن مدافع باید سعی کند توپ را با دست داخلی خود از پهلو به بیرون بزند . اگر به بیرون زدن توپ در هنگام پرتاب انجام شد ، باید دست داخلی را در هنگام دور خیز دادن در جلوی توپ قرار داد . حسن این کار این است که با انجام این عمل بازیکن مدافع تماس بدنی با بازیکن مهاجم را حفظ کرده .

نحوه زدن توپ در بازی هندبال

زدن توپ

هرگاه بازیکنی بخواهد توپ را در مسیر طولانی هدایت کند ، آن گونه که در هنگام انجام دادن یک حمله انفرادی بازیکن پیش می آید ، بازیکن مدافع باید سعی کند او را همراهی کرده ، در یک لحظه ی مناسب توپ را از او جدا کند . به عبارت دیگر توپ او را به بیرون بزند. این عمل وقتی ممکن است که بازیکن هدایت کننده (مهاجم) تماسی با توپ نداشته باشد . یا نظیر آن موقعیتی که بازیکن مهاجم توپ را در جا دریبل می کند و برای یک لحظه کوتاه تماسی با توپ ندارد . موقعیت سومی که در آن توپ را میتوان به بیرون زد وقتی است که بازیکن برای پرتاب کردن عمل دورخیز دست را انجام می دهد . یعنی در هنگام شروع پرتاب یا پاس دادن .

روش زدن توپ : برای زدن توپ در هنگام دریبل کردن ، بازیکن مدافع سمت مخالف دست پرتاب کننده را آزاد نگاه می دارد تا در طرف دست پرتاب کننده بتواند مزاحمت ایجاد کند . در اینجا یک لحظه مناسب وقتی است که بازیکن صاحب توپ مجبور است به خاطر مقررات و قدم برداشتن آن را دریبل کرده ، نمی تواند تغییر مسیر دهد . بازیکن مدافع باید سعی کند توپ را با دست داخلی خود از پهلو به بیرون بزند . اگر به بیرون زدن توپ در هنگام پرتاب انجام شد ، باید دست داخلی را در هنگام دور خیز دادن در جلوی توپ قرار داد . حسن این کار این است که با انجام این عمل بازیکن مدافع تماس بدنی با بازیکن مهاجم را حفظ کرده .

پاس مچ دست در هندبال

پاس مچ دست : پاس مچ دست که اغلب به مسافت های کوتاه داده می شود ، به خصوص در عقب زمین وقتی که بازیکنان توپ را راحت در بین خود رد و بدل می کنند.