قوانین هندبال

1- مدت بازی:

در دو زمان 30 دقیقه ای برای بزرگسالان – 25 دقیقه ای برای جوانان – 20 دقیقه ای برای نوجوانان و 15 دقیقه ای برای نونهالان می باشد با زمان استراحت 10 دقیقه ای بین دو نیمه.

2- تعداد بازیکن:

12 نفر که 7 نفر بازیکن اصلی می باشند و در مینی هندبال 5 نفر اصلی می باشند.

3- دروازه بان:

دروازه بان می تواند در منطقه 6 متری مانور دهد و هر زمان از منطقه بیرون آید به عنوان بازیکن زمین محسوب می شود. هیچ بازیکنی حق ندارد توپ را در منطقه 6 متری به دروازه بان پاس بدهد.

4- بازیکن زمین:

بازیکنان اجازه دارند توپ را با پاس یا دریبل به زمین حریف انتقال دهند، مشروط به اینکه مرتکب تخلف نشوند (رانینگ - دبل) هر بازیکن حق استفاده از دو تا سه گام را دارد. یک سه گام قبل از دریبل و سه گام دوم بعد از دریبل که باید بلافاصله توپ را پاس دهد و یا شوت بزند.

5- بازیکن ذخیره:

بازیکن ذخیره در هر لحظه و به دفعات می تواند وارد زمین بازی شود مشروط به اینکه ابتدا بازیکن از زمین خارج شود و سپس بازیکن ذخیره وارد زمین گردد. 

6- دیگر مقررات:

- چنانچه بازیکن مدافع یک موقعیت مسلم گل را از مهاجم بگیرد، پرتاب پنالتی ( 7متر ) برای تیم مهاجم گرفته خواهد شد و تمام بازیکنان به جز دروازه بان و زننده پنالتی باید پشت خط 9 متر قرار گیرند.

- هر بازیکن برای مدت 3 ثانیه می تواند توپ را در اختیار داشته باشد (بدون فعالیت) همچنین در زمان پرتابها (اوت/ پنالتی / 9 متر و ... ) قبل از اتمام 3 ثانیه باید پاس دهد و یا شوت بزند.

چنانچه یک بازیکن به دفعات مرتکب خطا شود که خطاها حالت پیشرونده داشته باشد، ابتدا تذکر و بعد کارت زرد، سپس 2 دقیقه اخراج از بازی به همراه خواهد داشت، و تیم باید با یک بازیکن کمتر برای مدت 2 دقیقه به بازی ادامه دهد و چنانچه یک بازیکن 3 بار اخراج 2 دقیقه ای بگیرد کارت قرمز دریافت داشته (دیسکالیفه) و دیگر نمی تواند در این مسابقه بازی کند، و بعد از سپری شدن 2 دقیقه بازیکن دیگری جایگزین او خواهد شد. چنانچه قبل از اتمام 2 دقیقه، نیمه اول تمام شود، ادامه آن بعد از شروع بازی در نیمه دوم خواهد بود.

- در تمام پرتاپ خطاها و اوت بازیکن مدافع باید 3 متر با صاحب توپ فاصله داشته باشد و اگر رعایت نکرد ابتدا تذکر سپس کارت زرد به بازیکن خاطی تعلق می گیرد و برای هر تیم مدافع فقط یک بار تذکر داده می شود.

- به هر بازیکن یک کارت و به هر تیم سه کارت زرد تعلق می گیرد و بعد از آن اخراج 2 دقیقه ای برای بازیکن به همراه خواهد داشت.

- توپی گل به حساب می آید که تمام توپ از خط دروازه عبور کرده باشد. چنانچه بعد از سوت داور، توپ از خط دروازه عبور نماید گل محسوب نخواهد شد.

- به تیم برنده 2 امتیاز، بازنده 1 امتیاز و تیم غایب صفر امتیاز تعلق می گیرد.

