تمرینات ضربدر زدن در هندبال

ضربدر زدن

ضربدر زدن سیستمی است که بازیکنان مهاجم در مقابل یک سیستم دفاعی کاملا به عقب کشیده شده به کار گرفته می شود . در این روش بازیکنان مهاجم فضاهای حرکتی خود را تعویض می کنند تا بدین وسیله بازیکنان مدافع را با حرکات سریع خود مشغول ساخته و همه ی آن ها را در میانه خط دفاعی متمرکز سازند .

بازکردن فضا های حرکتی : به وسیله دویدن های ممتد فضاهای حرکتی بزرگتر می شوند . در مقابل سیستم دفاعی به عقب کشیده ، بازیکن صاحب توپ باید با قدرت ، عمل دورخیز دادن دست را انجام داده ( می خواهد توپ را به دروازه پرتاب کند ) ، تا بدین ترتیب خود را خطرناک جلوه دهد . این عمل او باعث می شود ، بازیکن مدافع به بیرون بیاید و در این حالت می توان به خوبی از او عبور کرده و توپ را به دروازه پرتاب کرد ( شکل 109 ) .

تنگ کردن فضاهای حرکتی در میانه خط دفاعی : حمله کامل در این روش به وسیله سه تا پنج بار ضربدر زدن در جلوی خط پرتاب آزاد سرعت داده می شود و پرتاب به دروازه را از دور مهبا می سازد . در اینجا مهم است که بازیکنان چپ دست از راست و بازیکنان راست دست از چپ شروع به دویدن کنند ( شکل 110 ) .

تمرینات ضربدر زدن

دو گروه بازیکن پشت خط پرتاب آزاد می ایستد و با استفاده از توپ ضربدر می زنند . وقتی که بر مسیر های دو و توپ تسلط پیدا شد یک توپ دیگر نیز به کار گرفته می شود ( هندبال شکل 111) .

تیم مهاجم با سیستم تهاجمی 2 : 4 عمل می کند . آن ها در مقابل یک خط دفاعی که 0 : 6 عمل می کند ضربدر می زنند در حالی که بازیکنان گوش در ابتدا جای بازیکنان دایره ( خط زن ) را می گیرند ، بازیکنان محوطه عقب شروع به ضربدر زدن می کنند و بعدا پست هایی را در میانه دایره دروازه بان اشغال می کنند . سعی می شود که بازیکن سوم ضربدر زننده در موقعیت پرتابی قرار داده شوند ( شکل 112 ) .

آموزش پرتاب اصلی و پرتاب قوسی در هندبال

پرتاب اصلی : در نوع اصلی مسیر پرواز توپ به طور مستقیم از پرتاب کننده تا هدف است (شکل 24)

پرتاب قوسی : در نوع قوسی ، توپ یک قوس پروازی را می پیماید و در ضمن به اندازه ی نوع اصلی آن با قدرت انجـام نمی شود . پرتاب ضربه ای قوسی در هندبال اغلب به عنوان پرتاب آزاد یا عبور دادن توپ از روی سر دروازه بان به کار گرفته مــی شود ( شکل 25 ) .

 

دریبل کردن در هندبال

دریبل کردن

دریبل : حمل توپ یا زدن ان به زمین توسط یک دست بوسیله یکی از بازیکنان از نقطه ای به نقطه دیگر را دریپل می نامند.

برای فرار از یار مقابل یا اجرای یک تاکتیک به خصوص توسط بازیکنان از دریبل استفاده می شود.

 زمان دریبل کردن در هندبال حتما باید از مچ دست استفاده شود و چون مساله سرعت و فرار مطرح است ، بهتر است توپ را در جلو خود به زمین بزنیم تا تسلط بیشتری بر آن داشته باشیم .

آموزش دریبل کردن : برای آموزش دریبل کردن باید نکات زیر در نظر گرفته شود  :

انگشتان دستی که با آن دریبل می کنیم کمی باز باشد .

توپ را در جا یا در حال حرکت به جلو با یک دست به زمین فشار دهیم .

حرکت دست از طرف بالا به پایین باشد .

هدایت توپ از ارتفاع کم انجام می شود .

در حین انجام دریبل دست عمل کننده باید روی توپ قرار داشته باشد بدون آنکه آن را نگه داشت .

حرکت دست می بایستی حالت ارتجاعی از آرنج و مچ داشته باشد .

به توپ نباید ضربه زد یا آن را با نوک انگشتان هدایت کرد .

هدایت توپ باید با سرعت دویدن هماهنگی داشته باشد .

در حین انجام دریبل ساعد ، مچ دست و انگشتان عمل حرکتی را در مسیر دلخواه هدایت و نیرویی که لازم است به کار برده شود .

 

آموزش پاس هوک در هندبال

پاس هوک : در سیستم های دفاعی ، تعداد بسیار زیادی بازیکن در محوطه حمله وجود دارد و به همین دلیل پاس دادن به بازیکن خط زن مشکل می شود . پاس هوک امکان مناسب برای پاس دادن به بازیکن خط زن است