- هر گاه در مسابقه ای احتیاج به تیم برنده باشد در صورت تساوی بعد از یک استراحت 5 دقیقه ای 2 زمان 5 دقیقه ای بدون استراحت به زمان بازی اضافه می شود.

- چنانچه بازیکنی بعد از اعلام داور در در یافت توپ توسط تیم مهاجم تأخیر ایجاد کند به بازیکن خاطی اخراج 2 دقیقه ای تعلق می گیرد.

- برای پرتاپ اوت، بازیکن باید یک پایش را روی خط طولی و پای دیگر را بیرون قرار دهد و بازیکن مدافع حداقل 3 متر با صاحب توپ فاصله داشته باشد.

- بازیکنی که پرتاپی را انجام می دهد بعد از قرار گرفتن در محل تخلف نمی تواند توپ را به زمین بزند و دوباره بگیرد و یا به دیگری واگذار نماید تا او پرتاپ را انجام بدهم، بلکه هر بازیکنی که در محل خطا قرار گیرد باید ظرف 3 ثانیه توپ را به جریان بیاندازد.

- اگر بازیکنی برای به دست آوردن موقعیت بهتر از منطقه 6 متر عبور نماید مرتکب تخلف شده و جریمه آن یک پرتاپ آزاد خواهد بود و اگر بازیکن مدافع برای کسب موقعیت بهتر در جلوی مهاجم صاحب توپ از منطقه عبور نماید یک پرتاپ 7 متر به تیم مهاجم داده می شود.

تاریخچه هندبال

هومر» تاریخ نویس مشهور یونان در کتاب معروف خود اودیسه، از ورزش هندبال با نام «اورانیا» یاد کرده است. نقش های مربوط به این بازی که در سال 600 قبل از میلاد روی یکی از دیوارهای آتن حجاری شده بود، در سال 1926 کشف شد.

در قرن های شانزدهم و هفدهم میلادی، زنان دربار و شوالیه ها به این بازی که تغییر مختصری یافته بود می پرداختند و شاعران وقت، آن را اولین بازی تابستانی نام نهاده بودند.

در سال 1890، کنرادکخ که یک معلم ورزش آلمانی بود، هندبال را به صورت جدیدتری با نام «رافابال اشپیل» معرفی کرد که آن را به صورت هندبال یازده نفری بازی می کردند که شباهت زیادی به یکی از بازی های محلی چکسلواکی به نام «هازنا» داشت.

پس از جنگ جهانی اول، «هرمان» رئیس فدراسیون هندبال آلمان برای گسترش و تحکیم این ورزش تلاش فراوانی کرد. دکتر «کارل شلنز» استاد دانشسرای عالی تربیت بدنی و ورزش برلین که او را پدر هندبال نامیده اند، در سال 1920 مقررات این ورزش را تدوین کرد و آن را در کلاسهای خود به اجرا درآورد. پس از او شاگردانش موجبات گسترش این ورزش را در سراسر آلمان فراهم آوردند.

در کشورهای شمال اروپا به دلیل سردی هوا، برای اجرای این ورزش در سالن، شکل تازه ای به آن داده شد که این امر باعث پیدایش هندبال هفت نفره امروزی شد. این ورزش بین سال های 1904 تا 1920 تحت تأثیر بعضی قوانین فوتبال بود و در این دوران توسعه فراوانی در اروپا یافت. تا سال 1928 از نظر تشکیلات بین المللی، هندبال جزو فدراسیون بین المللی دوومیدانی محسوب می شد اما به دلیل اهمیت هندبال، این فدراسیون در هشتمین کنگره خود که در سال 1926 برگزار شد، کمیسیونی برای مستقل کردن آن به وجود آورد.

سرانجام در ماه اوت 1928 فدراسیون بین المللی هندبال با عضویت یازده کشور در آمستردام تشکیل شد. در همان سال اولین بازی نمایشی هندبال در آمستردام انجام شد و در سال 1931 کمیته بین المللی المپیک اجازه داد که هندبال به جمع بازیهای المپیک بپیوندد. در خلال سالهای 1928 تا 1934 فدراسیون بین المللی هندبال گسترش بسیاری یافت و توانست بیش از 25 کشور را به عضویت بپذیرد.

سرانجام اولین بازیهای بزرگ و رسمی هندبال در المپیک 1936 برلین در رشته هندبال یازده نفره مردان انجام یافت که کشورهای آلمان، اتریش و سوئیس به ترتیب مقام های اول تا سوم را به دست آوردند. در سال 1938 به مناسبت دهمین سال تأسیس فدراسیون بین المللی هندبال، اولین دوره مسابقات قهرمانی جهان در رشته های هندبال یازده نفره و هفت نفره با شرکت کشورهای آلمان، دانمارک، هلند، مجارستان، لوکزامبورگ، لهستان، سوئد، سوئیس و چکسلواکی در کشور آلمان انجام شد که در هر دو رشته آلمان به مقام قهرمانی رسید.

با وقوع جنگ جهانی دوم فدراسیون قدیمی هندبال منحل شد تا اینکه در ماه ژوئیه 1946 با پیگیری کشورهای فرانسه و سوئد و با شرکت کشورهای دانمارک، فنلاند، هلند، نروژ، لهستان و سوئیس کنگره ای در کپنهاک تشکیل گردید که به ایجاد فدراسیون بین المللی هندبال انجامید. در سال 1950 محل این فدراسیون به سوئیس منتقل شد.

در سال 1952 دومین دوره مسابقات جهانی هندبال یازده نفره در سوئیس برگزار شد که کشورهای آلمان، سوئد، سوئیس، اتریش، دانمارک، هلند، فرانسه و اسپانیا به ترتیب مقام های اول تا هشتم را کسب کردند. در سال 1954 مسابقات جهانی هندبال هفت نفره در سوئد برگزار شد و کشور میزبان به مقام قهرمانی رسید و آلمان شرقی و چکسلواکی در رده های دوم و سوم قرار گرفتند.

در سال 1956 مسابقات جهانی هندبال یازده نفره بانوان در آلمان برگزار شد که کشورهای رومانی، آلمان و مجارستان به مقام های اول تا سوم دست یافتند. سال بعد، این مسابقات در رشته هندبال هفت نفره در یوگسلاوی برگزار شد و کشورهای سوئد، چکسلواکی و آلمان شرقی مقام های اول تا سوم را کسب نمودند. مسابقات هندبال سالنی (هفت نفره) از سال 1972 بار دیگر در جمع رقابت های بازیهای المپیک قرار گرفت.

اموزش پاس در هندبال

ارسال توپ ( پاس ) : رد و بدل کردن توپ بین بازیمنان توسط دست ها ، پاس نامیده می شود. پاس در هندبال به صورت های مختلف انجام می شود و نقــش مهمی در انجام تاکتیک های به خصوص دارد . بازیکنان با پـاس های صحیح می توانند بهترین موقعیت ها را جهت ثبت گل بـه وجود آورند و پاس باید به موقع و با هدف باشد ، یعنی درســت یار خودی برسد و هرگز برای رفع مسئولیت پاس داده نشــــود. تمرینات پاس در بهبود شوت و هدف گیری نیز بسیار موثر   می باشد . پاس انواع مختلف دارد که اساسی ترین و مهم ترین آن ها پاس یک دست از بالا می باشد .

انواع پاس :پاس یک دست از بالا ( پاس ضربه ای ) ، پاس مــچ دست ، پاس فشاری ( سینه ای ) ،پاس هوک ، پاس پشت سـر ، پاس پرشی ، پاس پشت پاس دادن در هنگام ضــــربــدر زدن .

پاس یک دست از بالا ( پاس ضربه ای ) : پاس ضربه ای  ساده ترین نوع پاس است . این پاس بدون هیـــــچ دور خیزی داده می شود . این پاس را می توان به مسافت های دور مثلا ضد حمله مورد استفاده قرار داد. در هنگام پاس  دادن به مسافت های کوتاه و یا پاس قوسی غیر مستقیم مورد استفاده قرار میگیرد ( شکل 5 ) .

شکل 5

نحوه آموزش پاس یک دست از بالا : الف ) بازیکنی که با دست راست پاس می دهد بایستی :

پای چپ را به اندازه ی یک گام به جلو گذاشته و سنگیـــنی بدن خود را روی این پا متمرکز نماید .

دست پرتاب کمی از آرنج خم شده و به طرف عقب برده شود .

توپ با نیروی کافی ( متناسب با فاصله هدف ) از کنارسر بــه طرف هدف پرتاب می شود

ب ) بازیکنی که با دست چپ پاس می دهد می بایستی پای راست را جلو گذاشته و با دست چپ اعمال فوق را انجام دهد .

پاس مچ دست : پاس مچ دست که اغلب به مسافت های کوتاه داده می شود ، به خصوص در عقب زمین وقتی که بازیکنان توپ را راحت در بین خود رد و بدل می کنند ( شکل 6 ) .

شکل 6

پاس فشاری ( سینه ای ) : به دلیل تلاشی که برای انجام پاس های سریع صورت می گیرد ، از پاس های فشاری ( سینه ای ) ، یک دستی و دو دستی استفاده می گردد. این نوع پاس بلافاصله بعد از دریافت توپ داده می شود ( شکل 7 ) .

شکل 7

پاس هوک : در سیستم های دفاعی ، تعداد بسیار زیادی بازیکن در محوطه حمله وجود دارد و به همین دلیل پاس دادن به بازیکن خط زن مشکل می شود . پاس هوک امکان مناسب برای پاس دادن به بازیکن خط زن است ( شکل 8)

شکل 8

پاس پشت سر : پاس های که به بازیکن خط زن داده می شوند اغلب پنهانی هستند . پاس پشت سر که به وسیله ی بازیکنان ماهر داده می شود ،یک امکان مناسبی است تا به بازیکن خط زن پاس داده شود ( شکل 9 )

شکل 9

پاس پرشی : در جریان بازی فقط وقتی می توان به بازیکن خط زن پاس داد که بازیکنان دیگر به وسیله ی حرکات گول زدنی مدافعان را سرگرم کنند . یک امکان ، پاس پرشی از حالتی است که بازیکن پاس دهنده پرتاب به دروازه را نشان می دهد (‌شکل 10 ) .

شکل 10

پاس پشت : پاس پشت با دست بلند و کشیده در موقعیت های مختلف به کار گرفته می شود تا بازیکنان مدافع را مقلوب کند ( شکل 11) .

شکل 11

پاس دادن در هنگام ضربدر زدن : در بازی های تهاجمی تعویض پست های ضربدری اهمیت زیادی دارد . انداختن توپ به دست یار ، یک فرم مناسب پاس دادن ضربدر زدن است .

مشخصات توپ هندبال

سایز III: در بازی مردان، بزرگتر از ۱۶ سال: محیط توپ هندبال ۵۸ تا ۶۰ سانتیمتر و وزن آن ۴۲۵ تا ۴۷۵ گرم است.

سایز II: در بازی زنان، پسران نوجوان بین ۱۲ تا ۱۶ سال و دختران بزرگتر از ۱۴ سال: محیط توپ هندبال ۵۴ تا ۵۶ سانتیمتر و وزن آن ۳۲۵ تا ۳۷۵ گرم است.

سایز I: خردسالان بزرگتر از ۸ سال: محیط توپ ۲۹۰ تا ۳۳۰ و وزن توپ ۵۰ تا ۵۲ گرم است.